Σκοτεινή ύλη

“Μια υποθετική ιστορία”, λέω. “Ένας επιστήμονας, ένας καθηγητής φυσικής, ζει εδώ στο Σικάγο. Δεν είναι υπερβολικά επιτυχημένος όπως ονειρευόταν πάντα, αλλά νιώθει ευτυχισμένος, αρκετά ικανοποιημένος από τη ζωή του και παντρεμένος…” -κοιτάζω τη Ντανιέλα και θυμάμαι πώς την περιέγραφε ο Ράιαν νωρίτερα στη γκαλερί- “… με τη γυναίκα των ονείρων του. Έχουν έναν γιο και μια καλή ζωή. Μια νύχτα, ο άντρας αυτός πηγαίνει σε ένα μπαρ για να συναντήσει έναν παλιό φίλο, έναν φίλο από το κολέγιο, που κέρδισε ένα σημαντικό βραβείο. Στον δρόμο της επιστροφής του κάτι συμβαίνει. Δεν φτάνει ποτέ σπίτι. Πέφτει θύμα απαγωγής. Τα γεγονότα που του συμβαίνουν είναι θολά στο μυαλό του, αλλά όταν τελικά ανακτά πλήρως την πνευματική του διαύγεια βρίσκεται σε ένα εργαστήριο στο νότιο Σικάγο και τα πάντα έχουν αλλάξει. Το σπίτι του είναι διαφορετικό. Δεν είναι πια καθηγητής. Δεν είναι παντρεμένος με τη γυναίκα του.”
Είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή σου; Αυτές είναι οι τελευταίες κουβέντες του απαγωγέα προς τον Τζέισον Ντέσεν. Ύστερα όλα θα αλλάξουν. Ναι, είμαι ευτυχισμένος, θα απαντούσε αν είχε τον χρόνο. Δεν τον είχε όμως.
Είναι η πλέον πρωτότυπη ιστορία απαγωγής που έχω διαβάσει, το αίτημα του απαγωγέα δεν είναι ούτε τα λύτρα, ούτε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ο Τζέισον ξυπνά σε έναν άλλον κόσμο, σε ένα υπερμοντέρνο και πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο, εκεί τον υποδέχονται ως τον Τζέισον που έλειπε για πολύ καιρό και επιτέλους γύρισε, είναι εκείνος, του λένε, που το σχεδίασε, εκείνος που αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός κόσμος; Εκείνος ο νέος ή ο προηγούμενος;
Μια κλασική ιστορία απαγωγής; Όχι. Μια κλασική ιστορία “τι θα γινόταν αν”; Όχι. Ο Crouch, με τη βοήθεια της φυσικής και της φαντασίας του, στήνει μια πρωτότυπη ιστορία, ένα θρίλερ δράσης και φιλοσοφικών προεκτάσεων, με ερωτήματα γύρω από την ηθική της επιστήμης. Εξερευνά πεδία τα οποία η θεωρητική φυσική υποψιάζεται και ερευνά τα τελευταία χρόνια, τοποθετώντας όμως ως προτεραιότητά του τη δράση και την καθήλωση του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Το αρχικό εύρημα υποστηρίζεται από πλήθος ανατροπών και μικροευρημάτων, μια ιστορία που μοιάζει ακραία αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να την απορρίψει ως απίθανη.
Αν κάποιος αναζητά τον γλωσσικό πλούτο ή τη λογοτεχνική αρτιότητα σε βιβλία όπως αυτό, τότε μάλλον ψάχνει σε λάθος ράφι. Εδώ τα πάντα υπηρετούν την κεντρική ιδέα και το σασπένς, ακόμα και η γλώσσα, προτάσεις μικρές, συνεχείς διάλογοι και περιγραφές, προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας. Είναι όμως η κεντρική ιδέα και η υποστήριξή της, που παίζουν με το μυαλό του αναγνώστη και τον βυθίζουν στην ανάγνωση, εκεί κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας τέτοιων βιβλίων, που κάθε άλλο παρά εύκολα στη συγγραφή τους είναι.
Μετά την τριλογία της Πόλης, ο Crouch επιστρέφει με ένα ακόμα πιο φιλόδοξο μυθιστόρημα και τα καταφέρνει περίφημα.