Κάποιος είχε πει ότι τουλάχιστον ο Σίσυφος έκανε µπράτσα.
Αλλά όλοι οι υπόλοιποι;
Πολλή “σκόνη” έχει σηκωθεί τελευταία στα Χανιά από την τοποθέτηση των σκιαδίων στο ενετικό λιµάνι.
Η πρώτη φωτογραφία από την πιλοτική τοποθέτηση του σκιαδίου, δεν άρεσε στην πλειονότητα των πολιτών.
Ήταν “γκρουφτάδικη”, αν µου επιτρέπεται η έκφραση.
Και η ψυχή µας στο λιµάνι πρέπει να είναι αέρινη και να αναπνέει.
Σισύφειο δράµα.
Η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι επιχειρείται µια δοµηµένη αποµάγευση της παλιάς πόλης των Χανίων.
Ένας µάταιος θρίαµβος που ζήσαµε.
Υπάρχει ένας διαρκής κόπος από τους τοπικούς εξουσιούχους για να “ξεχωρίσουν”.
Αλλά είπαµε, µόνο ο Σίσυφος έκανε µπράτσα που ανέβαζε τη µεγάλη πέτρα στην κορυφή του βουνού.
Εκτιµώ ότι αν ζητούν να τοποθετήσουν σκιάδια στον βραχίονα, πρώτα πρέπει να θέσουν το ερώτηµα στον εαυτό τους: «τι παλιά πόλη θέλουν;»
Θέλουν ένα τοπικό ορόσηµο µε την αισθητική του µπάρµπα – Μυτούση ή ένα ορόσηµο που να αποπνέει το χθες, το σήµερα και το αύριο της παλιάς πόλης;
Αν δεν απαντήσουν οι αιρετοί αυτό το ερώτηµα, λύση δεν θα βρεθεί.
Το «συνανήκειν» στην πόλη καθαγιάζεται από µια κοινή παραδοχή: την αποδοχή µιας µέσης αισθητικής, κουλτούρας και αγωγής.
Αλλιώς θα γλιστρήσει στη θάλασσα…
Πλην απροόπτου.
Παλαιοί αυτοδιοικητικοί λέγανε ότι «αν νερώνεις συνέχεια το κρασί, στο τέλος δεν θα θέλει κανείς να πιει».
Μάλλον είχαν δίκιο.
