Το τρίτο μνημόνιο, το οποίο άρχισε ήδη να εφαρμόζεται από χθες, αποτελεί μία καταιγίδα μέτρων των οποίων το βάθος και η ένταση δεν έχει εφαρμοστεί σε καμία ευρωπαική χώρα κατά την πρόσφατη μεταπολεμική ιστορία.
Αν συνυπολογιστούν και τα μέτρα τα οποία ήδη έχουν ληφθεί κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών εξαιτίας της εφαρμογής του πρώτου και δεύτερου μνημονίου, τότε πρόκειται για έναν “Αρμαγεδδώνα” διαρκείας πρωτόγνωρο για την παγκόσμια πολιτική και οικονομική ιστορία. Το επόμενο χρονικό διάστημα τα εισοδήματα από μισθούς και συντάξεις θα μειωθούν, η φορολογία θα αυξηθεί επιβαρύνοντας επιπλέον τα εισοδήματα, οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών θα αυξηθούν και αυτά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα υπερφορολογηθούν και χιλιάδες θα αναγκαστούν κάτω από το βάρος αυτό να κλείσουν, η ανεργία θα αυξηθεί, ενώ η μαζική μετανάστευση ιδιαίτερα των νέων θα συνεχιστεί.
Η ψήφιση του νόμου για αλλαγές στον κώδικα πολιτικής δικονομίας θα επαναφέρει τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και πιθανά οι πολίτες αυτής εδώ της χώρας να βιώσουν σκηνές που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Το ξεπούλημα του συνόλου του δημόσιου πλούτου θα προκαλέσει σοκ και δέος. Αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσιοι οργανισμοί εκτάσεις μικρές και μεγάλες, ιαματικές πηγές και αρχαιότητες. Τέλος θα ιδιωτικοποιηθούν πολιτισμικοί οργανισμοί, νοσοκομεία και πανεπιστήμια προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των 50 δισ.
Η πολιτική που επέβαλαν οι δανειστές στη χώρα δεν θα οδηγήσει βραχυπρόθεσμα σε ανάπτυξη και σε μείωση του χρέους. Αντιθέτως η οικονομία θα συνεχίσει να βρίσκεται σε ύφεση και το χρέος να αυξάνεται.
Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα το μόνο που μπορεί να περιορίσει τη κοινωνική κατάρρευση είναι η οργάνωση και αλληλεγγύη των πολιτών οι οποίοι θα πρέπει δημιουργήσουν και να ενεργοποιήσουν νέες και παλιές μορφές δράσης και παρέμβασης.
*επίκουρος καθηγητής Α.Π.Θ.
