Ψυχραιμία! Mόλις άρχισε ο πόλεμος. Και το έπαθλο της νίκης η εξουσία. Βγήκαν τα μαχαίρια στην πτωχευμένη χώρα όπου οι λύκοι με την πονηριά τους περνάνε συμφωνίες μεταξύ “οικογενειών”, που οι κληρονόμοι μεταμφιέζονται σε σπουδαίους, μήπως καταπολεμήσουν τους νέους “ευπατρίδες”, που θέλουν τις εκλογές με άλλοθι, δήθεν, την προεδρία.
Ανοιξε ο δρόμος σ’ αυτούς που κινούν τα νήματα, να βρουν κάποιον “πρώην”, να τον αποθηκεύσουν στο Προεδρικό Μέγαρο, να ησυχάσουν οι ίδιοι και να ηρεμήσει η αντιπολίτευση, που σήκωσε κεφάλι (!) ν’ αποκτήσει την κυριαρχία, η οποία, όπως λένε, δεν παζαρεύεται, δεν κληρονομείται, ούτε εκχωρείται, αλλά παραδίδεται μόλις καταλάβουν, αυτοί που την ασκούν, ότι δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στα χέρια τους η καυτή πατάτα.
Εμείς οι υπομονετικοί πολίτες μπουχτίσαμε με το κομμάτιασμα των κομμάτων και τον σχηματισμό νέων που σκοπό έχουν ένα και μόνο. Αν εκλεγούν και είναι “επιλήψιμοι”, να συμπλεύσουν σε μια κυβέρνηση από μαριονέτες και να πολεμήσουν τους τροϊκανούς με πεπαλαιωμένους “γκράδες”. Σ’ αυτόν τον διμέτωπο πόλεμο γίνεται προσπάθεια ποιος θα επικρατήσει να σκεπάσει τις φωνές του άλλου και στις αγορεύσεις του να αποφύγει κατηγορίες “επί προσωπικού”, να μην δημιουργήσει αντιπάθειες, που κοστίζουν έστω και μια ψήφο και να μείνει μακριά από παγίδες, που χρησιμοποιούνται με δόλο την υποβάθμιση.
Είναι γεγονός ότι το σύστημα έχει συμπεριφερθεί εχθρικά στους πολίτες. Δεν τους έχει διαπαιδαγωγήσει πολιτικά και κείνοι, όταν υπό το κράτος της απελπισίας αρχίζουν να αναδιπλώνονται απ’ τη στασιμότητα του ωχαδερφισμού, παίρνουν το όπλο της ψήφου και βγαίνουν στο ξάγναντο. Υπάρχουν πολλών ειδών ψήφοι, η κορωνίς των οποίων είναι η “σοφή ψήφος”. Αυτή δεν υποθάλπτει τους δημαγωγούς, δεν μεγεθύνει τους μικρούς και άχρηστους, δεν επιβραβεύει τους καταχραστές, ανατρέπει, όμως, τα σχέδια, όσων διατηρούν εκτροφεία πολιτικών. Η λαϊκή, όμως, ετυμηγορία που θα μπορούσε να ρυθμίζει σωστά τις εξελίξεις, ευνόησε για αρκετό διάστημα το δικομματικό σύστημα.
Στους κακούς καιρούς που ζούμε, μια μονοκομματική κυβέρνηση θα μπορούσε εύκολα να εγγυηθεί στους εξουσιαστές μιας αποικιοκρατούμενης χώρας ότι θ’ απολαύσουν ανενόχλητοι τις επενδύσεις των… κεφαλαίων τους. Μόνο η σύγκληση των υγειών δυνάμεων και η συναίνεση για διακυβέρνηση της χώρας από κοινού, θα μπορούσε ν’ αποκαταστήσει την τάξη και να καταφέρει την άμεση απαλλαγή της απ’ τον ασφυκτικό κλοιό των ξένων ασπαλάκων, που συνεχίζουν το γλέντι τους.
Δύσκολο πάντως για τους Έλληνες, που “έχουν συνηθίσει στο χάος”, να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ των αντιμαχομένων σ’ αυτή την εκλογική περίοδο των πρόωρων αναταράξεων, αφού και οι δύο παρατάξεις υποστηρίζουν την επίτευξη των ίδιων στόχων με διαφορετικούς τρόπους. Εκ των προτέρων είναι σίγουρο ότι όποιος και να επιπλεύσει, θα θελήσει απ’ την επομένη ν’ αποκτήσει την εύνοια των τοκογλύφων.
Η υποκρισία και η διγλωσσία προκαλούν φόβο εντός και εκτός των τειχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ένα απ’ τα συνηθισμένα κόμματα, παρά του ότι παίζει το πολιτικό παιχνίδι με άλλους κανόνες. Η τακτική του έφτασε στα ύψη με τις απαράδεκτες υποθέσεις τύπου Χαϊκάλη. Η ψήφος της 25ης Ιανουαρίου θα φέρει σεισμό, που θ’ ανατρέψει αμαρτωλά σχέδια και αντιλαϊκές μεθοδεύσεις. Απατώνται όσοι πιστεύουν ότι πρόκειται για σύγκρουση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για σοβαρό ζήτημα ευρωπαϊκών προεκτάσεων!
