Σκόρπιες σκέψεις και προβληματισμοί της Αθηνάς Κανιτσάκη

Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα καινούργιο βιβλίο ερωτηματικά κι ενοχές με κατακλύζουν. Με πιρουνιάζουν οι ευθύνες μου απέναντι στο αναγνωστικό κοινό, που από μας αντλεί πολυποίκιλα μηνύματα και ρινίσματα πολιτισμού.
Νιώθω να βρίσκομαι κωπηλάτης ανάμεσα παράξενα ρεύματα και η απειλή από τα φουρτουνιασμένα κύματα να με εξαφανίσουν, ορατή. Ναι, το φοβάμαι, το διαισθάνομαι.
Γι’ αυτό και ξενυχτάω και σκορπάω στην απλάδα του άσπρου χαρτιού σκέψεις, πόνους, παλμούς, αισθήματα και συναισθήματα.
Ανησυχώ στη μηδαμινότητα μου, σέβομαι τον κυρίαρχο αναγνώστη και δέος με καταλαμβάνει μπρος την άτεγκτη κριτική του.
Γι’ αυτό και χαίρομαι τους πολυγραφότατους φίλους κι ομότεχνούς μου.
Τούτη τη φορά, ξανά, ο λόγος για την εκλεκτή φίλη Αθηνά Κανιτσάκη που τα κατάφερε να μας δωρίσει το 13ο βιβλίο της με τις «Σκόρπιες σκέψεις και προβληματισμούς» που είχανε δει το φως της δημοσιότητας από τις σελίδες της σοβαρής και υψηλού επιπέδου εφημερίδας μας «Χανιώτικα Νέα». Μόνο που  στο πόνημά της ετούτο, μας παραδίδει τις πάνω από διακόσιες σκόρπιες σκέψεις της, συγκεντρωμένες, όπως εύστοχα αναφέρει στον πρόλογό του ο καλός δημοσιογράφος Νεκτάριος Κακατσάκης, ο αγαπητός σε όλους μας υιός του μαχόμενου βετεράνου της δημοσιογραφίας, συγγραφέα και ποιητή Βαγγέλη Κακατσάκη.
Η Αθηνά Κανιτσάκη δεν μας εκπλήσσει, αφού είναι γνωστή η ευγένεια, εργατικότητα, διαύγεια πνεύματος, οξυδέρκεια και διαπεραστική ματιά της που παρατηρεί, καταγράφει, σχολιάζει και προτείνει έμμεσα ή άμεσα λύσεις σε απλά θεματάκια για το καλύτερο. Κι ακόμα, η απλοχεριά της να προσφέρει βιβλία κι αγάπη σε βιβλιοθήκες και πολιτιστικούς χώρους του τόπου μας.
Πάρτε, λοιπόν, τις «σκόρπιες σκέψεις και τους προβληματισμούς» της και διαβάστε φίλοι μου. Είναι ευκολοδιάβαστο. Αστραπή. Μια ανάσα και τελειώνεις ένα από τα πάμπολλα θεματάκια που μας προσφέρει στις εκατόν έξι σελίδες του βιβλίου της. Δεν σου αρέσει κάτι (αλλά γιατί να μην σου αρέσει;) πηγαίνεις στο επόμενο ή στο προηγούμενο. Καμιά φορά ο τίτλος είναι και παραπλανητικός. Άλλο περιμένεις, κι άλλο διαβάζεις. Κι αυτό είναι μια ξεπατικωμένη ομορφιά. Από τη ζωή,
Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ την χαλκέντερη Αθηνά μας και να της ευχηθώ με το καλό το επόμενο. Τους «Κρυμμένους θησαυρούς» της.