Προ ημερών καθόμουν με έναν φίλο στο καφέ του πλοίου της γραμμής από Πειραιά προς Σούδα. Στο ίδιο τραπέζι ήταν και ένας νέος ο οποίος ερχόταν στα Χανιά, πρώτη φορά όπως μας έλεγε.
Και ξεκινήσαμε τη συζήτηση.
Γιατί μήνα Νοέμβριο πρώτη φορά στα Χανιά και όχι το καλοκαίρι;
«Για τις ελιές!», μας απάντησε.
Πληροφορήθηκε ότι παραγωγός έψαχνε εργάτες για τις ελιές και πήρε την απόφαση να επικοινωνήσει μαζί του και να έρθει να εργαστεί.
«Εχω κάνει αρκετές δουλειές. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Και οι ελιές είναι μια νέα εμπειρία», μας έλεγε και ήταν ολοφάνερο στο καθαρό βλέμμα του, πως ερχόταν με μεράκι, όρεξη και αποφασιστικότητα, να δουλέψει, να μάθει, να γνωρίσει.
Αν μη τι άλλο, το ενδιαφέρον νέων από την υπόλοιπη Ελλάδα -έστω λίγων- να εργαστούν στο μάζεμα της ελιάς στα Χανιά και την Κρήτη (σε μια χρονιά με έντονη την έλλειψη εργατών γης από το εξωτερικό), είναι αξιοσημείωτο και ίσως να ανοίξει μια νέα “γέφυρα” εργασίας σε ό,τι αφορά την ελαιοσυγκομιδή στην Κρήτη.