Σκοταδιστική τελετή έναρξης

Η τελετή έναρξης της Ολυµπιάδας, ένα παγκόσµιο γεγονός, παρουσιάστηκε ως µια σκηνογραφική παρωδία, χωρίς συνεκτική ροή. Ανακατεύτηκαν εικόνες ανοµοιογενείς µε ιστορικά ντοκουµέντα, εξεθειάζοντο βιντεπαιχνίδια και εστέλλοντο πολιτικά, αντικοινωνικά, πλουραλιστικά µηνύµατα για την διαφήµιση Γαλλικών εταιρειών.
Για πρώτη φορά πέτυχε εκτός σταδίου µια σκηνογραφική δουλειά, τα πεπραγµένα της οποίας κατάφεραν να προσοµοιάσουν την καθηµερινότητα µε το να διασπάσουν την προσοχή, αναµιγνύοντας θέµατα άσχετα και ανοµοιογενή µεταξύ τους. Έκαναν ιστορικές αναδροµές αποδίδοντας µεγάλη αξία σε πράγµατα που δεν έπρεπε.
Το Παρίσι επραγµατοποίησε τα κέφια του κόντρα στο “Αρχαίο Πνεύµα…», χρησιµοποιώντας προσωπικούς µηχανισµούς παραγωγής, δίδοντας και αξία στην ατοµικότητα και εχθρότητα στην οµαδικότητα ενός αναγνωρισµένου αθλητικού γεγονός.
Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς στα παράδοξα που παρέλασαν κατά την έναρξη της Ολυµπιάδας των Παρισίων µέσα στον Σηκουάνα. Είδαµε τον λαµπαδηδρόµο να φοράει ένδυµα σαµουράι, κρατώντας την Ολυµπιακή δάδα και να πηδά από στέγη σε στέγη σαν µαϊµού, και να βγει από κάποιον υπόνοµο να τη δώσει σε µια αστυνοµικό ντυµένη µε διαφανές αδιάβροχο ένδυµα και καβάλα σε ένα σιδερένιο άλογο πάνω σε γραµµές, που έτρεχε στο ρυπαρό Σηκουάνα, να την παραδώσει στους «Πεφωτισµένους» και τους «Αθανάτους».
Κατάφεραν, ώστε η γελοιότητα να µην απέχει απ’ την µεγαλοπρέπεια ούτε ένα βήµα. Εµπορεύθηκαν το γελοίο µε το µεγαλείο του πλούτου, αποδοµήθηκε η αντρειοσύνη, εγκλωβίστηκε το αριστείο, το βραβείο των αθλητών αντί µε το στέφανο της αγριλιάς µε σεντούκια αργυροχρυσοασηµένια µετάλλια στους πολυεκατοµµυριούχους τενίστες, µπασκετµπολίστες, ποδοσφαιριστές.
Οι συλλήψεις σχεδίων µε θέµατα όπως η «Μόνα Λίζα», ο θεός ∆ιόνυσος βαµµένος γαλάζιος, και άλλα που επισηµαίνουν τη γαλλική «τρυφηλότητα», αφορούσαν παραφωνία και ρητορική σκοταδισµού, αποστροφή δε απ’ το διακηρυγµένο «Παρίσι, πόλη του Φωτός». Πρόκειται για τελετή πολιτική και όχι πολιτιστική, µε στοιχεία που ενισχύουν τη διαφορετικότητα και όχι την ισότητα.
Πάντως, εκατοντάδες πλούσιοι θεατές θα αναρωτιούνται αν άξιζε τόσα πολλά ευρώ που πλήρωσαν για προνοµιακές θέσεις στις εξέδρες. Το πανάρχαιο Ολυµπιακό θέαµα, που αναβίωσε ο Πιερ ντε Κουµπερτέν και το ‘κανε παγκόσµιο από ψυχαγωγικό θέµα καταλήγει σε ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση µεταξύ των µεγάλων κρατών.