Σε λαούς και ανθρώπους με αυτοσυνειδησία ανθρώπινη δεν τίθεται ποτέ το δίλημμα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΣΚΛΑΒΙΑ, αλλά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Γιατί; Τόσο σημαντική λοιπόν είναι η ελευθερία, ίση με την ζωή; Τι είναι αυτό στον άνθρωπο που την σκλαβιά και τον θάνατο τα κάνει ίσα;
Το δίλημμα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ δεν αποτελεί αισθητική προτίμηση.
Η εξίσωση ΣΚΛΑΒΙΑ ίσον ΘΑΝΑΤΟΣ δεν αποτελεί κοινωνική άξία.
Είναι υπαρξιακά και τα δύο. Φανερώνουν την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και την μεταφυσική διάσταση της ανθρώπινης φύσης.
Η Ελευθερία δεν είναι απλά ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι υπαρξιακή απαίτηση. Αν δεν είμαι ελεύθερος, δεν υπάρχω.
Η Ελευθερία δεν είναι κοινωνική κατάκτηση. Είναι το φύσημα της ανθρώπινης φύσης έξω από τη φύση. Αν δεν είμαι ελεύθερος, είμαι γρανάζι στο πολύπλοκο ρολόϊ της φύσης.
Αν χρειάζονται αγώνες για να κερδίσει την ελευθερία του ένας λαός ή μία κοινωνική τάξη ή ένας άνθρωπος, τότε η ανθρωπότητα έχει εκπέσει από την ανθρωπιά, είναι απάνθρωπη, είναι βάρβαρη, είναι ανελεύθερη. Οι αφέντες των σκλάβων είναι πιό σκλάβοι από τους σκλάβους. Είναι παντελώς άγευστοι της ελευθερίας. Ο σκλάβος έχει περιορισμούς στην ελευθερία του. Ο αφέντης δεν έχει καν ελευθερία, άσε που εξαρτάται από τις υπηρεσίες του σκλάβου, χωρίς τον οποίο δεν μπορεί ούτε να ζήσει. Των σκλαβωμένων η ελευθερία περιορίζεται απ’ έξω. Των αφεντάδων όμως η κατάντια είναι ότι ξεριζώθηκε από μέσα τους τελείως η ελευθερία. Μην ζητάς σπλάγχνα οικτιρμών από τους τυράννους. Ας φαίνονται άνθρωποι, δεν είναι.
Για τους αφέντες της γης και τους κυρίαρχους του κόσμου, οι άνθρωποι αποτελούν φυσικούς πόρους, όπως είναι το κάρβουνο, το πετρέλαιο, ο χαλκός, το ουράνιο. Είναι ένα μέρος της φυσικής πανίδας, εξοδεύσιμο.
Από χρόνια τώρα φαίνεται πως καταργήθηκε η δουλεία, πως δεν λειτουργούν σκλαβοπάζαρα, πως δεν γίνεται εμπόριο ανθρώπων, ούτε από την Αφρική προς τις Αμερικές, ούτε όπως πιο παλιά από τον Καύκασο προς το Ισφαχάν και από την Ιρλανδία στο Μαρόκο.
Αν αυτό μας κολακεύει ότι εμείς είμαστε μια πολιτισμένη γενιά και όχι όπως όλες οι άλλες απο την αρχή της καταγεγραμμένης Ιστορίας και από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους, μας κολακεύει λόγω άγνοιας.
Το εμπόριο των σκλάβων δεν σταμάτησε επειδή η γη γέμισε με πεφωτισμένους ανθρώπους. Σταμάτησε επειδή οι Αγγλικές Τράπεζες σταμάτησαν να το χρηματοδοτούν, όταν είδαν ότι ο σκλάβος ήταν μία αβάσιμη υποθήκη στην σύναψη δανείου με τον αφέντη κτηματία στην Αμερική. Ο σκλάβος μπορούσε να δραπετεύσει από την φυτεία ή το αφεντικό του μπορούσε να τον πουλήσει σε άλλη πολιτεία και να ισχυρισθεί πως ο σκλάβος είχε δραπετεύσει. Οχι, η σκλαβιά δεν σταμάτησε επειδή το ανθρώπινο γένος έκανε ένα βήμα μπροστά και μπήκε στο φως.
Και αν εν πολλοίς σταμάτησε εκείνη η σκλαβιά που γινόταν από πειρατές και εμπόρους, η σκλαβιά δεν έπαυσε, αλλά μετεξελίχθηκε και επιβίωσε. Δεν υπάρχει δέσιμο με σκουριασμένες αλυσίδες πιά για χειρονακτική εργασία, αλλά μόνο με χρυσές, με μισθούς παχυλούς, με δώρα και ταξίδια σε ονειρικά νησιά, με φώτα δημοσιότητας, με ανέβασμα σε βάθρα εξουσίας, για εκδούλευση άλλου είδους. Η πιό πολύτιμη φυτεία σήμερα δεν είναι αυτή που καλλιεργεί τρόφιμα ή λινάρι και βαμβάκι. Είναι αυτὴ που συλλέγει και επεξεργάζεται προσωπικά δεδομένα. Η ηλεκτρονική εισχώρηση στο άβατο της ανθρώπνης ζωης που πολύ συχνά γίνεται και με την συναίνεση του καθενός μας που μπαίνει στο διαδίκτυο και καθημερινά κονταίνει την ανθρώπινη οντότητα. Γιατί δεν κάνει απλώς δημόσιο το προσωπικό, αλλά παραδίδει τον πλούτο των προσωπικών προτιμήσεων και ελεύθερων επιλογών σε μηχανικά συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, τα οποία αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο την χειραγώγηση των επιλογών και προτιμήσεων. Κουρεύουν την ελευθερία.
Οι πιό πολύτιμοι σκλάβοι σήμερα δεν είναι οι οικιακοί βοηθοί από τις Φιλιππίνες, οι κοπτοράπτριες της Ταϋλάνδης, οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία της πορνείας ή οι δημόσιοι φοροεισπράκτορες. Είναι αυτοί που υπηρετούν στην αλλοίωση της ανθρώπινης συνείδησης και στην μετάθεση των ορίων που έθεσε στην ανθρώπινη φύση ο Θεός, Ο ΩΝ που δίνει ύπαρξη στον άνθρωπο. Είναι αυτοί που υπηρετούν στην εξαχρείωση του ανθρώπου ούτως ώστε να χάσει την φυσική και μεταφυσική νοημοσύνη του και εν τέλει να μεταλαχθεί σε μετα-άνθρωπο, να υποδουλωθεί σε μια τεχνητή νοημοσύνη που θα τον ελέγχει σαν να είναι μηχανή.
Εκείνη την μαύρη ώρα δεν θα μπορεί κανείς μας πλέον να καταλάβει το,
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ, ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ.
This is deep and rich and yet so short. Man, this is packed.
I’m gonna have to read it again and again.
Congratulations to Haniotica Nea as well
for introducing us to such exceptional writing.
Αγαπητέ κ. Μιχ. Φραγάκη, συχνά διαβάζω τα αξιόλογο και συγκροτημένα άρθρα και κείμενά σας και ευχαριστούμε και συγχαίρομε που τα μοιράζεστε μαζί μας, για πιο ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη των ανθρώπων. Ωστόσο, όλα καλά και χρήσιμα όσα αναφέρονται στο σπουδαίο άρθρο σας, αλλά περιορίζεστε, κυρίως, στην Πολιτική Ελευθερία, η οποία, ως γνωστόν δεν είναι Απόλυτο μέγεθος, όπως είναι το Θεόσδοτο αγαθό και ύψιστο δικαίωμα της Ελευθερίας και το άλλο, επίσης, δίδυμο μέγεθος της Αγάπης, που η σύζευξη -το πάντρεμα- της Ελευθερίας και της Αγάπης είναι που ενώνουν τους ανθρώπους, απανταχού της γης κι ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών [όπως Θρησκεία, χρώμα, γλώσσα, καταγωγή, εθνότητα, κουλτούρα κ.λ.π].
Αγαπητέ κ. Μιχ. Φραγάκη, η Ελευθερία μάλιστα προηγείται κι αυτής της Αγάπης που την “γέννησε” – δημιούργησε χωρίς καμιά ανάγκη και περιορισμό.
ΩΣΤΟΣΟ, πέρα από όλα τα άλλα, η Ελευθερία είναι [όπως σωστά το λέτε κι εσείς] η αυτοσυνειδησία, η φωνή της συνείδησης, η δύναμη της ελεύθερης απόφασης, η ικανότητα της ηθικής εκλογής. Δημιουργήματα – τέκνα της Ελευθερίας είναι συνακόλουθα το ελεύθερο, το διαφορετικό, το μοναδικό κι ανεπανάληπτο ανθρώπινο πρόσωπο. Κι όπως ορθά και εμπεριστατωμένα γράφεται στο άρθρο σας, εμείς οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο καβούκι του εγωκεντρισμού κι εγωπάθειας δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να δούμε πως εκεί έξω υπάρχουν και οι άλλοι, οι έτεροι, οι συνάνθρωποι μας που κι αυτοί -παρά τη μορφική διαφοροποίηση- έχουν χαρίσματα, αρετές, ταλέντα κι επιτηδειότητες που ενώνουν τους ανθρώπους. Είναι τόσο σπουδαίας και υψίστης αξίας και σημασίας το απόλυτο αυτό μέγεθος της Ελευθερίας που ούτε ο Δημιουργός Θεός ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ στην ελευθερία του ανθρώπου, ακόμη κι όταν πρόκειται για το καλό του: αν το έκανε τότε θα είχαμε αυτοαναίρεση αυτού του δικαιώματος. Ωστόσο, εμείς οι αδύναμοι άνθρωποι το κάνομε κι επεμβαίνουμε αδιάντροπα στην ελευθερία των συνανθρώπων μας και δεν σεβόμαστε και δεν εκτιμάμε το ελεύθερο και διαφορετικό πρόσωπο των άλλων συνανθρώπων μας. Όμως, το απόλυτο μέγεθος της Ελευθερίας ακολουθείται από την ταυτόχρονη συνειδητότητα της ΕΥΘΥΝΗΣ για την όποια επιλογή μας: διαφορετικά δεν υφίσταται Ελευθερία.
Αγαπητέ κ. Μιχ. Φραγάκη, σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, τίποτα δεν είναι πιο αποφασιστικής σημασίας από τις ελεύθερες πράξεις που γίνονται από πρόσωπα προικισμένα με λόγο και συνείδηση. Δεχθείτε τα θερμά μου συγχαρητήρια για τα σπουδαία άρθρα σας κι εσείς οι νέοι άνθρωποι μας να γράφετε συχνά τις απόψεις και τους προβληματισμούς σας μήπως κι αλλάξει η σημερινή κοινωνική πολυπλοκότητα. Με τις καλύτερες ευχές για υγεία και κάθε πρόοδο, φιλικά Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.
Υ.Γ. Παρακαλώ διορθώστε κάποια λαθάκια που γίνονται από ταχύτητα γραφής και …γηρατειάς:
1.- Στην πρώτη σειρά αντί: τα αξιόλογο, διαβάστε το ορθόν: τα αξιόλογα
2.- Στο κέντρο του σχολίου αντί: γράφεται, διορθώστε και διαβάστε το ορθόν: γράφετε [Β΄Πληθ. Πρόσωπο]. Συγγνώμη -Ευχαριστώ Γ.Κ. ΧΑΝΙΑ
Αγαπητέ κύριε Χατζηγεωργίου.
Αρχικά σας ευχαριστώ για την ανάγνωση. Θέλω να γνωρίζετε ότι θεωρώ ως συμπλήρωμα του άρθρου τα εύστοχα σχόλιά σας. Εξ άλλου για την ελευθερία θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία ατέλειωτα που ξεπερνούν τον χώρο μιας εφημερίδος. Σας εύχομαι δύναμη και υγεία.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΦΡΑΓΑΚΗΣ
Αγαπτέ κύριε Καραγεωργίου.
Είδατε…. η ταχύτητα γραφής και το δικό μου γήρας έκανε κι αυτό λάθος στο όνομά σας.
Ζητώ συγγνώμη.