Σκηνικό των Ιουλιανών του ’65;

Ο πολιτικός κόσμος της κυβέρνησης αισθάνεται φόβο και ανησυχεί αν θα βγάλει την 4ετία. Στο “πολιτικό θέατρο” επί σκηνής, πριν τελειώσει η πρώτη πράξη, πέφτουν οι κουρτίνες και αναγγέλεται άλλο έργο.
Αγονται και φέρονται. Υπολογίζουν έλλειμα 0.5 δισ. ευρώ για το 2014, αλλά πριν έλθουν σε προσωπικές συναντήσεις με τους τροϊκανούς το ανεβάζουν στο 1,3 δισ. ευρώ.
Και εκείνοι, επειδή δεν τους πιστεύουν τους λένε, βάλτε κάτι παραπάνω, για να είσαστε μέσα και το φέρνουν στα 2.5 δισ. ευρώ. Τότε τη δικομματική την πιάνει τρόμος. Καταλαμβάνονται από ανασφάλεια, βλέποντας τις αντιδράσεις των βουλευτών και το ενδεχόμενο να καταψηφίσουν τους επερχόμενους νόμους, φοβούνται το αναπάντεχο.
Προσπαθούν με ανορθόδοξο τρόπο και ετερόκλητες δικαιολογίες να μας πείσουν, ότι με τον νέο φόρο για την ακίνητη περιουσία οι περισσότεροι θα πληρώσουν λιγότερα και οι λίγοι πλούσιοι περισσότερα. Πώς θα γίνει αυτό, όταν το έκτακτο τέλος “Βενιζέλου” μονιμοποιείται περιλαμβανόμενο στη “διευρυμένη βάση”, η πραγματικότητα της οποίας αποκρύπτεται; Γίνεται καθαρή εξαπάτηση και κλοπή, όταν υπολογίζονται οι συναλλαγές με πλασματικές αντικειμενικές τιμές του 2007. Είναι πρόκληση, να λένε ότι θα επέλθει ελάφρυνση, όταν θα επιβληθεί ένας ακόμη σαρωτικός φόρος υπεραξίας. Το χάσμα ανάμεσα στην ακολουθούμενη πολιτική και στην πραγματικότητα βαθαίνει και ο δυσανασχετισμός όπως και η κρίση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και της κοινωνίας, που απηχεί την εκλογική βάση, γίνεται αβυσαλέα.
Δεν φθάνουν αυτά, προέκυψε στην πολιτική σκακιέρα, μια διαμάχη, ποιος θα ελέγξει τον κεντροαριστερό χώρο με την αντιπολίτευση να “δείχνει τα δόντια της” σε υψηλούς τόνους, τόσο ώστε να κατηγορείται, ότι μεθοδεύεται κάποιου είδους αποστασία. Γίνεται προσπάθεια αλλοίωσης της λαϊκής βούλησης με παρεμβάσεις στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, για να επέλθει κυβερνητική αστάθεια, κάτι σαν αυτό που ζήσαμε τα Ιουλιανά, ή όπως τα ονόμασαν “αποστασία του ’65”.
Αναζητούνται αναλογίες παρόμοιες μ’ αυτές της κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν λείπουν νοσταλγοί με ονοματεπώνυμο, που ζητούν συγκρότηση “Οικουμενικής” από αυτή τη Βουλή. Γίνονται σκόπιμες διαρροές με έμμεση πρόσκληση προς Ανεξάρτητους, προς ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ. Αυτό πως μεταφράζεται; Τι εννοούν κυβερνητικοί βουλευτές όταν λέγουν ότι ψηφίζουμε εναντίον της πρότασης μομφής υπό πίεση να μην πέσει η κυβέρνηση, αλλά θα σκεφθούν τι θα πράξουν με τα κρίσιμα νομοσχέδια;
Μήπως προετοιμάζεται σενάριο όμοιο με τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του ’93 που ενώ αναμένετο να ρίξει την κυβέρνηση ο κ. Γεροντόπουλος αυτός παραιτείται, γίνεται βουλευτής ο επιλαχών και άγνωστος κ. Συμπιλίδης, που ανεξαρτητοποιήθηκε, χωρίς να παραιτηθεί και ανετράπη η κυβέρνηση; Ο κ. Σαμαράς που τότε ήταν πρωταγωνιστής, σήμερα φοβάται μήπως τα γεγονότα γυρίσουν εις βάρος του που θα πλήξουν την ελληνική οικονομία και θα ρίξουν την πατρίδα στο βάραθρο. Εδειξε διαγωγή πειθούς στη Μέρκελ πριν τις εκλογές, πιστεύοντας σ’ ένα “κούρεμα” του χρέους, μετά την επανεκλογή της. Είδε ότι διεψεύσθη διότι ο Σόιμπλε αποκλείει κάτι τέτοιο και προσπαθεί με τους επιτελείς του να βρει διέξοδο.
Υπολογίζουν να εισπράξουν 1.3 δισ. ευρώ από τα 9 δισ. που οφείλουν οι φοροδιαφεύγοντες. Ετσι λένε στους τροϊκανούς αλλά δεν τους πιστεύουν, επειδή τους δίνουν την αίσθηση, ότι τους κοροϊδεύουμε. Οταν όμως πολλοί από αυτούς είναι φυλακή γιατί δεν έχουν από πού θα εισπραχθούν;
Οι τροϊκανοί επισημαίνουν ανικανότητα και προτείνουν την σίγουρη λύση μείωσης μισθών και συντάξεων.
Βλέπει ο κ. Σαμαράς τα στατιστικά στοιχεία εσόδων του ΑΕΠ, που κατρακυλάνε το 2010, 230 δισ., το 2011, 215 δισ., το 2012, 203 δισ. και το 2013, 190 δισ. ευρώ και του κόβεται η ανάσα. Σκέφτεται «Αν πάω σε ΙΙ μνημόνιο δεν θ’ αντέξω»! Βλέπει και τα διαλυτικά φαινόμενα στο ΠΑΣΟΚ και την προσπάθεια του Βενιζέλου να τα συγκρατήσει πείθοντας την κοινοβουλευτική του ομάδα, η σύγκληση της οποίας αναβλήθηκε λόγω… ασθενείας του και φοβάται την επανάληψη της “αποστασίας του ’65”.