«[…] «Σ’ ένα λιβάδι άσπρα άλογα τη χαίτη τους τινάζουν./ Κοίτα και πες µου αν έχεις δει ποτέ σου κάτι/ οµορφότερο απ’ αυτό./
Σ’ ένα ρεφρέν των τραγουδιών µου θα τα κλείσω/ κι ας καλπάζουν πριν κάποιοι τα προλάβουνε/ γιατί σκοτώνουν τ’ άλογα, µωρό µου, όταν γεράσουν. […]
∆ε µε πειράζει αν δε µε κάλεσαν στο πάρτι τους/ δεν ήρθα εδώ νια να χαλάσω τη γιορτή τους/ θα χαραµίσω δυο ζεϊµπέκικα για πάρτη τους/ κι ώρα καλή τους./ […]
Γι’ αυτό σου λέω να θυµάσαι τα παιχνίδια σου/
τα παιδικά τραγούδια, τις εικόνες, το άρωµά τους/
το άσπρο φόρεµα που κέντησε η µάνα σου/
και τα χεράκια σου στα χέρια του µπαµπά σου.[…]»*
…Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν…
Σκοτώνουν τα άλογα ακόµη κι όταν είναι νέα και όµορφα και καλπάζουν προς τα όνειρά τους!
Στόχος τους τα άλογα! Στόχος τους το… ανάστηµα, το αειθαλές και περήφανο βλέµµα τους, η ευθυτενής κορµοστασιά, η µοναδικότητα!
Πολλοί οι “εραστές” τ’ αλόγου! Πολλοί όµως κι οι δολοφόνοι τους!
Για τους τελευταίους· είναι όλοι εκείνοι οι κριτές των πάντων που έχουν ως φελλοί βγει στην επιφάνεια και νιώθουν στην απεραντοσύνη ενός ωκεανού… σηµαντικοί που επιπλέουν!
Είναι όλοι εκείνοι που τροµοκρατούνται µην αναγνωρίζοντας τη µικρότητά τους που καθρεφτίζει ο καθρέπτης τους, εκείνοι που εξαϋλώνονται µές στη σκιά ενός αλόγου που αντικρίζουν µπροστά τους!
…Κλείστε τα µάτια, ονειρευτείτε µικρά και µεγάλα παιδιά…! Κλείστε τα µάτια, ονειρευτείτε τον κόσµο σας! Φτιάξτε και ζήστε τους πόθους τους κρυφούς, τους φανερούς σας, την οµορφιά, την ωραιότητα!
Ευσεβείς οι πόθοι µου; ∆εν θα πάψω ποτέ µου να τους κρατώ σταθερά εντός µου! Κι αν µπορέσω να σας κάνω να πιστέψετε στο όνειρο, πως εσείς θα µπορέσετε να κυριαρχήσετε µε τη δική σας οµορφιά πάνω στην ασχήµια αυτού του κόσµου, θα νιώσω µια κάποια ευτυχία!
Σηµ.: Αφιερωµένο σε όλα τα όµορφα άλογα, τα… µιας κάποιας ηλικίας µα και τα “νεογέννητα”!
*Απόσµασµα από το τραγούδι “Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν”, στίχοι/µουσική ∆ιονύσης Τσακνής.
