Πολλές φορές το έχουμε ακούσει και το ακούμε συνέχεια, από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι όπου έχει ξεσπάσει πόλεμος ανά την υφήλιο οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές συμφωνούν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες μεταξύ τους πότε για ένα εικοσιτετράωρο, πότε για δύο και πότε για μια βδομάδα ολόκληρη. Και ποίοι είναι εκείνοι που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις παρακαλώ;
Το αποφασίζουν βέβαια ξένες δυνάμεις που στην ουσία αυτές είναι οι αιτία του πολέμου και μεταξύ δυο κρατών, αλλά και για τον αλληλοσπαραγμό των λαών, όπως αυτό συμβαίνει στο εσωτερικό της πολύπαθης Συρίας σήμερα.
Δηλαδή σκοτωμούς με δόσεις. Είναι γενναιόδωροι οι «άνθρωποι». Λένε λοιπόν σε όσους έχουν απομείνει ακόμα ζωντανοί, σας κάνουμε τη χάρη να θάψετε τους νεκρούς σας, όσους βέβαια προλάβετε σε μια, δυο ή τρεις ημέρες, και τους υπόλοιπους νεκρούς σκορπίστε τους στα χωράφια να γίνουν τροφή των γυπαετών και των κοράκων. Φοβούνται φαίνεται οι δολοφόνοι να μην ξεσπάσει καμιά επιδημία όπως είναι η χολέρα, κι αφανίσει τους υπόλοιπους και τι θα σκοτώσουν εκείνοι στη συνέχεια και σε ποιους θα πουλήσουν τα φονικά όπλα τους; Και μιλάνε βέβαια εκ του ασφαλούς και τούτο γιατί ξέρουν ότι ο πόλεμος δημιουργεί πρόσφυγες και είναι λογικό αυτό, με αποτέλεσμα όλοι ή τουλάχιστον όσοι μπορέσουν, θα φύγουν από την συντετριμμένη πατρίδα τους, να γλυτώσουν οι άνθρωποι από την οργή του πολέμου, και τον σχεδόν βέβαιο θάνατο παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς. Εκείνοι βέβαια, οι δυνατοί, παραμένουν στο απυρόβλητο. Από την άλλη πλευρά οι άλλοι δυνατοί, οι βόρειοι, μένουν και αυτοί στο απυρόβλητο γιατί πως θα μπορέσουν οι ξεριζωμένοι να διασχίσουν από τη μια πλευρά τον Ατλαντικό στην άλλη, με τα σαπιοκάραβα που διαθέτουν οι διακινητές, ώστε να φθάσουν στη δική τους πατρίδα, και από την άλλη λένε πως θα μπορέσουν να διασχίσουν ολόκληρα κράτη που λίγο ή πολύ και κείνα έχουν εμπλακεί στο χώρο του πολέμου. Σε αυτό ποντάρουν οι βάρβαροι. Και ο δεύτερος λόγος που τους κάνει να παραμένουν στο απυρόβλητο οι δολοφόνοι είναι αν κρίνουμε από την τακτική που ακολουθούν πολλά χρόνια, είναι ο διχασμός των λαών γύρω από τη Μεσόγειο. Αυτή η μέθοδος έχει αποδειχτεί πολύ αποτελεσματική. Πολλά κράτη με αυτή την τακτική των δυνατών έχει κάνει τους λαούς τους με όλη τη σημασία της λέξεως να λιμοκτονούν.
Ποιες χώρες λοιπόν θα διαλέξουν να στρεχιάσουν οι πρόσφυγες και να γλυτώσουν από την οργή του πολέμου; Να πάνε στις γύρω χώρες οι πρόσφυγες Σύριοι που πριν από τη δική τους χώρα βίωσαν και κείνες τα δεινά του πολέμου και του αλληλοσπαραγμού; Όχι βέβαια. Λογικό δεν είναι να καταφύγουν σε άλλες χώρες; Και ποιες είναι οι άλλες χώρες που μπορούν, αν φθάσουν ποτέ σε αυτές, για να αρχίσουν και πάλι να κάνουν όνειρα; Οι ευρωπαϊκές χώρες βέβαια. Λένε λοιπόν οι βάρβαροι, πόσους θα καταπιεί η Μεσόγειος, δέκα χιλιάδες, είκοσι χιλιάδες, εδώ πρόκειται για εκατομμύρια πρόσφυγες. Οι πολλοί λένε θα γλυτώσουν και κάποια στιγμή θα φθάσουν στην Ευρώπη. Στη συνέχεια θα διασκορπιστούν στα κράτη που την απαρτίζουν και ευνόητο είναι ότι θα δημιουργήσουν προβλήματα, και μάλιστα πάρα πολλά, και τι θα κάνουν οι λαοί των χωρών αυτών; Δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Θα αντιδράσουν, θα διαφωνήσουν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να θεριέψει ο καρπός της διχόνοιας. Κι όλοι γνωρίζουμε τι εστί διχόνοια κι αλληλοσπαραγμός. Το διαίρει και βασίλευε από καταβολής κόσμου έχει φέρει πολύ καλά αποτελέσματα για κείνους που βρίσκουν έδαφος και καλλιεργούν το σπόρο της και αυτός είναι ο απώτερος σκοπός τους, να διαλύσουν την Ευρώπη, δημιουργώντας αδύναμα και μικρά κράτη. Θέλεις να διαλύσεις μια αγαπημένη οικογένεια είπε κάποιος πριν από πολλά χρόνια, βάλε τ’ αδέλφια να μαλώσουν μεταξύ τους και η πείρα αιώνων έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει πιο αποτελεσματική μέθοδος απ’ αυτή. Ένας άλλος είπε, θέλεις να είσαι ο πιο αγαπητός γείτονας, βάλε τους γύρω σου γείτονες να μαλώσουν μεταξύ τους και η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.
Η παραπάνω μέθοδος στο παρελθόν που την εφάρμοσαν οι κατακτητές έχει διαλύσει έθνη ολόκληρα, κάνοντας τον πληθυσμό τους ν’ αποτελούν μειονότητα σήμερα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα δημιουργώντας συγχρόνως ένα κράμα σκληροτράχηλων πανίσχυρο που προσκυνούν μόνο τα υλικά αγαθά. Η απληστία τους όμως δεν σταμάτησε εκεί ακόμα τη προχωράνε αποσκοπώντας βέβαια στους πυλώνες των κρατών που υποδούλωσαν. Άλλος ένας δόλιος τρόπος που είναι εξίσου αποτελεσματικός είναι η αγορά γης σε άλλα κράτη, έξω από τα δικά τους σύνορα. Εδώ πρέπει να πω, δεν μπόρεσαν κι αυτό το γνωρίζουμε όλοι, οι κατακτητές να καταλάβουν την Κρήτη και πολλά άλλα διαμερίσματα της πανέμορφης χώρας μας με τα όπλα και προσπαθούν σήμερα να την αγοράσουν. Εδώ θέλω να τονίσω πάλι, επισκεπτόμενος κάποτε την Ξάνθη, μου είπαν οι κάτοικοί της σε διάφορες συζητήσεις που είχα μαζί τους, ότι οι μουσουλμάνοι που κατοικούν εκεί όταν θελήσουν ν’ αγοράσουν γη, η μητέρα πατρίδα τους η Τουρκία, τους βοηθάει οικονομικά, κι ο νοών νοείτω. Κλείνοντας το σημερινό μου άρθρο αγαπητοί μου, θέλω να προσθέσω και τα πιο κάτω.
Εγώ πιστεύω ότι πουλώντας στους ξένους έστω και μια σπιθαμή γης, π.χ. γη της Κρήτης μας, τα κόκκαλα του Δασκαλογιάννη και χιλιάδων άλλων ηρώων που σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν μέχρι θανάτου για να την ελευθερώσουν από τους βάρβαρους κατακτητές της, τρίζουν. Τέλος μπορεί να φαντάζει παρατραβηγμένο σενάριο αυτό που φοβάμαι, αλλά εγώ θα τολμήσω να το γράψω. Πιστεύω ότι ξεπουλώντας εμείς τη γη μας σήμερα, στο μέλλον τα εγγόνια μας ή τα δισέγγονά μας μπορεί να ξυπνήσουν κάποιο πρωινό και να διαπιστώσουν ότι δεν έχουν γη της πατρίδας τους να την καλλιεργήσουν και να την υπερασπιστούν. Γι’ αυτό πρέπει, επιβάλλεται θα έλεγα, να μπει κάποιος φραγμός στου ξεπούλημα της γης μας σε ξένους αγοραστές.
Στη συνέχεια οι κατακτητές, γιατί ένα είδος κατακτητών θα είναι, θα φέρουν τα δικά τους ψυχοφθόρα ήθη και έθιμα που καμιά συγγένεια δεν θα έχουν με τα δικά μας. Κάτι που και σήμερα αυτό επιδιώκουν να πετύχουν. Κι άιντε να τους ξεριζώσεις από την πατρίδα μας. Γι’ αυτούς τους παραπάνω λόγους και για μύριους άλλους πρέπει να αγρυπνούμε κι επιτέλους να μονιάσουμε όλοι οι Έλληνες κοιτάζοντας το συμφέρον της πατρίδας μας και μόνο της πατρίδας μας αν θέλουμε και θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος. Μπορεί να είμαστε ως χώρα μικρή όμως το μεγαλείο της ιστορίας μας και τη λάμψη της όλοι την ζηλεύουν και δεν είναι λίγοι οι εχθροί μας που τον ήλιο της προσπαθούν με κάθε τρόπο να του θαμπώσουν την ιερή λάμψη του.
*συγγραφέας – ποιητής μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων.
