Η δεύτερη επίθεση του κορωνοϊού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη φαίνεται ότι δημιούργησε κάποιες “ξινίλες” σε αυτούς που πίστευαν στην “τούρτα” που θα γλυκάνει τον πόνο μας, στην μετά Covid εποχή. Κάποιοι προσπάθησαν (και δεν τους αδικώ) να φτιάξουν μια υπεραισιοδοξία, αλλά συνήθως στις μεγάλες προκλήσεις κανένα σχέδιο δεν αντέχει καθόλου παραπάνω απ’ ό,τι αποφασίζει η ζωή.
Εν ολίγοις ξανάρχισε το “τουφεκίδι”, το μέλλον είναι άδηλο και πρέπει να κρατάμε εφεδρείες και “πυρομαχικά”…
Ξεράθηκε και το λεφτόδεντρο…
Οι επιχειρηματίες στην Ελλάδα είναι πολύ προσεκτικoί στις κινήσεις τους, οι εργαζόμενοι σίγουρα δεν αισθάνονται ασφαλείς, η περιρρέουσα οικονομική κατάσταση, έκαναν και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να είναι πολύ προσεκτικός στις διατυπώσεις του στο τελευταίο του διάγγελμα.
Το βέβαιον είναι ότι χρειαζόμαστε “πολλά λεφτά από το ελικόπτερο” για να μην χαθούν θέσεις εργασίας.
Η συγκυρία επιβάλλει μια αυτοσυγκράτηση.
