Σκιάχτρα

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα περνά ξανά μια μεγάλη περιπέτεια. Το μόνο διαφορετικό είναι ότι τώρα επλήγησαν περισσότερο και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Ο Ευρωπαϊκός Βορράς άργησε να αποκτήσει επίγνωση της κατάστασης, γιατί είχε μια αίσθηση σιγουριάς που προοδευτικά καταρρέει.
Η αλήθεια είναι ότι “έκλεισε” όλη η Ευρώπη και χρειάζεται ένα χρηματοδοτικό “μπαζούκας” για να ξανανοίξει. Σε αυτό (αλλά από διαφορετική αφετηρία) συμφωνούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Και αυτό τουλάχιστον καλλιεργεί ένα σοβαρό τόνο στη δημόσια συζήτηση.
Κυρίαρχη ιδεολογία της κυβέρνησης είναι να στηριχθούν οι επιχειρήσεις γιατί οι επιχειρήσεις διασφαλίζουν τις θέσεις εργασίας. Και αυτό είναι σωστό.
Δεν υπάρχει πραγματική οικονομία χωρίς επιχειρήσεις αλλά και χωρίς ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους. Αυτό ονομάζεται κοινωνικός φιλελευθερισμός, που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν υπό διωγμόν στην Ελλάδα.
Νομίζω ότι πρέπει να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα. Ποιος θα επανεκκινήσει την οικονομία; Ο Δημόσιος, ο ιδιωτικός τομέας ή η σύμπραξη αυτών των δύο; Νομίζω ότι η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με παραγωγικές επενδύσεις θα επανεκκινήσει την οικονομία. Ενοχικοί αυτοματισμοί τώρα δεν χρειάζονται.
Χρειάζεται μια νηφάλια στρατηγική χωρίς αποκλεισμούς και σκιάχτρα.
Γιατί τα σκιάχτρα διώχνουν την προκοπή.