Σκλαβοπούλα: Η νεφελοκοκκυγία της Κρήτης

Η Σκλαβοπούλα είναι ένα Αριστοφανικό χωριό μια αετοφωλιά χτισμένη μεταξύ ουρανού και γης. Απέχει δεκαεννιά χιλιόμετρα από την πόλη της Παλαιοχώρας στο νοτιοδυτικό άκρο της Κρήτης.

Λίγο παρακάτω από αυτήν βρίσκονται οι ωραιότερες παραλίες του κόσμου το Ελαφονήσι το Κεδρόδασος και η Παλιόχωρα.

Έχει ελάχιστους κατοίκους αλλά αρκετούς περαστικούς και επισκέπτες. Έχει αρκετούς κτηνοτρόφους που φροντίζουν τα ελεύθερα κοπάδια τους που βόσκουν στα γύρω βουνά. Έχει αρχαιολόγους που μελετούν τις τέσσερις βυζαντινές εκκλησίες της με τις μοναδικές βυζαντινές τοιχογραφίες που στολίζουν τους τοίχους των. Υπάρχουν και οι περιπατητές που ανακαλύπτουν χειμώνα καλοκαίρι τα μονοπάτια με τις μοναδικές φυσικές ομορφιές του. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει και το μοναδικό καφενείο-ταβέρνα-παντοπωλείο . Ίσως και από τα τελευταία στο είδος τους στην Κρήτη. Αυτό το καφενείο -ταβέρνα- παντοπωλείο διαχειρίζονται δύο υπερήλικες κρητικοί ο Γιάννης και η Γεωργία Σαρικάκη που είναι αντίστοιχα ογδόντα εφτά και ογδόντα πέντε ετών

Σχολιάζοντας το είναι από μόνο του μια θεματική ενότητα! Η καλύτερη εποχή να επισκεφθεί κάποιος την Σκλαβοπούλα είναι οι αρχές του Νοέμβρη. Οι λόγοι είναι ότι ο τουρισμός έχει περιοριστεί Δεν υπάρχει παραγωγή εποχιακών κηπευτικών άρα είναι περιορισμένη και η μεγάλη κυκλοφορία από δυσκίνητα και ογκώδη αυτοκίνητα, επικίνδυνα στο επαρχιακό οδικό δίκτυο. Ο καιρός είναι σχετικά ήπιος δεν έχει πολλή ζέστη ούτε πολύ κρύο και οι νότιοι άνεμοι που συνήθως προσβάλλουν την περιοχή έχουν καταλαγιάσει και οι κάτοικοι στην περιοχή ασχολούνται τον μήνα αυτό με την συλλογή του ελαιόκαρπου και έτσι οι δρόμοι έχουν την χαμηλότερη δυνατή κυκλοφορία.

Χωρίς εμπόδια φτάσαμε στην Παλιόχωρα κατά το μεσημέρι, υπήρχε άπνοια και τα σύννεφα ήταν ελάχιστα αφήνοντας να φαίνεται κατά διαστήματα το έντονο μπλε φως του ουρανού. Η θάλασσα του Λιβυκού πελάγους καθρεπτιζόταν στις ανταύγειες του μεσημεριάτικου χρυσού Ηλίου και στο βάθος του γαλήνιου πελάγου ξεπρόβαλαν οι φιγούρες άλλοτε γκρίζες και άλλοτε ασημίζουσες σαν λοξές δελφινιών ράχες τα νησιά της Γαύδου και την Γαυδοπούλας. Το ασημένιο χρώμα των νεφών μαζί με το χρυσαφί του Ήλιου μερικές φορές φάνταζαν την Γαύδο σαν το κορμί μιας γοργόνας που παίζει με τα κύματα χτενίζει τα ξανθά σγουρά μαλλιά της και ρωτά τους ναυτικούς στα καράβια που περνούν από εκεί εάν ζει ο μέγας Αλέξανδρος… Και αλλοίμονο σε αυτούς που «ΔΕΝ θα πουν ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ» τότε θάλασσα και ουρανός θα ενωθούν και μαύρα φίδια θα βγουν από τον βυθό και θα καταπιούν το καράβι !!! Ο βασιλιάς Αλέξανδρος ΖΕΙ στις καρδιές και στους θρύλους χιλιάδες χρόνια τώρα για να υπενθυμίζει στους ναυτικούς και τα καράβια τους από ψαρόβαρκες έως αεροπλανοφόρα ότι η θάλασσα και τα νησιά είναι Ελληνικά και ο Ελληνικός πολιτισμός ΖΕΙ και είναι εκεί παρών στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης. Σε λίγο την πανδαισία του πελαργού διαδέχτηκε η πανδαισία των βουνών και των κάτασπρων σπιτιών που χρωμάτισαν τον καμβά μιας θεσπέσιας θεϊκής ζωγραφιάς

Φτάνοντας στο χωριό μια βαθιά ανάσα από βουνίσιο καθαρό αέρα γέμισε τα πνευμόνια μας. Όλα ήταν όπως τα είχαμε αφήσει πριν από δύο χρόνια Πηγαίναμε κατευθείαν στο καφενείο η χαρά, η φιλοξενία, και τα κεράσματα άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν.

Καθίσαμε σε ένα μεγάλο τετράγωνο τραπέζι δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία του ανατολικού τοίχου. Από την τζαμαρία έμπαινε άπλετο το φως. Η εικόνα των γύρω βουνών ήταν πανοραματική και επικίνδυνα μαγική. Πίσω από τον τζαμένιο τοίχο υπάρχει ένα μπαλκόνι που η θέα να γίνεται ακόμα ωραιότερη όταν σταθείς για να απολαύσεις τον γύρω χώρο
Ο Βόρειος τοίχος του καταστήματος είναι γεμάτος από ράφια αυτά είναι γεμάτα από καταναλωτικά είδη τοποθετημένα με τάξη Πράγματα και τρόφιμα που συνήθως αγοράζουν οι περαστικοί και οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού. Εκεί μπορείς να βρεις αλλοπρόσαλλα είδη από καρβουνάκια για θυμίαμα μέχρι κονιάκ πέντε αστέρων . Στη βορειοδυτική πλευρά υπάρχουν τα ψυγεία και κουζίνες παρασκευής του φαγητού για την ταβέρνα
Στη νότια πλευρά του καταστήματος υπάρχει ο “ιερός χώρος” για τους ιδιοκτήτες του καταστήματος Στη μισή περίπου επιφάνεια του τοίχου απλώνονται εκατοντάδες μικρές και μεγάλες φωτογραφίες, της οικογένειας, των φίλων, και των πελατών, του κυρίου Γιάννη και της κυρίας Γεωργίας. Τις δείχνουν με υπερηφάνεια σε κάθε νέο πελάτη που θα μπει πρώτη φορά το κατάστημα Και παράλληλα εξηγούν για τις εκατοντάδες των φίλων που γνώρισαν και έγιναν φίλοι τους και τους δίνουν να καταλάβουν πόσο ευχάριστες ήταν οι στιγμές όταν φωτογραφιζόταν και πόσο ευτυχισμένοι ήταν μαζί με την οικογένειά τους μέσα στην πολύχρονη ζωή τους και πάντα καταλήγουν με το «Δοξάσει ο Θεός»

Στο βορεινό τοίχο και ψηλότερα απ όλες τις άλλες φωτογραφίες υπάρχουν δύο κορνιζωμένες αφίσες η μία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο κι η άλλη με τον Ανδρέα Παπανδρέου Η μια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο είναι ένα δείγμα φρονήματος και χρέους κάθε Κρητικού. Το να επιδεικνύει πόσο περήφανος είναι για την καταγωγή του κάθε Κρητικός για το άξιον τέκνο Κρήτης και της Ελλάδας που κατάφερε να φτιάξει από τις στάχτες της τη μια νέα Ελλάδα Η δεύτερη είναι μια προεκλογική αφίσα του ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου να έχει ανοιχτές τις αγκάλες τότε που αγκάλιαζε και τον αγκάλιαζαν όλοι οι Έλληνες της τότε εποχής και έγραφε με μεγάλα γράμματα “το ΠΑΣΟΚ έγινε για να υπηρετεί τον Λαό και την πατρίδα”.

Ας ελπίσουμε ότι οι νέοι πολιτικοί ηγέτες δεν θα ξεχάσουν αυτό το σύνθημα…..

Αλλά να γνωρίζουν ότι εάν το ξεχάσουν η το αγνοήσουν Θα πρέπει να καταλάβουν ότι εκεί στην “Νεφελοκοκκυγία του Αριστοφάνη” υπάρχουν κάτι γέρικοι άνθρωποι- αετοί άξιοι Έλληνες να τους το υπενθυμίζουν .