Χρόνια τώρα διαβάζουμε τις “Σκόρπιες σκέψεις και τους προβληματισμούς” της Αθηνάς Κανιτσάκη στη στήλη της στα “Χανιώτικα νέα” και τώρα τις ξαναδιάβασα μαζεμένες, σχεδόν απνευστί, στο κατακαίνουργιο βιβλίο που είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει. Δεν αφήνει τίποτα “να πέσει κάτω” η Αθηνά! Ολα τα παρατηρεί και τα καταγράφει, όσα εμπίπτουν στις λίαν ευαίσθητες κεραίες της παρατηρητικότητάς της. Παράλληλα, προβληματίζεται και στις περισσότερες προτείνει και λύσεις! Απολαυστικά τα μικρά αυτοτελή σημειώματα της Αθηνάς και το αντικείμενό της είναι, τις περισσότερες φορές, η ίδια η καθημερινότητα, όπως τη ζούμε και την αντιμετωπίζουμε που όμως αρκετές φορές περνά απαρατήρητη για μας τους κοινούς θνητούς. Ομως η Αθηνά, επαναλαμβάνω, έχει κεραίες και θα “το πιάσει” το στραβό και θα το καταχωρίσει κάπου.
Η παρατηρητικότητα της Αθηνάς είναι παροιμιώδης! Ετσι εντοπίζει πράγματα, που σε ένα κοινό μάτι θα περάσουν απαρατήρητα. Την επομένη φιγουράρουν στα “Χ.Ν.” μας και όπως το διαβάζουμε, συνειδητοποιούμε πως κι εμείς το… παρατηρήσαμε. Ποιο λουλούδι, λοιπόν, να διαλέξεις από το όμορφο μπουκέτο με τα μικρά -έξυπνα- αυτοτελή γεμάτα χιούμορ, πούλουδα της Αθηνάς; Κάθε ένα έχει και το δικό του άρωμα και την προσωπική του ιδιομορφία και προπάντων χρώμα! Ομως, μερικά μου έκαναν ξεχωριστή εντύπωση, όπως αυτό με τους “δωσίλογους – προδότες” και εννοεί, βέβαια, αυτόν που επιστρέφει από βόλτα στην πόλη, πασπαλισμένος με σησάμι, κομμάτι τυρί και ποικίλα ζουμιά… Που τον προδίδουν ότι έχει καταβροχθίσει κουλούρια και τυρόπιτες. Υποθέτω πιο μπροστά θα ρωτήθηκε και θα απάντησε αρνητικά! Και το άλλο, στο τέλος του βιβλίου, που λέει γι’ αυτόν τον δυστυχισμένο που παρέδωσε το παλιό του αυτοκίνητο, που όμως ακόμα τσουλάει, στη μάντρα και επιστρέφει με τα πόδια γιατί “Το βάδισμα κάνει καλό στην υγεία”. Δεν ξέρεις, αλήθεια, ποιο να διαλέξεις και να παρουσιάσεις.
Ολα διακρίνονται και ξεχειλίζουν από “Κανιτσάκειο” πνεύμα και χιούμορ και είναι υπέροχα. Αθηνά, συνέχισε ακάθεκτη να στέλνεις τα βέλη σου και να καταγράφεις όσα στραβά συμβαίνουν. Ομως, δεν καταλαβαίνω εκείνο που αναφέρεις στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σου «εκτός εμπορίου και διανέμεται δωρεάν». Επειδή ξέρω από πρώτο χέρι πόσο στοιχίζει η έκδοση ενός βιβλίου σε χρόνο και χρήμα -ειδικά αυτή τη μίζερη και δύσκολη εποχή- επέτρεψέ μου να είμαι αντίθετος. Εστω μια συμβολική τιμή για το κάθε αντίτυπο. Ετσι, για να βγάλεις έστω το κόστος του χαρτιού και της έκδοσης! Εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια!
*SifiPetraki@hotmail.com Ασηγωνιώτης λαογράφος
