Διαβάζοντας τα γραπτά της κας Αθηνάς Κανιτσάκη στην αγαπητή μας αυτή εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” και το νέο της βιβλίο “Σκόρπιες σκέψεις και προβληματισμοί”, που με πολλή ευγένεια μου έστειλε, με θαυμασμό βλέπω μια ανήσυχη και γόνιμη ψυχή, που ζει μέσα στον κόσμο όχι ως ένας απλός περαστικός διαβάτης ούτε προκαλών ούτε αντιμαχόμενος. Ούτε μεμψίμοιρος και απόλυτος.
Η αγαπητή και καταξιωμένη συγγραφέας μπαίνει παιδιόθεν μέσα στη ζωή με όμορφες καταβολές, ώριμη και με καθάρια γνώση να ψυχογραφεί, με απαρχή από τον εαυτό της, τον κάθε άνθρωπο με αρκετή επίγνωση, αγάπη και αντικειμενικότητα. Ενα με τον κόσμο κι όλος ο κόσμος μέσα της, στην καρδιά της και στα βήματά της. Βήματα γεμάτα σκέψεις. Καταστάσεις που της γεννάνε προβληματισμούς, που πράγματι τους ζει και με εκλεκτό και πλούσιο λογοτεχνικό και αφηγηματικό ταλέντο τα προσφέρει στον αναγνώστη.
Ζει και “φωτογραφίζει” την επικαιρότητα, όχι αφ’ υψηλού, αλλά γίνεται ένα με ό,τι σχολιάζει και αυτό έχει μεγάλη βαρύτητα, κάτι που βαθύτατα εκτιμάμε.
Στα “200 και μικρά κείμενα από την επικαιρότητα”, που απαρτίζουν το καλαίσθητο βιβλίο της κας Αθηνάς Κανιτσάκη και το οποίο αφιερώνεται «με αγάπη στον αναγνώστη που χρόνια τώρα μοιράζεται και τιμά το έργο μου!», όπως σημειώνει, μιλά η ψυχή της, αντίλαλος και της δικής μας.
Αξιοσημείωτα, με πολλή εμβρίθεια και άριστη εκφραστικότητα οι τρισέλιδες σκέψεις του εκλεκτού δημοσιογράφου των “Χ.Ν.” κ. Νεκτάριου Κακατσάκη, αυτής της ευγενικής και ευσυμπάθητης ψυχής. Ο οποίος, κ. Κακατσάκης, συν τοις άλλοις, θα χαρακτηρίσει, πολύ σωστά, την έκδοση αυτή ως «παρακαταθήκη». Ετσι το αγκαλιάσαμε και το βιβλίο της αυτό και έτσι το αποθησαυρίσαμε στην καρδιά και στη βιβλιοθήκη μας.
Στο οπισθόφυλλο η συγγραφέας μάς λέγει τους τρεις λόγους που προκάλεσαν τη συλλογή και έκδοση του υλικού του βιβλίου, δημοσιευθέντος κατά τα έτη 2013 – 2015 στα φιλόξενα “Χανιώτικα νέα”.
Ο χώρος δεν μας παίρνει να αναφερθούμε στο καθένα από τα 200 κείμενα, όμως δεν μπορούσα να μη σταθώ στο “ο ΑΓΩΝΑΣ μας” (σελ. 98), που απαυγάζει την όμορφη και ευαίσθητη ψυχή της αξιαγάπητης συγγραφέως. Ενα μάθημα για όλους που κάνουμε τους συγγραφείς. Μ’ αυτά κλείνω την πτωχή μας αναφορά στο πρόσωπο και στο βιβλίο της κας Κανιτσάκη με τις εγκάρδιες ευχές μας και τα ολόθερμα συγχαρητήριά μας. Πολύχρονη και με πλούσια πνευματική σπορά και καρποφορία.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ: «Ολοι έχουν τον αγώνα τους κι ο κάθε ορκισμένος γραφιάς το δικό του. Γιατί τα κείμενα είναι σαν τα παιδιά! Γεννιούνται και ανδρώνονται με κόπο, όσο εύκολη κι αν είναι η σύλληψη και η υλοποίησή του. Ενα κείμενο που παραδίνεται για ανάγνωση είναι ένα κομμάτι μας! Διαβάζεται, αφήνει εντυπώσεις, διδάσκει, ψυχαγωγεί, πλουτίζει τον ψυχικό κόσμο του αποδέκτη. Υστερα με τον καιρό ξεχνιέται. Πού και πού θα σε δει κάποιος στον δρόμο, θα σου θυμίσει το ένα θέμα σου ή το άλλο, θα σ’ ενθαρρύνει να συνεχίσεις. “Σε διαβάζω!”, “Αναγνωρίζω τη γραφή σου!!”, “Πολλά συγχαρητήρια!!”, είναι συχνά τα όμορφα λόγια που ακούς που σου δίνουν το κουράγιο να συνεχίσεις. Κι ο χρόνος περνά, όλο ψάχνεις κάτι καινούργιο να βρεις να μοιραστείς με τον αναγνώστη, το υλικό πληθαίνει, τα ντοσιέ γεμίζουν! “Και τώρα τι γίνεται; Τι θ’ απογίνουν τα πνευματικά παιδιά μου;”, αναρωτιέσαι συχνά. Δεν σου αρκεί που ο κάθε χρήστης του διαδικτύου μπορεί να βρει αρκετά από αυτά στην “αναζήτηση”! Επιθυμείς κάτι πιο χειροπιαστό!
Και τότε αρχίζει ο άλλος αγώνας! Η έκδοση ενός βιβλίου μ’ όλα τα δημοσιεύματά σου μέσα…
Μεγάλο το εγχείρημα! Θυσίες πολλές για να υλοποιηθεί! Αλλά τι να κάνουμε; Είναι το γραφτό μας. “Μια φορά γραφιάς… πάντα γραφιάς”!!».
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
