Το 1938 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Βέλγιο ένα περιοδικό κόµικς το οποίο θα φιλοξενούσε στις σελίδες κάποιους από τους πιο γνωστούς ήρωες από την 9η τέχνη. Είναι το πιο παλιό περιοδικό αφιερωµένο στα κόµικς, το οποίο βρίσκεται ακόµα στην κυκλοφορία. Φυσικά από τις σελίδες του δεν έχουν περάσει µόνο οι Βέλγοι καλλιτέχνες, αλλά και πλήθος Γάλλων, Ελβετών, Ιταλών, Ισπανών κλπ.
Γεννητούρια… στην κουζίνα
Η ιδέα για το περιοδικό ήταν του Jean Depuis, ο οποίος είχε αρχίσει την επιχείρηση της εκδοτικής του το 1898, σε ηλικία µόλις 20 ετών, όταν εγκατέστησε την πρώτη τυπογραφική πρέσα στην κουζίνα του σπιτιού του. Μέχρι το 1937 είχε ανοδική πορεία, µε αρκετά οικογενειακά περιοδικά. Τότε ήταν που σκέφτηκε να αρχίσει ένα νέο περιοδικό το οποίο θα απευθύνεται κυρίως στα παιδιά. Ύστερα από ένα brainstorming της οικογένειας Depuis, κατέληξαν στο όνοµα, “Spirou”, το οποίο σε µια γαλλική διάλεκτο σηµαίνει σκίουρος, αλλά ταυτόχρονα και την παιδιάστική-χαοτική συµπεριοφορά. Την εικονογράφηση του παιδιού ανέλαβε ο Robert Velter, καλλιτέχνης από το Παρίσι, ο οποίος έδωσε την µορφή του Spirou, σχεδιάζοντας ένα παιδί θυρωρό ξενοδοχείου.
Απαγόρευση
από τους ναζί
Έρχεται τότε όπως η εποχή του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου, η οποία θα φέρει µεταξύ άλλων και πολλά προβλήµατα στην τυπογραφία και στο περιοδικό. Στρατολόγηση του εργατικού δυναµικού (ακόµα και του Robert Velter) αλλά και δυσκολίες στη διανοµή και ελλείψεις χαρτιού. Ο Dupuis είναι εξόριστος στο Λονδίνο και την επιχείρηση ουσιαστικά αναλαµβάνουν τα παιδιά του. Αυτοί θα εντάξουν ενεργά στο περιοδικό τον Joseph Gilain, που θα αποδειχθεί σωτήριος, καθώς θα συνεχίσει κόµικς προηγούµενων δηµιουργών που είχε χαθεί µε τον πόλεµο κάθε επικοινωνία, αλλά θα εντάξει και νέες ιστορίες. Μεταξύ 1941 και 1942 η δηµοτικότητα του περιοδικού σχεδόν διπλασιάζεται φτάνοντας τα 152.000 αντίτυπα την εβδοµάδα. Τότε το γερµανικό γραφείο προπαγάνδας θέλει να αναλάβει υπεύθυνος στον εκδοτικό ένας Γερµανός, αλλά η εκδοτική το αρνείται, µε αποτέλεσµα να απαγορευτεί η κυκλοφορία του. Εκείνη τη περίοδο στο περιοδικό συντάκτης ήταν και ο κοµµουνιστής Jean Doisy, ο οποίος είχε καταφέρει να περάσει και κρυφά µηνύµατα στους επαναστάτες, µέσα από τα σκίτσα του.
Η χρυσή εποχή
Μετά την απελευθέρωση το περιοδικό επανήλθε πιο δυναµικό από ποτέ, µε πολλούς καλλιτέχνες στο δυναµικό του. Ανάµεσά τους και ο Andre Franquin ο οποίος ανέλαβε τις ιστορίες του Spirou και του Fantasio (χαρακτήρας που πρωταγωνιστούσε στα σκίτσα του Doisy και έγινε φίλος αργότερα στα κόµικς του Spirou). Εκεί εµφανίστηκε για πρώτη φορά και ο γνωστός καουµπόι Λούκυ Λουκ του Morris, αλλά και πολλά ακόµα κόµικς που έχουν πια µείνει στην ιστορία. Το 1946 κυκλοφορεί ένα περιοδικό ανταγωνιστής, µε το τίτλο “Tintin”, που χτίζεται όπως φανερώνει και το όνοµα γύρω από το έργο του Herge. Πολλοί καλλιτέχνες µεταπηδούν από το ένα περιοδικό στο άλλο, ενώ υπάρχει ο άγραφος κανόνας, ότι δεν µπορούν να είναι ταυτόχρονα και στα δύο περιοδικά. Αυτήν την εποχή και µέχρι τις αρχές του 1960, πολλές από τις ιστορίες που φιλοξενεί το περιοδικό, θα κυκλοφορήσουν από τον εκδοτικό σε αυτόνοµα βιβλία.
Η πτώση
Από το 1968 και µετά το περιοδικό άρχισε την καθοδική του πορεία. Πολλά γνωστά ονόµατα έφυγαν από το περιοδικό. Ο Morris µετακόµισε τον Λούκυ Λουκ σε άλλο εκδοτικό, ο Franquin έδωσε το Spirou αλλού, ο Peyo άρχισε να ασχολείται πολύ περισσότερο µε το merchandising των Στρουµφ κλπ. Σταδιακά η παλιά φουρνιά καλλιτεχνών δεν ήταν πια ενεργή. Πλέον πουλάει περίπου 100.000 αντίτυπα κάθε εβδοµάδα. Ωστόσο δεν θα σταµατήσει ποτέ να είναι το περιοδικό το οποίο ανέδειξε πολλούς σπουδαίους δηµιουργούς, αναπόσπαστο κοµµάτι της Γαλλοβελγικής αλλά και παγκόσµιας ιστορίας της 9ης τέχνης.
γραμμοσκιάσεις… Zgur
