Δεν είναι δυνατόν να λείπει η ποίηση και το διήγημα από την καραντίνα και τον εγκλεισμό λόγω του κορωνοϊού. Είναι έκφραση αγωνίας, είναι φορέας συναισθήματος και μάρτυρας του πώς διαμορφώνεται η συνείδηση ενός λαού αλλά και η παναθρώπινη σκέψη παρά τις διαφορές των νοοτροπιών από γεωγραφική περιοχή και ανά χώρα.
Δεν είναι μόνο όσα διαβάσαμε όσο ήμασταν εγκλωβισμένοι σπίτι. Είναι και όσα δημιουργήσαμε και σε αυτήν την περίπτωση η δημιουργία έχει συλλογικό χαρακτήρα και αποτελεί ένδειξη του συλλογικού συνειδητού που ψάχνει λύσεις και διεξόδους για το παρόν και το μέλλον.
Στην αντιμετώπιση της πανδημίας της covid-19 η ποίηση και η πρόζα ανησυχεί για τους ευπαθείς, επιβραβεύει τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, κλαίει για τους νεκρούς, οργίζεται για τις ταξικές ανισότητες και τις ελλείψεις του συστήματος υγείας, μιλά για την αναστολή συμβάσεων και την επισφάλεια της εργασίας, την ανεργία και την κρίση που θα έρθει.
Ακόμα για την αναγέννηση της φύσης από την ματαίωση των μετακινήσεων, την πόλη όπως θα είναι με τις επιπτώσεις της πανδημίας και τα μέτρα, την ησυχία των δρόμων και το κελάιδισμα των πουλιών τα πρωινά που ακούστηκε πιο δυνατό από ποτέ.
Η έκδοση “Σκληρός Απρίλης του 2020 μ.Χ.” από το Ατέχνως περιλαμβάνει ποιήματα και διηγήματα που επιλέχθηκαν μετά από διαγωνισμό με διάρκεια όσο η καραντίνα. Η συλλογή απεικονίζει όσα βιώσαμε, νιώσαμε, και σκεφτήκαμε όλοι μας και όλοι μαζί αυτές τις μέρες. Εργα για τον άνθρωπο και έργα ανθρώπινα – υπαρξιακά, που μιλάνε στην ψυχή και άλλα με κοινωνικές και πολιτικές-ιδεολογικές αναφορές. Με ποίημα του συμμετέχει και ο υπογράφων.
Η έκδοση συμπεριλαμβάνει τέσσερα ασπρόμαυρα εικονογραφήματα και ένα από τα δυνατά της σημεία είναι το πολύ αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο.