(ή αλλιώς περιπτώσεις που η καθυστέρηση έσωσε ζωές!)
Συµβαίνει σε όλους: προσπαθούµε να ήµαστε συνεπείς σε ραντεβού, αλλά για κάποιο λόγο κάτι συµβαίνει και καθυστερούµε. Είτε ένα απρόσµενο τηλεφώνηµα που δεν θέλουµε να «γειώσουµε», είτε ένας λεκές από καφέ στο ρούχο που δεν περιµέναµε, είτε ένα ξυπνητήρι που δεν χτύπησε ποτέ… Οι καθυστερήσεις γενικά δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά κάποιες φορές συµβαίνουν. Και συµβαίνουν ακόµα και στους πλέον τακτικούς και συνεπείς εξ ηµών. Παραδόξως, µερικές φορές, το να καθυστερήσεις είναι το καλύτερο πράγµα που µπορεί να συµβεί. ∆ιότι σήµερα, οι Ιστορίες από τον Κόσµο, ψάχνουν και σας παρουσιάζουν περιπτώσεις όπου η καθυστέρηση αποδείχτηκε -κυριολεκτικά- σωτήρια! Και ίσως πλέον αλλάξετε γνώµη για την απόλυτη συνέπειά σας!
Λάθος εκτίµηση χρόνου, ένας καφές και ένας υπερβολικά τυπικός υπάλληλος
Ο Adriano Assis, εργαζόµενος στο νοσοκοµείο του Ρίο ντε Τζανέιρο, έκλεισε εισιτήριο για την πτήση 2283 της Voepass στις 9 Αυγούστου 2024. Όταν έφτασε στο αεροδρόµιο, θεωρώντας πως έχει αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, αγόρασε έναν καφέ. Στην πραγµατικότητα ο Adriano Assis µπερδεύτηκε και νόµιζε πως είχε χρόνο. Έτσι έχασε το check-in. Καβγάδισε µε έναν εργαζόµενο της αεροπορικής εταιρείας ζητώντας του να κάνει µια εξαίρεση και να του επιτρέψει να επιβιβαστεί, αλλά ο υπάλληλος παραήταν τυπικός. Τελικά ο ο Assis δεν επιβιβάστηκε στην πτήση. Εκνευρισµένος πήρε τον δρόµο της επιστροφής, αλλά πολύ σύντοµα µια είδηση τον πάγωσε. Η πτήση την οποία και έχασε, συνετρίβη και κανείς από το πλήρωµα και τους επιβάτες δεν διασώθηκε. Η καθυστέρηση εξαιτίας της λάθος αίσθησης του χρόνου και ο τυπικός υπάλληλος του έσωσαν απρόσµενα τη ζωή.
∆ιαβάστε επίσης: www.standard.co.uk/news/world/adriano-assis-voepass-2833-flight-crash-brazil-sao-paulo-b1175870.html
Καθυστέρηση χωρίς λόγο
Ο James Stefurak ακολουθούσε µια σταθερή πρωινή ρουτίνα που περιλάµβανε µια στάση στο World Trade Center προτού πάει στη δουλειά του. Συγκεκριµένα ο άντρας, καθηµερινά, χρησιµοποιούσε το µετρό, κατέβαινε στη στάση του World Trade Center, έµπαινε στο κτίριο, έπαιρνε καφέ και εφηµερίδα και συνέχιζε για το Trinity Building, όπου και εργαζόταν. Το πρωί της 11ης Σεπτεµβρίου 2001, χωρίς να υπάρχει συγκεκριµένος λόγος ο Stefurak καθυστέρησε να ξυπνήσει. Συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν περί τη µισή ώρα πίσω από την καθηµερινή του ρουτίνα, και αφού ήταν ήδη αργοπορηµένος, άνοιξε την τηλεόραση όσο έπινε έναν γρήγορο καφέ. Τότε αντιλήφθηκε από τι είχε γλιτώσει: η τηλεόραση έδειχνε εικόνες από την επίθεση στο World Trade Center. Καπνούς, πανικό και -ακόµα- καµία εξήγηση για το τι ακριβώς είχε συµβεί. Το µόνο σίγουρο ήταν πως αν ο ίδιος δεν είχε αργήσει, θα βρισκόταν µέσα στο World Trade Center ακριβώς την ώρα που χτυπήθηκε από το πρώτο αεροπλάνο.
∆ιαβάστε περισσότερα στο: www.shared.com/911-lucky-stories
To ξυπνητήρι που δεν χτύπησε ποτέ
Ο Jerome Kern είναι εκείνος που έγραψε την πρώτη σύγχρονη µπαλάντα. ∆ηµιούργησε το «They Didn’t Believed Me» για το The Girl from Utah, µια παράσταση στο Broadway που ανέβηκε στη σκηνή το 1914. Φαίνεται ότι η σύνθεση µουσικής ήταν άρρηκτα συνδεδεµένη µε τη ζωή του Kern, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι γεννήθηκε την ίδια µέρα µε τον Mozart. Ο Kern συνέθεσε µερικά από τα πλέον αξιοµνηµόνευτα ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών, όπως το «All the Things You Are», «Smoke Gets in Your Eyes» και «The Way You Look Tonight». Την 1η Μαΐου 1915, ο Kern επρόκειτο να συνοδεύσει τον παραγωγό Charles Frohman σε ένα ταξίδι στο οποίο θα διέσχιζαν τον Ατλαντικό. Όµως, το ξυπνητήρι του Kern δεν χτύπησε ποτέ , ο µουσικός παρακοιµήθηκε και «έχασε το πλοίο». Μόνο που τελικά «το πλοίο» αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ένα οποιοδήποτε πλοίο. Επρόκειτο το Lusitania, το οποίο βυθίστηκε έξι ηµέρες µετά τον απόπλου, από ένα γερµανικό υποβρύχιο, µε αποτέλεσµα να χάσουν τη ζωή τους οι περισσότεροι από τους επιβάτες. Ο Kern ήταν τότε 30 ετών και χάρη στο ξυπνητήρι που δεν χτύπησε ποτέ, έζησε άλλα 30 χρόνια προτού τελικά πεθάνει από εγκεφαλική αιµορραγία το 1945.
∆ιαβάστε επίσης: www.smithsonianmag.com/history/8-famous-people-who-missed-the-lusitania-49564938
∆υο λεπτά µόνο
Μερικές φορές, δύο λεπτά µπορεί να µοιάζουν αιώνας. Στην πραγµατικότητα, δύο λεπτά δεν είναι τίποτα. ∆ύσκολα προλαβαίνεις να κάνεις κάτι σε δύο λεπτά γιατί περνούν πραγµατικά ταχύτατα. Για τον Αντώνη Μαυρόπουλο, ωστόσο, δύο λεπτά σηµατοδότησαν τη γραµµή µεταξύ ζωής και θανάτου. Ο Μαυρόπουλος ήξερε ότι θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά γρήγορος για να µη χάσει την πτήση σύνδεσης όταν προσγειώθηκε στην Αιθιοπία στις 10 Μαρτίου 2019. Φρόντισε λοιπόν να µην έχει αποσκευές και να κατέβει πρώτος από το πρώτο του αεροπλάνο. Στο αεροδρόµιο της Αιθιοπίας έτρεξε προσπαθώντας απεγνωσµένα να επιβιβαστεί στην πτήση 302 της Ethiopian Airlines και να συνεχίσει το ταξίδι του. Παρά τις προσπάθειες όµως, ο Μαυρόπουλος έχασε την πτήση για µόλις δύο λεπτά. Εκνευρίστηκε και διαµαρτυρήθηκε έντονα σε σηµείο που οι φρουροί ασφαλείας τον πήγαν στο αστυνοµικό τµήµα του αεροδροµίου. Λίγες ώρες αργότερα, ο Μαυρόπουλος έµαθε ότι η πτήση 302 είχε συντριβεί καθ΄οδον προς το Ναϊρόµπι και όλοι οι επιβαίνοντες ήταν νεκροί. Θα ήταν ο επιβάτης Νο 150, και για δυο λεπτά δεν επιβιβάστηκε στη µοιραία πτήση. Τελικά, λίγες ώρες µετά τη συντριβή µπήκε σε άλλη πτήση και προσγειώθηκε µε ασφάλεια στον τελικό του προορισµό, το Ναϊρόµπι.
∆ιαβάστε περισσότερα: www.nytimes.com/2019/03/11/world/africa/passenger-misses-ethiopian-airline-flight.html
Η ζωή θέλει χορό! (και µερικά ποτά παραπάνω)
Παραπάνω είδαµε πως ακούσιες καθυστερήσεις έσωσαν ανθρώπους από ναυάγια, αεροπλάνα που έπεσαν, τροµοκρατικές επιθέσεις… Υπάρχουν και περιπτώσεις ακόµα πιο τραβηγµένες από αυτές όµως, όπως συνέβη µε την Anna Williams. Η 63χρονη γυναίκα είχε βγει µε τις φίλες της στις 28 Απριλίου 1979 και άργησε να γυρίσει σπίτι. ∆ιασκέδαζε, περνούσε καλά, χόρευε, ήπιε και µερικά ποτάκια παραπάνω… Όταν τελικά γύρισε πίσω, ανακάλυψε ότι κάποιος είχε µπει στο σπίτι της και είχε κόψει τα καλώδια του τηλεφώνου. Η Williams έψαξε το σπίτι, αλλά δεν υπήρχε κανείς. ∆υο µήνες αργότερα η γυναίκα συνειδητοποίησε ότι είχε γλιτώσει από τον απόλυτο τρόµο, όταν έλαβε ένα γράµµα από τον δολοφόνο, Dennis Rader. Το γράµµα είχε και ένα ποίηµα µε τίτλο «Ω Άννα, γιατί δεν εµφανίστηκες;». Οι αστυνοµικοί που ερεύνησαν την υπόθεση κατέληξαν πως όσο η γυναίκα διασκέδαζε εκείνο το βράδυ, ο δολοφόνος µπήκε στο σπίτι της και έκοψε τα καλώδια του τηλεφώνου. Ο διαβόητος δολοφόνος φαίνεται πως την παρακολουθούσε και την καταδίωκε για µήνες, όµως η καθυστέρηση εκείνο το βράδυ εξάντλησε την υποµονή του. Φεύγοντας από το σπίτι της µάλιστα πήρε τα «αναµνηστικά» που θα έπαιρνε µαζί του µετά την προγραµµατισµένη στο µυαλό του δολοφονία της Williams . Το ενδιαφέρον είναι πως δεν επεδίωξε ποτέ ξανά να µπει στο σπίτι της γυναίκας.
∆ιαβάστε επίσης: www.theguardian.com/world/2005/mar/06/usa.paulharris
