Στις 26 Απριλίου του 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ, στην πόλη Πριπιάτ (που σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας), σημειώθηκε το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα όλων των εποχών. Το τεύχος Business Insider της 17ης Ιουνίου 2019, αναφέρει χαρακτηριστικά πως το Τσερνόμπιλ εξακολουθεί να θεωρείται η πιο σοβαρή πυρηνική καταστροφή παγκοσμίως. Λόγω της εκκένωσης της περιοχής μετά το δυστύχημα, αλλά και διαφόρων τρομακτικών ιστοριών που στοιχειώνουν τον εγκαταλελειμμένο πυρηνικό σταθμό, η πόλη είναι γνωστή ως «πόλη φάντασμα». Σήμερα θα περιηγηθούμε στα άδυτα της Πρίπιατ και θα δούμε παρέα τις τρομακτικές ιστορίες από εμπειρίες που αυτόπτες είχαν ανά τα χρόνια, κατά την επίσκεψή τους εκεί.
Στοιχειωμένες κραυγές και “ο χρησμός της πεταλούδας”
Ο Andrei Kharsukhov, πυρηνικός φυσικός από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, είχε μια φρικτά τρομακτική εμπειρία στο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ, κατά τη διάρκεια ερευνών που έκανε εκεί το 1997. Ο επιστήμονας διηγήθηκε ότι γύρω στις 7.30 το πρωί, ενώ βρισκόταν στο περιβόητο “Ground Zero”, στον αντιδραστήρα 4 κάνοντας μετρήσεις, άκουσε αχνά αλλά ξεκάθαρα κάποιον να ουρλιάζει σαν τρελός για βοήθεια. Ζητούσε βοήθεια για να σβήσει κάποια φωτιά. Ο επιστήμονας έτρεξε αμέσως στους αξιωματούχους που του επέτρεψαν την είσοδο στο σημείο και τους είπε τι ακουσε. Αγχωμένος τους ζήτησε να ψάξουν τον χώρο, μήπως όντως υπήρχε φωτιά. Όμως οι αξιωματούχοι του απάντησαν πως ήταν ο πρώτος που του είχε επιτραπεί η είσοδος εκεί τα τελευταία τρία χρόνια. Επίσης του θύμισαν πως χρειάζεται συγκεκριμένος μυστικός κωδικός πρόσβασης για να μπορέσει να πλησιάσει οποιοσδήποτε τον αντιδραστήρα 4, καθώς και δακτυλικό αποτύπωμα για επιπλέον ασφάλεια. Αρα, σε περίπτωση παραβίασης, θα σήμαινε συναγερμός.
Η εμπειρία ωστόσο του Kharsukhov είναι μόνο ένα από τα πολλά παράξενα που συνέβησαν στην περιοχή. Πριν από το δυστύχημα, στις αρχές Απριλίου του 1986, οι κάτοικοι της Πρίπιατ διηγούνταν πως βίωναν διάφορα περίεργα φαινόμενα. Υπήρχαν αναφορές από εργάτες του εργοστασίου για ένα μεγάλο, μαύρο πλάσμα που έμοιαζε με πουλί, με τεράστιο άνοιγμα φτερών και μεγάλα, λαμπερά κόκκινα μάτια που τελικά ονομάστηκε το “Μαύρο πουλί του Τσερνομπίλ”. Όσοι είδαν αυτό το “πουλί” ανέφεραν επίσης ότι υπέφεραν από φρικτούς εφιάλτες και δέχονταν παράξενες απειλητικές τηλεφωνικές κλήσεις από αγνώστους. Οι δυσάρεστες αυτές εμπειρίες, ισχυρίζονται, επιδεινώθηκαν, με κορύφωση την ημέρα του δυστυχήματος, δηλαδή την 26η Απριλίου 1986. Κάποιοι ερευνητές αποδίδουν τις εμπειρίες αυτές στο φαινόμενο “Mothman”ένα παρόμοιο πλάσμα, που αναφέρεται ότι έκανε την εμφάνισή του στην πόλη Point Pleasant, στην Silver Bridge της Δυτικής Βιρτζίνια, λίγο πριν το δυστύχημα της 15ης Δεκεμβρίου 1967 που στοίχισε τη ζωή σε 46 ανθρώπους. Μάλιστα, η υπόθεση της ταινίας “the mothman prophecies”, 2002, (σ.σ: “ο χρησμός της πεταλούδας”) αναφέρεται ακριβώς σε αυτή την τελευταία περίπτωση.
“Σκιές” των αγνοούμενων κατοίκων της Πρίπιατ
Συνήθως κανείς δεν θέλει να μπει παράνομα σε τοποθεσίες όπου συνέβησαν πυρηνικές καταστροφές. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι σκοτεινοί καλλιτέχνες γκράφιτι, που αγνοώντας προειδοποιήσεις για επικίνδυνα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, με την πάροδο των χρόνων μπήκαν στη ζώνη αποκλεισμού στην Πρίπιατ και ζωγράφισαν εικόνες αγνοούμενων κατοίκων της νεκρής πια πόλης. Σε ένα κτίριο, υπάρχει η ζωγραφιά ενός μικρού κοριτσιού με κοτσιδάκια, με το χέρι σηκωμένο στον διακόπτη, σαν να θέλει να “ανάψει” τα φώτα. Σε εξωτερικό τοίχο, ένα μικρό αγόρι παίζει με το φορτηγό του. Σε άλλα κτίρια, σιλουέτες ανθρώπων μοιάζουν να χορεύουν, αλλού τρια παιδιά «παγωμένα» στον αέρα σαν να πηδούν σε αόρατο τραμπολίνο. Υπάρχει βέβαια και η φρικιαστική εκδοχή, εκείνων που πιστεύουν ότι πολλές από αυτές τις φιγούρες μοιάζουν πολύ με τις “πυρηνικές σκιές” που άφησαν πίσω τους τα θύματα επιθέσεων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Τουριστική… ατραξιόν
Υπάρχει μια σχετικά νέα… μόδα που ονομάζεται «σκοτεινός τουρισμός» και αφορά όσους θέλουν να επισκεφθούν “σκοτεινές περιοχές” της ιστορίας. Στη λίστα, το Τσερνόμπιλ και η Πρίπιατ αποτελούν “καυτούς” προορισμούς στην Ουκρανία. Για την 35η επέτειο της ιστορικής τραγωδίας, η Ukraine International Airline άρχισε να προσφέρει εναέριες περιηγήσεις σε τουρίστες, δίνοντας τους εικόνα του εγκαταλειμμένου πυρηνικού σταθμού και της πόλης Πρίπιατ για περίπου $106 USD (2.970 εθνικού νομίσματος Ουκρανίας). Το εισιτήριο περιλάμβανε θέση σε αεροσκάφος Embraer 195, με πανοραμική θέα της πόλης και της Ζώνης Αποκλεισμού ακριβώς πάνω από το ελάχιστο επιτρεπόμενο υψόμετρο των 3.000 ποδιών (900 μ.). Υπάρχουν και επίγειες ξεναγήσεις στην αίθουσα ελέγχου του Τσερνόμπιλ και στον αντιδραστήρα #4, αλλά για αυτές απαιτείται στολή hazmat, οπότε οι εναέριες περιηγήσεις είναι πιο «εύκολες», και άρα πιο δημοφιλείς και πιο «ασφαλείς». Το ενδιαφέρον είναι πως παρότι ο κορωνοϊός έχει μειώσει σοβαρά τον τουρισμό στην περιοχή, εντούτοις το 2019, 104.000 τουρίστες επισκέφτηκαν το Τσερνόμπιλ, ενώ το 2020, μόνο 32.000, ήταν εκείνοι που έσπευσαν στο σημείο εξαιτίας της σειράς του HBO “Chernobyl”, η οποία έκανε πάταγο. Βέβαια, είναι και εκείνοι που επισκέπτονται παράνομα το Τσέρνομπιλ και την Πριπιάτ, παρά τους κινδύνους και την απειλή μεγάλων προστίμων.
Με τις πρόσφατες εξελίξεις και τον πόλεμο στην Ουκρανία, φάνηκε για ακόμη μια φορά ότι η μνήμη των ανθρώπων είναι βραχύτερη και από εκείνη των χρυσόψαρων. Ο πυρηνικός όλεθρος του 1986, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν ήταν μάλλον ικανά να μας συνετίσουν και η πυρηνική απειλή γιγαντώνεται για ακόμη μια φορά πάνω από τα κεφάλια μας. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τελικά την κατάληξη. Καθώς και την μετέπειτα πορεία μας. Υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε ακόμα εδώ και δεν θα έχουμε καταλήξει αιωρούμενη σκόνη πάνω από πόλεις φαντάσματα ενός πολιτισμού που θα έχει αποτύχει.
Το εγκαταλελειμμένο λουνα παρκ της Πρίπιατ
Στην Πρίπιατ υπάρχει ένα λούνα παρκ που δεν λειτούργησε ποτέ. Η μεγάλη ρόδα και τα υπόλοιπα παιχνίδια δεσπόζουν στην “πόλη φάντασμα” εντείνοντας την εικόνα καταστροφής, θυμίζοντας αμυδρά όλα εκείνα που θα μπορούσε να είναι η περιοχή, αν η ιστορία εκτυλισσόταν αλλιώς. Μια υπενθύμιση του πως θα ήταν η πόλη, αν παρέμενε ζωντανή, γεμάτη ενέργεια και χαμόγελα. Τα εγκαίνια του λούνα παρκ είχαν προγραμματιστεί για την Πρωτομαγιά του 1986, ωστόσο η ιστορία πρόλαβε κάθε ανθρώπινη ατζέντα. Στο λούνα παρκ υπάρχει μια ρόδα 26 μέτρων, συγκρουόμενα, σκοποβολή, και διάφορα «κλασικά» και αγαπημένα παιχνίδια. Πολλές σοβιετικές πόλεις της εποχής είχαν παρόμοια λούνα παρκ που ονομάστηκαν “Πάρκα Πολιτισμού”, μερικά μάλιστα εξακολουθούν να λειτουργούν και σήμερα, εκείνο της Pripyat όμως δεν είχε ποτέ την τιμητική του. Στις 27 Απριλίου, μια ημέρα μετά το δυστύχημα, άνοιξε για μερικές μόνο ώρες, προτού δοθεί η εντολή εκκένωσης της πόλης. Πλέον το λούνα παρκ στέκει ζοφερό και θλιμμένο, ερείπιο μιας ζωή που δεν έζησε ποτέ. Τα συγκρουόμενα είναι ακίνητα, η ρόδα του λούνα παρκ έχει παγώσει στη θέση της και τα χρώματα στα παιχνίδια ξεθωριάζουν, ξεφτίζουν και χάνετονται σε ένα ενιαίο θλιβερό γκρίζο.
Για περισσότερα, δείτε και τα:
www.britannica.com/event/Chernobyl-disaster
https://world-nuclear.org/information-library/safety-and-security/safety-of-plants/chernobyl-accident.aspx
www.livescience.com/39961-chernobyl.html
www.dark-tourism.com
https://en.wikipedia.org/wiki/Chernobyl_disaster
