Υπό τον εφιαλτικό ήχο που παράγουν οι σειρήνες προειδοποίησης αεροπορικής επιδρομής ανατέλλει κάθε ημέρα στο Κίεβο. Πολλοί από τους κατοίκους παραμένουν σε υπόγεια καταφύγια. Η στιγμή της αλήθειας για το τι αντέχει και τι δεν αντέχει η Δύση φτάνει.
Έχουν οι δυτικοί ηγέτες να αντιμετωπίσουν ένα πραγματικό δίλημμα, και ούτε να σερφάρουν στη Google ούτε να φτιάξουν τα νύχια τους σε μια μανικιουρίστα.
Επέπρωτο -μετά την πανδημία- να το ζήσουμε κι αυτό.
Τώρα οι συνέπειες φαίνονται αλυσιδωτές και προκαλούν ισχυρούς τριγμούς στην οικονομική αρχιτεκτονική της Ε.Ε., αλλά και στην ίδια την αρχιτεκτονική ασφάλειας του ΝΑΤΟ. Κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά έχει στο μυαλό του ο Πούτιν και μέχρι ποιου σημείου είναι ικανός να φθάσει.
Γι’ αυτό και όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες ανησυχούν πολύ και ακουμπούν τις ελπίδες τους σε μια συμφωνία που θα επιστρέψει τον κόσμο εκεί που τον αφήσαμε πριν από 6 ημέρες.
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις τώρα που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και τα τεθωρακισμένα προχωρούν.
Η επιλογή Πούτιν είναι μια φρικτή επιλογή. Αναθεωρητισμός, κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου -ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα.
Μπορεί η Ευρώπη να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση μέσα στον κυκλώνα; Τώρα η Δύση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πραγματικά κόκκινη γραμμή και το ξύπνημα μπαίνει απότομο, άγριο. Κομμένες μάλλον και οι βόλτες στο Σαιν-Τροπέ, θα έλεγαν κάποιοι ειρωνικά.
Οι σοβαροί αναλυτές λένε ότι «Μπήκαμε σε μια περίοδο σκοτεινή, που μοιάζει με τη δεκαετία του 1930». Όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
