Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
Για την επίσκεψη που έκαμαν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Διεθνούς Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου), στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρητής (ΚΠΝΚ), ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, από τα καλά μου φιλαράκια, τα παιδιά της Στ2 τάξης του 8ου Δημ. Σχ. Χανίων και τον καλό μου φίλο, δάσκαλό τους Βαγγέλη Παγωνίδη.
Ξέρω καλά τη “δουλειά” που γίνεται στο ΚΠΝΚ, διευθυντής του οποίου είναι ο φίλος μου απ’ τα παλιά Δημήτρης Χαμηλάκης. Και βέβαια τις απίστευτες ικανότητες των Εκτακιών του 8ου με “ενορχηστρωτή” τον δάσκαλό τους «επί παντός επιστητού”. Δεν θα το κρύψω, ωστόσο, ότι ιδιαίτερα με συγκίνησε η συγκεκριμένη δράση, έτσι όπως με τα κείμενά τους και τις σχετικές φωτογραφίες και ζωγραφιές την παρουσιάζουν. Και γιατί είχα την ευλογία να υπηρετήσω για πέντε χρόνια σε ειδικό σχολείο, τον καιρό της Δασκαλοσύνης μου…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους,
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι, όλοι μαζί!
Με πολλή λαχτάρα μα και αγωνία για το τι θα συναντήσουμε, ξεκινήσαμε ένα ηλιόλουστο, χειμωνιάτικο πρωϊνό για την προγραμματισμένη επίσκεψη στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης (ΚΠΝΚ), που βρίσκεται κοντά στο Σχολείο μας στην οδό Αποκορώνου. Αρχικά μας υποδέχτηκε το Προσωπικό με ένα πλατύ ζεστό χαμόγελο και με εγκαρδιότητα και ηρεμία μας καλωσόρισε στο χώρο του Ειδικού Σχολείου. Στη συνέχεια κάνοντας έναν κύκλο είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε για το Ειδικό αυτό Σχολείο, το χώρο, την ιστορία, τη λειτουργία, τις δράσεις, τις γιορτές. Μάθαμε πολλά! Πάρα πολλά! Και εκτιμήσαμε ακόμα περισσότερα! Μάθαμε για ένα σχολείο που είναι τόσο κοντά στο δικό μας αλλά παράλληλα και τόσο μακριά από τις δικές μας συνήθειες. Βιώσαμε στην πράξη ότι τα παιδιά με ιδιαιτερότητες ανάπτυξης χρειάζονται μεγαλύτερη αγάπη και φροντίδα, και οι γονείς τους ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και υπομονή. Τα παιδιά του σχολείου είχαν μάθημα και σε λίγο θα έβγαιναν διάλειμμα. Παίξαμε μέχρι τότε στην σχολική τους αυλή με τα πολλά παιχνίδια εξωτερικού χώρου που μας κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον και τη διάθεση. Σε λίγο που θα έβγαιναν τα παιδιά – οι φίλοι μας- διάλειμμα θα είχαμε την ευκαιρία και να παίξουμε μαζί τους και να επικοινωνήσουμε και να συνεργαστούμε και να συνδημιουργήσουμε και να μάθουμε… Συμπερασματικά δεν έγινε φανερό αν τελικά κάναμε αυτή τη μέρα μια εκπαιδευτική επίσκεψη, μια από κοινού δράση αν διδάξαμε ή αν μάθαμε… Σίγουρα όμως έγινε ένα καλό μάθημα, μάθημα ζωής για όλους μας που θα μας μείνει αξέχαστο και θα το συνεχίσουμε καθόλη τη διάρκεια του χρόνου κι όχι μόνο στο πλαίσιο μιας Παγκόσμιας ημέρας!
Παιδιά του ΚΠΝΚ Χανίων σε ευχαριστούμε για την εγκάρδια φιλοξενία!
Τα παιδιά της τάξης
(Μαριαλένα Αδαμοπούλου, Δάφνη Αντωνιάδη,
Δημήτρης Γαροφαλάκης, Νεφέλη Γιακουμάκη,
Μαρία Μιχαέλα Γιαλεδάκη, Δέσποινα Δαμιανάκη,
Μιχάλης Καλλιώρας, Λυκούργος Κολλίντζας,
Μαριάννα Μαλτέζου, Βαγγέλης Μαργιολάκης,
Βασίλης Μαρμαριτσάκης, Κέισι Μάρνοϊ,
Φιλίκα Μπλίντο, Δέσποινα Πατσουράκη,
Αλέξανδρος Πουρέγκας, Κωνσταντίνα Ρεϊζάκη,
Γιάννης Ριτζάκης, Μάριος Σηφάκης,
Γεώργιος Σπυριδάκης, Αλέξανδρος Ταχτσίδης,
Δήμητρα Τζανάκη, Δανάη Χαροντάκη)
κι ο δάσκαλος τους Βαγγέλης Παγωνίδης
Τι ξεχωρίζω από την επίσκεψη στο ΚΠΝΚ
«…Την παιδική χαρά που υπήρχε στο χώρο της αυλής, που ήταν πεντακάθαρη εφόσον ήταν περιφραγμένη και υπήρχε κάτω στο δάπεδο ειδικό υλικό για να μην τραυματιζόμαστε όταν πέσουμε από τα παιχνίδια. Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στο σχολείο μας…»
Αλέξανδρος
«…Τα παιδιά μου έκαναν εντύπωση που στην αρχή ήταν λίγο “κουμπωμένα” και μετά μέσα από το παιχνίδι -και τις κοινές δράσεις έπαιζαν μαζί μας κι εμείς μαζί τους και το απολαμβάναμε…»
Δάφνη
«…Δεν είχα ξαναπάει και μου άρεσε που συνεργαστήκαμε όλοι μαζί παιδιά και δάσκαλοι για να κάνουμε κοινές δράσεις…»
Μιχάλης
«…Ο χώρος, η διαρρύθμισή του και τα αντικείμενα (θρανία, καρεκλάκια, εποπτικό υλικό, παιχνίδια…) ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούμε εμείς…»
Αλέξανδρος Π.
«…η εγκάρδια φιλοξενία του Προσωπικού και το ότι υπήρξε πολλή ησυχία τόσο στο διάλειμμα έξω στην αυλή, όσο και μέσα στο σχολείο…»
Βαγγέλης
«… Ξεχωριστό γεγονός ότι υπήρχαν τάξεις με πολύ λίγα παιδιά αλλά με πολλούς δασκάλους και ειδικότητες…»
Δέσποινα
«Το πόσα πολλά παιχνίδια με τα πολλά χρώματα που υπήρχαν παντού, και τόσες πολλές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του χρόνου που έχουν κάνει. Μπράβο τους! Μακάρι κι εμείς να κάνουμε τόσα πολλά και καλά δρώμενα…»
Κωνσταντίνα
«Η καθαριότητα του χώρου και η φιλική διάθεση. Επίσης ενώ στην αρχή φοβόμουν και ήμουν στεναχωρημένη μέσα σε λίγα λεπτά με τις από κοινού δράσεις άλλαξε απότομα η διάθεσή μου… Υπήρχαν έργα Τέχνης στο χώρο! Μακάρι να μπει κι άλλο η Τέχνη στην εκπαίδευση…»
Μαρία Μιχαέλα
«…Τα παιχνίδια τους και το χαμογελαστό τους πρόσωπο…»
Βασίλης
«Το πόσο πολλά παιχνίδια υπήρχαν στην αυλή…»
Μάριος
«Η ηρεμία που υπήρχε και μεταξύ των παιδιών – παρόλη τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του καθενός μας. Δεν το περίμενα…»
Μαριαλένα
«Ο χώρος που ενώ εξωτερικά δεν του φαινόταν εσωτερικά είχε πολλά χρώματα, αντικείμενα, παιχνίδια, μουσική… κι όλα έδειχναν ότι ήταν τοποθετημένα με πολλή αγάπη και μεράκι»
Μαριάννα
«Ξεχωρίζω τη στιγμή που ενώ δεν μας ήξεραν τα παιδιά και πρώτη φορά μας αντίκριζαν στο τέλος και παίξαμε μαζί και κάναμε διάφορα στολίδια και μας άφηναν να χρησιμοποιήσουμε τα αντικείμενα και τα παιχνίδια τους…»
Γιάννης
«Όλα μας έκαναν εντύπωση. Ο χώρος, τα παιδιά, οι δάσκαλοί τους, το προσωπικό, ακόμη και τα κεράσματα που μας προσέφεραν…»
Φιλίκα-Δήμητρα
