Σκοτώνουν τα παιδιά πριν… γεράσουν

Η αλήθεια είναι ότι εδώ στη xώρα μας περνούμε δύσκολες εποχές τώρα και πέντε χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης που έχει χιλιάδες θύματα… άνθρωποι που αυτοκτονούν… άνθρωποι που σιτίζονται από τα σκουπίδια… άνθρωποι που ζουν στην εσχατιά της απελπισίας. Αυτές τις μέρες όμως ζούμε μια άλλη πιο τραγική, πιο βίαιη και απαίσια πραγματικότητα. Βιώνουμε -έστω και μέσω εικονικής πραγματικότητας- το έγκλημα που συντελείται από τους έποικους Ισραηλινούς στην παλαιστινιακή γη. Ο γνωστός μας για τις βαρβαρότητες που είχε διαπράξει και στο παρελθόν πρωθυπουργός του Ισραήλ κ. Νετανιάχου έβαλε πάλι την πολεμική μηχανή μπροστά. Με το πρόσχημα ότι πολεμά την τρομοκρατία, έγινε για πολλοστή φορά ο ίδιος τρομοκράτης. Βομβαρδίζει πυκνοκατοικημένες περιοχές με κυρίως θύματα τον άμαχο πληθυσμό. Πολλοί οι νεκροί από πλευράς Παλαιστινίων, πάνω από 1.300 τραυματίες, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά. Παιδιά που είναι ζωγραφισμένη η απορία και ο τρόμος στα μάτια τους… γιατί αδυνατούν να καταλάβουν τη βαρβαρότητα… των μεγάλων. Ετσι τα βλέπουμε στις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Τα δικά μας Μ.Μ.Ε., η αλήθεια είναι ότι είναι απασχολημένα με την εσωτερική διαρρύθμιση του σπιτιού του Μαζιώτη. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι τι πράττει η πολιτισμένη Ευρώπη και οι ηγέτες της. Καλά η Αμερική, που έχει ισχυρό εβραϊκό λόμπι, υποθάλπει αυτές τις εγκληματικές ενέργειες. Η Ευρώπη όμως; Οι ηγέτες της Ευρώπης καταδικάζουν τη βαρβαρότητα του Ισραήλ με ψηφίσματα, πέραν τούτου ουδέν. Για την κρίση όμως στην Ουκρανία επέβαλαν πάραυτα κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Πολύ ορθά θύμισε στο Ευρωκοινοβούλιο η κα Σακοράφα ότι από το 1967 υπάρχουν εκατοντάδες σκληρά ψηφίσματα από διεθνείς Οργανισμούς που συνυπογράφουν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Κι όμως το Ισραήλ, μια χώρα μικρή, που της επιτρέπεται να έχει στην κατοχή της πυρηνικά όπλα, χωρίς να λογοδοτεί σε κανένα διεθνή Οργανισμό, τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Εχει κατασκευάσει 750 χλμ. το τείχος του αίσχους, υπάρχουν πάνω από 6 εκατ. Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, χωρίς δικαίωμα επιστροφής και νεκροί… πολλοί νεκροί και από τις δύο πλευρές, εννοείται πολύ περισσότεροι από τους Παλαιστινίους. Ας μην γελιόμαστε, όσο καιρό δεν μας ενοχλεί ο ζωγραφισμένος τρόμος στα μάτια των παιδιών είτε στην Παλαιστίνη είτε σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου που τα παιδιά πεθαίνουν από ασιτία, δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η ζοφερή μας πραγματικότητα. Πιθανά θύματα μπορεί να είναι και τα δικά μας παιδιά, γιατί για τους αφέντες του κόσμου προέχει το κέρδος τους, το συμφέρον τους, η ευμάρειά τους και όχι ποια παιδιά θα είναι τα επόμενα θύματα.