Σπάστε την καθημερινότητα

Ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής.
Συνεχώς αναφερόμαστε σε καλύτερη ζωή, σε ποιότητα ζωής. Πόσο άραγε επιθυμούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Πόσο άραγε επιθυμούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας;
Αν δούμε την καθημερινή μας ζωή και ταυτόχρονα την καθημερινή ζωή όλης της πόλης, θα διαπιστώσουμε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με την ποιοτική τους αναβάθμιση. Και είναι ελάχιστες οι στιγμές των ελαχίστων που ασχολούνται με την αναβάθμιση την ποιοτική.
Και οι άλλες στιγμές πού πάνε; Και οι υπόλοιποι όλοι με τι ασχολούνται; Μα με τα καθημερινά. Γέμισμα ψυγείου, γέμισμα κοιλιάς, πώς θα τη βγω του προϊσταμένου ή πώς θα μπω στο μάτι του γείτονα, πώς θα πάρω γεύση από “ξινά”, πώς θα τα οικονομήσω, και άλλα παρόμοια.
Ποια η πραγματική αξία όλων αυτών; Καμία. Σίγουρα χρειαζόμαστε μια στέγη και τροφή. Αυτά όμως σταματούν πολύ μακριά από τα όρια που εμείς έχουμε καθορίσει. Το ψυγείο το υπεργεμάτο, το τραπέζι με φαγητά για 15, ενώ θα είμαστε μόνο 5, το σπίτι με τα πολυτελή κρυστάλλινα που όταν σπάσει κάτι κλαίμε 3 μέρες, αυτά όλα είναι υπερβολές, αλλά είναι η καθημερινότητά μας.
Μ’ αυτά ασχολούμαστε συνεχώς, αυτά μας φθείρουν, αυτά μας αρρωσταίνουν. Η προσωρινότητα όλων των «καθημερινών» είναι γνωστή και δεδομένη. Και όμως την έχουμε κάνει τόσο μεγάλη. Της έχουμε δώσει τόση αξία, τόση σπουδαιότητα σαν να είναι για όλους μας κάτι το αιώνιο, κάτι το παντοτινό.
Αυτή, λοιπόν, η χωρίς αξία καθημερινότητα, μας «τρώει». Κυριολεκτικά μας τρώει, ψυχικά, νοητικά και σωματικά. Στόχοι χωρίς μεγάλη αξία, γίνονται στόχοι μεγάλης αξίας, πρωτεύοντες και κάποιες φορές στόχοι ζωής.
Και νοιώθουμε το χαλί να γλιστρά κάτω από τα πόδια μας όταν κινδυνεύει η ζωή μας. Τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που μια ζωή δεν θέλαμε να δούμε. Τότε αντιλαμβανόμαστε την αξία του κάθε πράγματος, του κάθε στόχου. Ο κίνδυνος του θανάτου γυρίζει ορισμένους στην πραγματικότητα. Τους δείχνει την αξία των πραγμάτων της καθημερινότητας, την αξία των στόχων, τη μέχρι τότε πορεία τους στη ζωή. Και ω του θαύματος, «πέφτουν από τα σύννεφα».
Δεν είναι απαραίτητο να φθάσουμε στον προθάλαμο του θανάτου για να αντιληφθούμε την πραγματική αξία των πραγμάτων. Δεν είναι αναγκαίο να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του.
Μας δίδεται η ευκαιρία μέσα από γιορτές όπως των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να δούμε, να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας και στους άλλους.
Είναι ευκαιρία τις ημέρες αυτές να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε σαν παιδιά, να γίνουμε παιδιά και να ζήσουμε αυτή την περίοδο μ’ έναν διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές.
Ας δούμε την πραγματικότητά μας, ας δούμε τον γείτονά μας, τον διπλανό μας, με πιο ανοιχτή καρδιά, όχι πάντα και μόνο ορθολογιστικά.
Υπάρχω, υπάρχουν, ζουν τα πάντα γύρω μου όχι για να υπερκαταναλώνουν. Υπάρχουν κι άλλες αξίες έξω και πέρα από τα καταναλωτικά προϊόντα.
Ας ψάξουμε, ας αναζητήσουμε, ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής. Θα έχουν άλλο χρώμα, θα έχουν άλλη γεύση, θα μας δώσουν άλλη χαρά. Θα μας δώσουν άλλη διάσταση, άλλη πραγματικότητα. Θα μας ανεβάσουν ψηλότερα. Θα μας κάνουν να νοιώσουμε διαφορετικά, άλλοι άνθρωποι, διότι στην πραγματικότητα θα έχουμε γίνει άλλοι άνθρωποι.