Τι συµβαίνει όταν ο θεατής παρακολουθεί επί σκηνής ούτε λίγο ούτε πολύ την ίδια του τη ζωή; Ο θεατής ταυτίζεται, νιώθει αµήχανα κι εν τέλει γελάει όπως µας λέει η σκηνοθέτρια της παράστασης του ∆ηµοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης (∆Η.ΠΕ.ΘΕ.Κ.) “Επαναστατικές µέθοδοι για τον καθαρισµό της πισίνας σας”.
Η Σοφία ∆ερµιτζάκη σκηνοθετεί την… “αγία ελληνική οικογένεια”, τις αυθαιρεσίες, δυο γενιές που βρίσκονται διαρκώς σε σύγκρουση, µε φόντο ένα τουριστικό µέρος που θα µπορούσε κάλλιστα να είναι η Κρήτη κι ακόµη πιο συγκεκριµένα τα Χανιά!
Με αφορµή την πρεµιέρα στο θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” και τη συνέχεια των παραστάσεων σε όλη την Κρήτη, η ηθοποιός και σκηνοθέτρια µίλησε στις “διαδροµές” για τα επίκαιρα θέµατα και νοήµατα του έργου, για την πολιτική διάσταση που πρέπει να διατρέχει ένα καλό θεατρικό έργο, την απούσα συχνά Πολιτεία από την έµπρακτη στήριξη στα ∆Η.ΠΕ.ΘΕ.Κ. αλλά και την ανάγκη στήριξης ντόπιων καλλιτεχνών στο νησί µας.
Γιατί επιλέχθηκε αυτό το έργο και τι θα δουν οι θεατές επί σκηνής;
Το έργο είχε ανέβει το 2018 στο Εθνικό Θέατρο κι είχε πολύ µεγάλη επιτυχία. Όταν γράφτηκε ήταν πολύ επίκαιρο, θεωρώ όµως πως σχεδόν δέκα χρόνια µετά είναι ακόµη πιο επίκαιρο κι αρκετά εύστοχο για την ελληνική κοινωνία κι οικογένεια. ∆ιαβάσαµε πολλά έργα µε την Έφη Θεοδώρου κι όταν διάβασα αυτό το αγάπησα αµέσως κι είπαµε «αυτό θα κάνουµε!».
Οι θεατές θα παρακολουθήσουν ουσιαστικά έναν καθρέπτη της ελληνικής κοινωνίας. Με έναν έξυπνο, σαρκαστικό κι ειρωνικό τρόπο παρουσιάζει αυτά που συµβαίνουν στην “αγία ελληνική οικογένεια”. Πραγµατεύεται – µεταξύ άλλων – τις συγκρούσεις των δύο γενεών, την νοσηρή αλληλοεξάρτηση που έχουν τα παιδιά µε τους γονείς τους, σε ένα κράτος όπου τα παιδιά δεν µπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονοµικά.
Ιδιωτικοποίηση, αυθαίρετα, τουριστική εκµετάλλευση αποτελούν διαχρονικά την πραγµατικότητα της Κρήτης;
Πράγµατι κι αυτό αποτέλεσε ένα ισχυρό κίνητρο για να επιλέξουµε το έργο. Γενικά σε µέρη τουριστικού ενδιαφέροντος συµβαίνουν αυτά αλλά ειδικότερα στην Κρήτη κατά κόρον. Ο βασικός ήρωας του έργου, ο Αντώνης Τάδε, έχει χτίσει ένα αυθαίρετο, έχει καταπατήσει τη γη στον Ερηµίτη, ένα διόλου τυχαίο µέρος και αληθινό γεγονός στην Κέρκυρα στο οποίο έχει βασιστεί η Αλεξάνδρα Κ. για να το γράψει κι έρχεται µια µεγάλη επενδυτική εταιρεία να απαλλοτριώσει αυτό το σπίτι για να φτιάξει µια µεγάλη ξενοδοχειακή µονάδα. Έχουµε να κάνουµε λοιπόν µε καταπάτηση στην καταπάτηση, µε αυθαίρετα που συναντάµε και στο νησί µας αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα – µη ξεχνάµε τι συνέπειες είχε όλο αυτό στο Μάτι. ∆υστυχώς, υπάρχει αυτή η ελληνική νοοτροπία του «εντάξει, δεν θα σκάσει στα µούτρα µας…». Κάτι τόσο θλιβερό, το οποίο όµως παρουσιάζεται στο έργο µε έναν πολύ σαρκαστικό τρόπο που γίνεται κωµικός.
Tο έργο στηλιτεύει την “αγία ελληνική οικογένεια”. Μαθαίνουν τελικά οι άνθρωποι από τα λάθη τους ή απλώς περνούν από γενιά σε γενιά;
Από γενιά σε γενιά υπάρχουν καλύτερες προθέσεις, το αποτέλεσµα ωστόσο δεν είναι πάντα τόσο ελπιδοφόρο. Η νέα γενιά δεν έχει τα κίνητρα και τις βάσεις για να µπορέσει να απεµπλακεί από όλη αυτήν την αρρωστηµένη κατάσταση της ελληνικής οικογένειας και κυνηγά συνεχώς άπιαστα όνειρα µε έναν άγονο τρόπο. ∆υστυχώς, η πολιτεία δεν βοηθά, υπάρχει ένας χειρισµός που δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις.
Κάθε έργο οφείλει να έχει πολιτική διάσταση;
Κάθε καλό θεατρικό έργο είναι πολιτικό έργο. Το συγκεκριµένο έχει έντονη πολιτική διάσταση αλλά µε έναν όµορφο τρόπο, χωρίς διδακτισµό. Το έργο βασίστηκε και σε ένα άλλο πολιτικού χαρακτήρα γεγονός για να γραφτεί, στον Τσιρώνη που πριν πολλά χρόνια είχε κηρύξει το σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο ανεξάρτητο κράτος.
Είναι σκοπός για εσάς το “ταρακούνηµα” του θεατή;
Εννοείται, αν και δε γνωρίζω κατά πόσο είναι εύκολο να ταρακουνηθεί ο θεατής, σίγουρα “µετακινείται” λίγο από την καρέκλα του. Μακάρι να το καταφέρουµε µε την παράσταση, θα ήταν ευχής έργον. Νοµίζω πως ο θεατής αναγνωρίζει τόσο πολύ τον εαυτό του σε όλα αυτά που εκτυλίσσονται που ταυτίζεται και σίγουρα µέσα του αναµοχλεύεται κάτι και φεύγει προβληµατισµένος.
Πόσο εύκολα επιτυγχάνεται η αναπαράσταση τραγικών καταστάσεων µε κωµικό τρόπο;
∆εν είναι εύκολο κι ήταν πρόκληση αλλά είναι έτσι γραµµένο το έργο που βοηθά να µην βουλιάξει σε αυτήν την τραγικότητα. Η κωµικότητα βγαίνει από τις καταστάσεις, ο θεατής γελά γιατί νιώθει κατά κάποιον τρόπο αµήχανα µε τα όσα βλέπει και ζει κι ο ίδιος. Βασιστήκαµε πολύ στην αλήθεια των ηρώων και του κειµένου, είναι ρεαλιστικές θα µπορούσαµε να πούµε οι καταστάσεις επί σκηνής.
Παραµένει ζωντανή η θεατρική σκηνή στα Χανιά;
Πιστεύω πολύ σε αυτήν και παρατηρώ πως και το ίδιο το κοινό είναι πιο πεπαιδευµένο αλλά κι οι Χανιώτες που ασχολούνται µε το θέατρο έχουν υψηλό επίπεδο. Γι’ αυτόν τον λόγο θα ήθελα να ζητήσω από τον κόσµο να στηρίζει τους ντόπιους καλλιτέχνες. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες όµως στους καλλιτέχνες, να εξελιχθούν παρόλο που φαινοµενικά βρισκόµαστε µακριά από την πρωτεύουσα που συµβαίνουν όλα. Υπάρχει έντονος πολιτιστικός παλµός τα τελευταία χρόνια στην επαρχία κι ελπίζω να συνεχίσει.
Λαµβάνει το ∆Η.ΠΕ.ΘΕ.Κ. την απαιτούµενη στήριξη;
Τα τελευταία χρόνια τα ∆Η.ΠΕ.ΘΕ. έχουν δυστυχώς παραγκωνιστεί κι είναι πολύ κρίµα διότι επιτελούν σπουδαίο έργο. Στην Κρήτη, θεωρώ ότι υπάρχει µια µεγάλη εξέλιξη κι από άποψη ποιότητας, πορείας και επιλογής έργων. Σαφέστατα, χρειάζεται περισσότερη στήριξη από την Πολιτεία κι είναι πραγµατικά κρίµα να µην στηρίζονται αυτά τα θέατρα στην περιφέρεια.
Αξίζει να αναφέρουµε ένα άνοιγµα που έγινε από το ∆Η.ΠΕ.ΘΕ.Κ., το οποίο επιζητούσαµε χρόνια, πρώτη φορά υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Έφης Θεοδώρου και όλου του ∆.Σ. έγινε παραγωγή µε πρόβες αποκλειστικά στο Ηράκλειο, µε Ηρακλειώτες ηθοποιούς και πρεµιέρα στο Ηράκλειο. Τόσα χρόνια ήταν στα Χανιά, οπότε θεωρώ πως έγινε ένα πολύ σηµαντικό βήµα και µακάρι να συνεχιστεί διότι υπάρχει καλό υλικό σε όλη την Κρήτη.
Η παράσταση
Η παράσταση του ∆Η.ΠΕ.ΘΕ.Κ. έκανε πρεµιέρα στην πόλη µας στις 26 Μαρτίου και θα παρουσιάζεται έως τις 3 Απριλίου στο Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”, στις 21:00 (εκτός Κυριακής 30/3).
Πρόγραµµα υπόλοιπων παραστάσεων:
– Παρασκευή 4 Απριλίου, Κίσσαµος Αίθουσα ∆ηµαρχείου, 21:00
– Σάββατο 5 Απριλίου, Κάντανος, Αίθουσα ∆ηµαρχείου, 20:00
– ∆ευτέρα 28 Απριλίου, Αρκαλοχώρι, Συνεδριακό Κέντρο, 20:00
– ΤρίτΗ 29 Απριλίου, Μοίρες, Πολύκεντρο, 20:00
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Σοφία ∆ερµιτζάκη.
Παίζουν: Κατερίνα Λασηθιωτάκη, Κώστας Μεταξάκης, Ιωάννα Σταµούλη, Στέφανος Τσιφάς.
Σκηνικά, Κοστούµια: Ευαγγελία Καµπουράκη.
Φωτισµοί: Αντώνης Αλεξάκης.
Video art: Μαρία Παπαδάκη.
Φωτογραφίες αφίσας – προβών – παράστασης: Γιώργος Αναστασάκης – South Space for photography.
Τrailer: Φωτόπολις Χανιά
.
Design: Κωστής Σωτηράκος.
