Η ηλικία της Γης ξεπερνά τα 4 δισεκατοµµύρια χρόνια, ωστόσο υπάρχουν ακόµη ανεξερεύνητες πτυχές του πλανήτη, και όλων όσων τον περιβάλλουν. Χάρη στα διαρκώς νέα εργαλεία και την πρόοδο της τεχνολογίας, η εξερεύνηση είναι ευκολότερη από ό,τι στο παρελθόν, και επιπλέον κάθε νέα ανακάλυψη µας βοηθά να κατανοήσουµε σε βάθος τον κόσµο γύρω µας. Συµπεριφορές ζώων, αρχαιολογικά ευρήµατα, νέα είδη χλωρίδας και πανίδας: Η χρονιά που πέρασε µετρά αρκετές αξιοσηµείωτες ανακαλύψεις. Σήµερα, οι «Ιστορίες από τον Κόσµο» σας ταξιδεύουν στον πλανήτη για να δούµε παρέα όλα τα θαυµαστά που έφεραν στο φως αρχαιολόγοι, επιστήµονες και ειδικοί κάθε είδους. Και επειδή δεν ήταν λίγες οι ανακαλύψεις, την επόµενη εβδοµάδα, θα επανέλθουµε µε το δεύτερο µέρος!
Τελετουργίες ταφής στους ασιατικούς ελέφαντες
Ο ασιατικός ελέφαντας παρότι µικρότερος σε µέγεθος από τον αφρικανό ξάδελφό του, είναι το µεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό της Ασίας. Οι ελέφαντες είναι γνωστοί για την κοινωνικότητα και την υψηλή τους νοηµοσύνη. Οι επιστήµονες έχουν ήδη ανακαλύψει πολλά που αφορούν τις δραστηριότητες τους, ωστόσο το 2024 κατάφεραν να τεκµηριώσουν τελετουργίες ταφής στους ασιατικούς ελέφαντες. Είναι γνωστό πως συµπεριφορές θλίψης και αλληλεπίδρασης µε νεκρά µέλη της οµάδας είχαν παρατηρηθεί προηγουµένως σε ελέφαντες, όµως στις 26 Φεβρουαρίου 2024 δηµοσιεύθηκε µελέτη στο Journal of Threaded Taxa, που αποτελεί την πρώτη επιστηµονική αναφορά ότι οι ασιατικοί ελέφαντες θάβουν µε συγκεκριµένο τρόπο τα µικρά τους.
Ο Akashdeep Roy, ερευνητής στο Ινδικό Ινστιτούτο Επιστηµονικής Εκπαίδευσης και Έρευνας, και ο Parveen Kaswan της Ινδικής ∆ασικής Υπηρεσίας επισκέφθηκαν κτήµατα τσαγιού στη βόρεια Βεγγάλη της Ινδίας, προκειµένου να πραγµατοποιήσουν περαιτέρω έρευνα για τους ελέφαντες, και εκεί βρήκαν αδιαµφισβήτητα στοιχεία ταφής µικρών ελεφάντων. Από τον Σεπτέµβριο του 2022 έως τον Οκτώβριο του 2023, οι επιστήµονες ανακάλυψαν τις σορούς από πέντε µικρά ελεφάντων σε τάφρους, καλυµµένες µε χώµα. Τα κεφάλια και οι κορµοί των µικρών ήταν θαµµένα, τα πόδια τους όµως παρέµεναν έξω από το χώµα.
Τα σώµατα των µικρών -η ηλικία των οποίων κυµαίνονταν από 3 µηνών έως ενός έτους- εκτάφηκαν και εξετάστηκαν. Οι µώλωπες κατά µήκος της πλάτης των µικρών υποδηλώνουν ότι τα µέλη της αγέλης µετέφεραν τα νεκρά ελεφαντάκια σέρνοντάς τα, για µεγάλες αποστάσεις µέχρι να φτάσουν στον τόπο ταφής. Σε ορισµένες περιπτώσεις, οι ελέφαντες ταξίδεψαν 48 ώρες, µέχρι να βρουν το τέλειο σηµείο -κανάλια άρδευσης στα κτήµατα τσαγιού, µακριά από τους ανθρώπους. Μέσω παρατήρησης, ψηφιακών φωτογραφιών, επιτόπιας έρευνας και νεκροψίας οι ερευνητές κατέληξαν ότι τα µικρά τοποθετήθηκαν προσεκτικά στους τάφους µε τα πόδια προς τα πάνω. Στη συνέχεια οι ελέφαντες κάλυπταν µε χώµα τα κεφάλια και τους κορµούς των µικρών για να τα προστατέψουν από τα όρνια και τα αρπακτικά. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι ελέφαντες τοποθέτησαν σκόπιµα τα µικρά µε αυτόν τον τρόπο, και είναι φανερά στο σηµείο τα ίχνη από την παρουσία πολλών ελεφάντων. Κάτι που σηµαίνει ότι η οµάδα πραγµατοποίησε µια κανονική κηδεία. Κάτοικοι της περιοχής, κατέθεσαν στους επιστήµονες πως άκουσαν τους ελέφαντες να φωνάζουν δυνατά – για 30 ή 40 λεπτά- προτού φύγουν από το χώρο. Για τους ερευνητές αυτό σήµαινε ξεκάθαρα πως το κοπάδι θρηνούσε για τα µικρά.
∆είτε ένα βίντεο σχετικά εδώ: https://youtu.be/nCb99WVUz88
Και διαβάστε περισσότερα εδώ: www.smithsonianmag.com/smart-news/asian-elephants-bury-their-dead-new-research-suggests-180983929
Το πάνω κοµµάτι από το άγαλµα του Ραµσή II
Το 1930, ο Γερµανός αρχαιολόγος Dr. Günther Roeder ανακάλυψε το κάτω µισό αγάλµατος του Ραµσή II, 241 χλµ. νότια του Καΐρου κοντά στην πόλη El Ashmunein. Ο Ραµσής ΙΙ, γνωστός και ως Ραµσής ο Μέγας, είναι από τους πιο διάσηµους Φαραώ. Οδήγησε το βασίλειο σε µια χρυσή εποχή δύναµης, ευηµερίας και πλούτου. Και ενώ το κάτω µισό του αγάλµατος ήταν απίστευτο εύρηµα, χρειάστηκαν σχεδόν άλλα 100 χρόνια προτού ανακαλυφθεί το υπόλοιπο µισό. Το 2023, µια αιγυπτιακή-αµερικανική αποστολή µε επικεφαλής τον Αιγύπτιο αρχαιολόγο Dr. Bassem Gehad και την καθηγήτρια Ivonna Trnka-Amrhein από το Πανεπιστήµιο του Κολοράντο ξεκίνησε εξερεύνηση στην περιοχή Ashmunein. Οι επιστήµονες είχαν την ελπίδα να ανακαλύψουν έναν ναό από την εποχή του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου. Παρότι δεν βρήκαν αυτό που ήλπιζαν, τον Ιανουάριο του 2024, η οµάδα ανακάλυψε το χαµένο πάνω µισό του αγάλµατος του Ραµσή ΙΙ. Το άγαλµα ήταν εξαιρετικά διατηρηµένο, είχε µάλιστα εµφανή ίχνη µπλε και κίτρινης χρωστικής. Το κοµµάτι του αγάλµατος έχει ύψος 3,8 µέτρα και απεικονίζει τον Ραµσή ΙΙ µε διπλό στέµµα και µια βασιλική κόµπρα στα µαλλιά. Στο πίσω µέρος υπάρχουν επίσης ιερογλυφικές επιγραφές που επαινούν τον ηγεµόνα. Οι προκαταρκτικές σαρώσεις που έγιναν στο εύρηµα επιβεβαίωσαν ότι είναι πράγµατι κοµµάτι του αγάλµατος που είχε ανακαλυφθεί προηγουµένως, όπως δήλωσε υπεύθυνος του Υπουργείου Τουρισµού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου στις 4 Μαρτίου 2024. Οι επιστήµονες που το βρήκαν έχουν ήδη υποβάλει πρόταση για την ένωση των δύο κοµµατιών, και όταν αυτό συµβεί, το άγαλµα θα έχει ύψος περίπου 7 µέτρα!
∆είτε ένα ενδιαφέρον βίντεο εδώ: https://youtu.be/DAA4Empe7IE
∆ιαβάστε περισσότερα εδώ: www.popularmechanics.com/science/archaeology/a60636931/ramesses-ii-statue
Σπάνιος «µπλε ναός» στην Ποµπηία
Στις αρχές του πρώτου αιώνα, η Ποµπηία ήταν µια ακµάζουσα παραθαλάσσια πόλη στη νοτιοδυτική ακτή της Ιταλίας που είχε γίνει δηµοφιλής στους διακεκριµένους πολίτες της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Κοµψά σπίτια και βίλες, καλοστρωµένοι δρόµοι, ψηλά πεζοδρόµια, δηµόσια λουτρά, αγώνες και παραστάσεις αποτελούσαν καθηµερινότητα. Η ζωή αυτή σταµάτησε µε τη µοιραία έκρηξη του Βεζούβιου το 79 µ.Χ., η οποία κατέστρεψε και έθαψε την Ποµπηία και το Herculaneum κάτω από ηφαιστειακή τέφρα και λάβα. Παρότι έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε, ο αρχαιολογικός χώρος της Ποµπηίας συνεχίζει να προσφέρει νέα ευρήµατα. Οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν διαρκώς ποικιλία αντικειµένων, όπως µια έγκυο χελώνα, παιδικά γκράφιτι, µια τοιχογραφία µε ψωµί που µοιάζει πολύ µε πίτσα, τοιχογραφίες που απεικονίζουν µυθολογικούς χαρακτήρες από τον Τρωικό πόλεµο, ένα δωµάτιο που χρησίµευε ως κουζίνα και φυσικά, τις σορούς περίπου 1.000 θυµάτων που το ηφαίστειο σκότωσε ακαριαία. Πρόσφατα όµως, ανακοινώθηκε µια ακόµη εκπληκτική ανακάλυψη, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 27 Μαΐου 2024. Κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο Regio IX -µια περιοχή που δεν είχε ανασκαφεί ποτέ που είναι µία από τις εννέα γειτονιές που αποτελούν την αρχαία πόλη της Ποµπηίας- οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα πολυτελές ιερό βαµµένο µε σπάνια µπλε µπογιά. Ο ναός είναι διακοσµηµένος µε γυναικείες φιγούρες που αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις εποχές, ζωγραφικά έργα σχετικά µε τη γεωργία και την εκτροφή προβάτων και θεωρείται πως είναι ιερό αφιερωµένο σε τελετουργικές δραστηριότητες, όπου επίσης αποθηκεύονταν ιερά αντικείµενα. Το µπλε ιερό έχει έκταση σχεδόν 8 τ.µ., περιέχει έπιπλα, 15 µεγάλα βάζα, δύο µπρούτζινες κανάτες, δύο µπρούτζινες λάµπες, οικοδοµικά υλικά που πιστεύεται ότι προορίζονταν να χρησιµοποιηθούν σε µελλοντικές ανακαινίσεις και ένα σωρό από άδεια κοχύλια στρειδιών, τα οποία µπορεί να σκόπευαν να τρίψουν και να τα προσθέσουν σε ένα µείγµα γύψου. Εκείνο όµως που έκανε την ανακάλυψη τόσο σηµαντική, ήταν το µπλε χρώµα µε το οποίο ήταν βαµµένο το δωµάτιο. Το µπλε χρώµα «σπάνια εµφανίζεται στις τοιχογραφίες της Ποµπηίας και γενικά χρησιµοποιούνταν σε περίτεχνα διακοσµηµένα δωµάτια», αναφέρουν οι ειδικοί. Σύµφωνα µε τον διευθυντή της ανασκαφής, Gabriel Zychtriegel, «το µπλε ήταν το πιο ακριβό χρώµα γιατί ήταν δύσκολο να κατασκευαστεί. Έπρεπε να εισαχθεί από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο».
∆ιαβάστε περισσότερα εδώ: www.smithsonianmag.com/smart-news/rare-blue-shrine-unearthed-at-pompeii-180984507
(Συνεχίζεται)
