Στο κείμενο της 30ης Νοεμβρίου του Σήφη Χιωτάκη στα “Χ.Ν.”, όπου φανερώνει την αγάπη του για τον τόπο του τα Σφακιά, έχω να συμπληρώσω, όσον αφορά τα αναφερόμενα και άλλα σπήλαια, μιας και ασχολήθηκα για πάνω από μισό αιώνα με το θέμα. Το σπήλαιο Δασκαλογιάννη, δεν έχει καμιά ιδιαίτερη ομορφιά και, παρά την παράδοση για νομισματοκοπείο, του Δασκαλογιάννη, κανείς δεν μπόρεσε να το επιβεβαιώσει αφού δεν υπήρξε τέτοιο.
Του Σαπουνά, είναι πράγματι πολύ ωραίο σπήλαιο. Του Κορμοκόπου, δεν έχει σπηλαιολογικό ενδιαφέρον, είναι μόνο 20 μέτρα μήκος και η πηγή νερού είναι εξωτερικά. Το πλέον αξιόλογο είναι οι Δρακολάκκοι σε υψόμετρο 1.140μ. και μια ώρα από Αράδαινα που η πρώτη απόπειρα εξερύνησής του έγινε το 1971 από εμάς, αλλά την πολυετή και πλήρη εξερεύνησή του επραγματοποίησε η αγγλική αποστολή από το Πανεπιστήμιο Sheffield περίπου το 1981. Από τη χαρτογράφησή των, δείχνει μήκος διαδρόμων μέτρα 1.750 και σημείο όπου το νερό τον χειμώνα φτάνει σε ύψος φυσικής δεξαμενής 40 μέτρων. Θαυμαστές γαλαρίες με ονόματα που έδωσαν όπως των Δράκων της βοής, κ.λπ. Επίσης, για τέσσερα χρόνια εξερευνάται ένα από τα δεκάδες βάραθρα στην περιοχή Ανώπολης Αμμουτσερά, που οι σπηλαιολόγοι έχουν, ως τώρα φθάσει σε κατακόρυφο βάθος 450 μ. Για περισσότερα, παραπέμπω στο βιβλίο που έγραψα για λογαριασμό του Δήμου Σφακίων, “Τα Σφακιά των φαραγγιών και των σπηλαίων”, έκδ. 2008, με χάρτες και φωτογραφίες δικές μου.
