Σπάσματα (2ο μέρος)

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις στην όποια ιεραρχία, τόσο πιο δυνατά ακούγεται εκείνη η φωνούλα μέσα σου που σου ζητάει να το βουλώνεις όταν έρχεται η ώρα να πεις την αλήθεια.
Εντάξει, να μην υβρίζουμε τους θεούς… αλλά κι η μόνη μας έγνοια νάναι η λατρεία και το προσκύνημα για να μην μάς τιμωρήσουν;
Εκεί όπου η ιδέα ξεπέφτει σε ιδεολογία, καραδοκεί η απάτη κι η θανάσιμη ιδιοτέλεια.
Όπως κάθε πρόβλημα έτσι και το πρόβλημα της ύπαρξης ή μη ύπαρξης του θεού επινοείται και τίθεται απ’ την κάθε συνείδηση, που σημαίνει ότι δεν υφίσταται a priori. Επομένως είναι επίπλαστο και δεν χρειάζεται ν’ απασχολεί καν καμία συνείδηση!
Όσοι αναρωτιούνται ποιος είν’ ο σκοπός της ζωής ή ο προορισμός του ανθρώπου, ας αναλογιστούν πρώτα ποιος είν’ ο σκοπός που αναρωτιούνται για όλ’ αυτά…