Τ’ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ…
Μερικές φορές στο αγαπητό μας «βιβλίο των προσώπων» που… τρέχει κυριολεκτικά μέρα-νύχτα κάτω απ’ τα μάτια μας, αντί για το γνωστό μας συντηρητικό “Like” το χέρι ξεφεύγει και χτυπά εκείνο το κοντινό “ανθρωπάκι”, που γελά, κι εννοείται χαίρεται με τη ψυχή του. Φορές φορές ωστόσο, αν το καλοκοιτάξεις -κι έχεις και πεσμένη διάθεση!- μοιάζει να σε… κοροϊδεύει! Ούτε και το παραδίπλα που κλαίει ασταμάτητα πείθει πάντα! Έτσι άκαμπτο, επαναλαμβανόμενο και με στερεοτύπη έκφραση που είναι, κάλλιστα θα μπορούσε κι αυτό να μας κατακλύζει με δάκρυα… κροκοδείλια κι όχι αληθινά. Είναι και το άλλο που κάνει κάτι “ουάου!!” όλο ενθουσιασμό, αλλά και το επόμενο που εκφράζει το ακριβώς αντίθετο! Αυτά και αν είναι! Αφού σε πολλούς μπελάδες μπορεί να σε βάλουν αν τα πατήσεις κατά λάθος ή τα στείλεις εκεί που δεν πρέπει! Δεν λέμε! Καλά και πρόθυμα τ’ ανθρωπάκια να επιτελέσουν το ιερό τους καθήκον. Να εκφράσουν συναισθήματα και βεβαίως συμπόνια και συμπαράσταση. Καλές κι άγιες και οι προθέσεις του δημιουργού που τα εμπνεύστηκε. Όμως έτσι επιπόλαια που τα μοιράζουμε δεξιά κι αριστερά, τόσο γρήγορα που γυρίζουμε σελίδα ή μάλλον… κυλάμε σ’ άλλη ανάρτηση, τι να σου κάνουν κι αυτά; Γι’ αυτό ώρες-ώρες μοιάζουν να μας κοιτούν μ’ ύφος προσποιητό καθώς φιγουράρουν κατά δεκάδες κάτω απ’ τις αναρτήσεις μας! Κι είναι ν’ αναρωτιέσαι: «Λεν πάντα την αλήθεια ή όχι; Είναι πρόσωπα με συναισθήματα; Ή μήπως φτιαχτά προσωπεία που παραπλανούν;»
ΑΚΑΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ
Συνήθως είναι το πρώτο πράγμα που βλέπεις καθώς στρίβεις στη γωνιά. Πάντα στο ίδιο σημείο και πάντα σε κίνηση! Ντυμένος με τη γνωστή φόρμα εργασίας, η πείρα κι η σκληρή δουλειά να καθρεφτίζονται στα λευκά μαλλιά, στο μουστάκι παλαιού τύπου και βεβαίως στις ρυτίδες των πολλών χρόνων του! Αφοσιωμένος ολότελα στον σκοπό! Με το ένα χέρι να κρατά σφιχτά το σφυρί και να το πηγαίνει πάνω-κάτω όλη μέρα! Πολύ σ’ εντυπωσιάζει η εργατικότητά του, σε μαγνητίζει η επαναλαμβανομένη κίνηση, πλησιάζεις και τον περιεργάζεσαι καθώς ακούραστος συνεχίζει την εργασία. Επιδίωξή του ως φαίνεται να τελειώσει το παπούτσι που ξεκίνησε, να βάλει κι άλλο ένα καρφί στη σόλα, να ολοκληρώσει το έργο. Ένας μικροσκοπικός εργάτης της ζωής είναι κι αυτός σαν όλους μας, μόνο που πρόκειται για ένα αεικίνητο παιχνίδι, μια παλαιική κούκλα αλλοτινών καιρών που ο καλός επαγγελματίας της γειτονιάς μας στήνει κάθε πρωί έξω απ’ μαγαζί του, για να δηλώσει ότι εκεί είναι κι αυτός, το ίδιο πρόθυμος κι έτοιμος να μας εξυπηρετήσει. Νέος άνθρωπος με κέφι και διάθεση για δουλειά, πάντα έτοιμος να μας προμηθεύσει κατάλληλα κορδόνια ή πάτους, ν’ αλλάξει το τακουνάκι, να μας περάσει καινούργια σόλα, να δώσει ζωή στο χρώμα του παλιού μας παπουτσιού, να κάνει το βάδισμά μας πιο άνετο και ασφαλές. Αεικίνητος κι ο ίδιος βρίσκεται εκεί για να εργαστεί τίμια, να δώσει και να πάρει απ’ τον συνάνθρωπο, με σκληρή δουλειά πάντα και χωρίς γκρίνιες και μεμψιμοιρίες. Να ’ναι καλά, να συνεχίσει να εργάζεται και να προσφέρει στην κοινωνία απ’ το δικό του μετερίζι!
