Μακρύς και επίπονος ο δρόμος για την επίλυση του Σκοπιανού για τα ελληνικά κόμματα.
Προφανέστατα ο κ. Μητσοτάκης δεν θα καταθέσει πρόταση μομφής γιατί θα τη χάσει και θα “στραπατσαριστεί”.
Σε αντίθεση με τον κ. Σάντσεθ στην Ισπανία που έριξε τον Ραχόι.
Πέρα από τους κοινοβουλευτικούς τύπους, παραμένει και ο πυρήνας της ουσίας στην επίλυση της συμφωνίας με το γειτονικό κράτος.
Στα εθνικά θέματα (επειδή είναι θέματα συνείδησης και όχι τσέπης…) πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί.
Αυτό θα ήταν καλό να το καταλάβουν όλοι.
Η σίγουρη προσέγγιση του κ. Κοτζιά κρύβει μια πρόχειρη εγωπάθεια.
Από την άλλη η Ν.Δ. είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε έναν φιλελεύθερο αρχηγό και μια κοινοβουλευτική ομάδα, πιο κοντά στην πατριωτική δεξιά.
Είναι μείζον αυτό, διότι περιορίζει την ανεκτικότητα κατανόησης του κ. Μητσοτάκη.
Το Κίνημα Αλλαγής (διά της κας Γεννηματά θέλω να ελπίζω…) έχει μια προσεκτικά διατυπωμένη προσέγγιση, γιατί… περιμένει.
Είναι πολύ βασικό (για να μην πέφτεις σε λάθη στην πολιτική) να ξέρεις να περιμένεις.
Αυτά που γράφω, είναι πολιτική αριθμητική.
Υπάρχει, όμως, και η κοινωνία.
Ετσι δεν είναι;
Η κοινωνία ανθίσταται σθεναρά.
Δεν χαρίζεται ούτε κατά ίντσα, στα Σκόπια, με εξαίρεση ψηφοφόρους του προοδευτικού κέντρου.
Αυτό είτε μάς αρέσει είτε όχι.
Η χώρα περνά έναν σπασμό.
Επισυσσωρεύει πίεση, που πρέπει να εκτονώσει…