Υπάρχει ένα οξύμωρο, μια αντίφαση στον τρόπο που οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες αντιμετωπίζουν τα ιστορικά κτήρια στον λόφο Καστέλι και την συνταυτιζόμενη οικονομική δραστηριότητα του “διάσημου” πλέον επενδυτικού ομίλου.
Προσέξτε· όπως έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης «δεν μπορεί ένας καλλιτέχνης να σπρώξει στον γκρεμό έναν φίλο του για να απεικονίσει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής».
Τέτοιου είδους αυθαίρετες λεκτικές ακροβασίες και πρακτικές αυθαιρεσίες εντοπίζονται στα δυο αλληλένδετα: τα ιστορικά κτήρια και τον επενδυτικό όμιλο.
Αυτό συμβαίνει γιατί κάποιοι φοβισμένοι και για λόγους πρεστίζ αποφεύγουν να παραδεχθούν την αυτονόητη σύνδεση των δυο και να πάρουν ξεκάθαρη θέση τι στηρίζουν και τι δεν στηρίζουν.
Ολίγον στήριξη δεν υπάρχει…
Διότι μετά αρχίζουν οι κωλοτούμπες.