Σκέτες κουκλίτσες!!

Σκέτες κουκλίτσες με τις ποδίτσες, τα όμορφα κοτσιδάκια, το αθώο παιδικό τους βλέμμα και τη γλυκιά φωνούλα που σου λέει τραγουδάκια γνωστά και άγνωστα!
Κάθεσαι σε μια γωνιά του δωματίου σου, τη κρατάς σφιχτά αγκαλιά, της τραγουδάς κι εσύ, ενίοτε της κάνεις τη μαμά, ενώ η μαμά με τον μπαμπά στο μέσα δωμάτιο απασχολημένοι ως συνήθως δεν σε πολυπροσέχουν…
Εξάλλου… παίζεις, και κανέναν τους δεν ενοχλείς!
Μιλάς στην κουκλίτσα σου λοιπόν, άλλοτε σα να ήταν παιδί σου, άλλοτε σαν σε καλή σου φιλενάδα, κι αυτή είναι εκεί, πάντα παρούσα, πρόθυμη να σε ακούει, κι η πιο καλή σου συντροφιά στις μοναχικές ώρες!
Ελα όμως που τώρα τελευταία… λέει πιο πολλά… εκείνη απ’ ό,τι εσύ!
Τόσες ερωτήσεις που σου έχει κάνει, για τη μαμά, για τον μπαμπά για το σπίτι σας, για το σχολείο, για το πού μένετε και άλλα πολλά, που δεν προλαβαίνεις ν’ απαντάς!
Επαψες να τη νοιώθεις σα παιδί σου πια, και τη βλέπεις μόνο σαν φιλενάδα! Κι είναι τόσα πολλά τα μυστικά που έχετε ανταλλάξει, που προχθές που μπήκε ο μεγάλος αδελφούλης στο δωμάτιο, σας έπιασε να ψιλοκουβεντιάζετε, θύμωσε με την πολυλογία σου και σου είπε να σταματήσεις, σου ψιθύρισε η φιλενάδα στο αυτί να τον… διώξεις αμέσως, τον ενοχλητικό!
Αυτό έκανες κι εσύ!
Όχι θα μας χαλάει ο αδελφός -που όλη μέρα παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή και κομπάζει πως είναι ο πρώτος σ’ αυτά- την ησυχία μας!!
Όμως δεν είσαι δα και τόσο μικρή!
Τελειώνεις όπου να ’ναι τη τρίτη Δημοτικού, σύντομα θα πάψεις να παίζεις με κούκλες, και κατιτί σαν να μην σου αρέσει σ’ ετούτη εδώ την υπόθεση…
Άσε που σου μπήκε ιδέα -όλο το σκέφτεσαι και δεν μπορείς να κλείσεις μάτι τις νύχτες- πως έχει αρχίσει να ζωντανεύει η μικρή σου η κούκλα!
Ξέρεις βέβαια, πως ανοιγοκλείνει μάτια, κουνάει λαιμό, χέρια και πόδια, και μιλάει, αλλά όχι κι έτσι!
Γιατί προχθές σου έλεγε κάτι πράγματα… τρομερά, και φοβήθηκες πολύ!
Πήγες να κλείσεις το μηχανισμό που της δίνει ζωή, προσπάθησες μετά να της βγάλεις την μπαταρία, αλλά δεν τα κατάφερες και μόνη λύση να ξεφύγεις τώρα απ’ αυτήν είναι να την πετάξεις! Κρυφά-κρυφά βγήκες απ’ το σπίτι και την έριξες βαθιά στον πιο κοντινό κάδο των σκουπιδιών! Κι ούτε πισωγύρισες καθώς την άκουγες να σε καλεί σπαρακτικά και να σε παρακαλεί να μην την εγκαταλείψεις…
Μόλις όμως άκουσε τη φωνή της μαμάς σιώπησε για τα καλά!
Παράξενο που δεν σε υπερασπίστηκε όταν σου έβαλαν τις φωνές, όταν σε μάλωσαν γερά, κι ο αδελφούλης σε είπε και «φαντασιόπληκτη» όταν κατιτί προσπάθησες να του πεις!
Άχνα δεν έβγαλε η κουκλίτσα όταν σου την έβαλαν στη μέσα γωνιά του κρεβατιού σου, εκεί που συνήθως την καθίζεις, και σου είπαν αυστηρά να μην την ξαναπετάξεις, γιατί είναι λέει… ακριβό παιχνίδι! Κι εξάλλου εσύ δεν ήσουν που την έβλεπες στις διαφημίσεις και τους έφαγες τ’ αυτιά να σου την αγοράσουν!!
Σιωπηλή με ορθάνοιχτα μάτια να σε κοιτούν επιτιμητικά, ήταν όλη τη νύχτα…
Σου κάνει μάλλον πείσματα σαν την φιλενάδα στο σχολείο κι εσύ μ’ όλα αυτά κοντεύεις να τρελαθείς!!
Από εκείνη την ημέρα όλο την πετάς, σου τη γυρίζουν πίσω, κανείς δεν σε πιστεύει πως η κούκλα είναι «κακιά», όλο σε μαλώνουν, σε μαλώνει κι αυτή και σου λέει διάφορα όταν φεύγουν…
Έφθασες πια να κλαις όλη μέρα, να μπερδεύεσαι, να μην ξέρεις τι κάνεις και τι λες!
Τρελαίνεσαι λοιπόν μικρούλα μου…
Και κανείς δεν έχει καταλάβει πως μέσα απ’ το προηγμένο λογισμικό της καινούργιας σου κούκλας, που της δίνει φωνή και κίνηση, σου μιλούν από μακριά άγνωστοι, επικίνδυνοι, διαστρεμμένοι ίσως άνθρωποι!
Χρησιμοποιώντας ό,τι πιο όμορφο για τον μικρό άνθρωπο!
Το αγαπημένο του παιχνίδι…
Τι άλλο πια θα σκαρφιστούν οι “ειδικοί” της τεχνολογίας για να φέρουν την κοινωνία στα νερά τους και να την υποδουλώσουν ολότελα;
Μόλις πρόσφατα ακούσαμε για «κούκλες-κατασκόπους» που κυκλοφόρησαν στο εμπόριο σε δυο ευρωπαϊκές χώρες, οι πολίτες ειδοποιήθηκαν να καταστρέψουν όσες είχαν αγοράσει, ένας μικρός σάλος δημιουργήθηκε, αλλά μετά την πρώτη έκπληξη κι αναμενόμενη οργή, το θέμα ήλθε και παρήλθε και σίγουρα θα ξεχαστεί σύντομα!
Στον μικρό-μεγάλο κόσμο μας με τα πολλά μυστήρια και παγίδες σίγουρα θα γίνει κι αυτό!
Σαν θέμα αδιάφορο, κοινό κι ήσσονος ενδιαφέροντος που δεν μας αφορά…
Κι ύστερα, εμείς οι άπλοι, φιλήσυχοι άνθρωποι πως θα ζούμε με το φόβο για το τι τρομακτικό θα μας βγάλει στη διαδρομή το… κάθε μαραφέτι που θ’ αγοράσουμε;
Πώς θ’ αντέξουμε στη σκέψη πως το πιο ασήμαντο πραγματάκι που θα κουβαλάμε επάνω μας ή θα βάζουμε ανυποψίαστοι στο σπίτι μέσα, μπορεί ν’ αποδειχτεί ο χειρότερος εχθρός μας;