Γράφει ο Τiziano Calabrese μουσικός, αντιπρόεδρος του Συλλογου “Φίλοι της ιταλίας”
Μετάφραση
Δέτση Νικολέτα – καθηγήτρια
Και αυτό το χρόνο ο Σύλλογος “Φίλοι της Ιταλίας” σε συνεργασία με το Δήμο Χανίων, το ΚΑΜ και το Ιταλικό Mορφωτικό Ιστιτούτο της Αθήνας έφερε χθες στα Χανιά το Bel Canto.
Η επιτυχία της προηγούμενης χρονιάς μας προέτρεψε να προτείνουμε στους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν πέρυσι να το επαναλάβουν και φέτος σε μια αξέχαστη βραδιά. Η σοπράνο Margherita Pace, η βιολίστρια Carlotta Malquori και η πιανίστρια Serena Marotti συνοδεύονται φέτος από τον τενόρο Luigi Petroni. Πρόκειται για Ιταλούς καλλιτέχνες διεθνούς φήμης που έχουν αποφοιτήσει από τα καλλίτερα ευρωπαϊκά σχολεία και έχουν κάνει εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο.
Το κουαρτέτο μας ταξίδεψε με τη μουσική του στις δύο φάσεις της ιστορίας της ιταλικής μουσικής, το ρεαλισμό του Verdi, με στοιχεία ηθικής ανασκόπησης του πραγματικού κόσμου και τον βερισμό του Puccini που εισάγει στη μουσική θέματα της καθημερινής ζωής χωρίς φίλτρα αισθητικής ή αυτοκριτικής.
Όπως και πέρυσι οι μουσικοί ξεκίνησαν το πρόγραμμα μe αποφασιστικότητα, παρουσίασαν το “Preludium and Allegro” του Fritz Kreisler (2 Φεβρουαρίου 1875- 29 Ιανουαρίου 1962) αυστριακού συνθέτη βιολιστή που πολιτογραφήθηκε αμερικάνος. Μετά από αυτή την δύσκολη όμως πολύ ευχάριστη σύνθεση ακολούθησαν άριες βγαλμένες από τον πρώτο πίνακα απο την “La Boheme” του Puccini, “Che gelida manina”, “Sì mi chiamano mimì”, “O soave fanciulla”. Παρεμβάλετο, τιμής ένεκεν στον Puccini, το “Valse op.64 n.2” του Frederic Chopin, μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές συνθέσεις του πολωνού συνθέτη αφιερωμένη στη Μαντάμ Ναθανιελ του Rothschield· ένα αφιέρωμα σε μια γυναίκα, που μας κρατάει στο θέμα με τα κομμάτια και τις όπερες του προγράμματος, επίσης αφιερωμένα στο γυναικείο φύλο. Η επιστροφή στον Puccini γίνεται με τη “Bimba dagli occhi pieni di malia” της “Madama Butterfly“ που σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου μέρους του κονσέρτου. Το κουαρτέτο αποφάσισε να τερματίσει αυτό το πρώτο μέρος με ένα κομμάτι που είναι η αρχή μιας όπερας, μιας αρχής γλυκιάς και ονειρικής που όμως αφορά μια πικρή ιστορία ……
Η “Ciaccona” του Tommaso Antonio Vitali, ένα κομμάτι του 17ου αιώνα και όμως απίστευτα μοντέρνο, μας επαναφέρει στο χώρο με τη σύγχρονη μελωδικότητά του βοηθώντας μας να επανέλθουμε στο παρόν.
Από το ‘’Rigoletto’’ ξεκίνησε το αφιέρωμα στο Giuseppe Verdi με ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του συνθέτη “La donna é mobile”, ένα κομμάτι σαρκαστικό, μια αρσενική ματιά στη γυναικεία εφυία, που οι άνδρες δεν καταλαβαίνουν και που ο άσωτος Duca di Mantova ειρωνεύεται…Το “Rigoletto” αποτέλεσε μέρος της απολούμενης “trilogia popolare” του Giuseppe Verdi μαζί με το “Il Trovatore” και τη “La Traviata”. Επαναστατικά έργα για την εποχή τους που συνάντησαν δυσκολίες λόγω της λογοκρισίας, η υπεροχή των οποίων όμως ξεπέρασε κάθε εμπόδιο.
Η “Parafrasi dal Rigoletto” του Wilhelm Kruger ήταν η σόλο παρουσίαση της πιανίστριας του κουαρτέτου που με το δικό της στυλ παρέμεινε στο πρόγραμμα αφιερωμένο στο Verdi.
Το αφιέρωμα στο Verdi συνεχίστηκε με τη “La traviata”, αρχίζοντας με το “Addio del passato” ένα κομμάτι που αιχμαλωτίζει αμέσως τον ακροατή χάρη στη στοχαστική του ατμόσφαιρα, σχεδόν διανοητική. Ακολούθησετο “Parigi o cara” μια στιγμή γεμάτη ελπίδα και αυταπάτη στην οποία οι πρωταγωνιστές ονειρεύονται να αφήσουν το Παρίσι και να ξαναβρεί την υγείας της η Βιολέτα, που όμως βρίσκεται ήδη σε κατάπτωση…“Brindisi finale” ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του ιταλικού ρεπερτορίου όπερας, που αν και ονομάζεται “finale” είναι στην πραγματικότητα στην αρχή της όπερας, στην πρώτη πράξη, ένα λεπτό ελπίδας και ευτυχίας· η “La traviata” έχει μεγάλες επιρροές στην ταινία “Moulen Rouge’ και ιδιαίτερα η πρώτη πράξη.
