Στους δύσκολους, κυριολεκτικά και µεταφορικά, καιρούς ό,τι αξίζει είναι µόνον η ακλόνητη και αδούλωτη πίστη στις αρχές και τις αξίες και τις ιδέες µας και ο διαρκής αγώνας υπέρ τους…
Όπως όλοι ξέρουµε, ο κάθε άνθρωπος από τα πανάρχαια χρόνια της ανθρωπότητας αγωνίζεται για να βελτιώσει την καθηµερινή ζωή του υλικά και πνευµατικά. Και λόγω των εµποδίων και των δυσκολιών που ανταµώνει απρόβλεπτα στο δρόµο του, άλλοτε προχωρεί µπροστά γενναιόψυχος και ανυπότακτος και άλλοτε υποχωρεί δειλός και συµβιβασµένος, αλλά το τελικό αποτέλεσµα των αγώνων του, εάν δηλαδή είναι υπέρ ή εις βάρος του, θά το µάθει µόνον αυτός µε τη λήξη του αγώνα και µόνον τότε…
Ζούµε, βλέπετε, στην εποχή των αναπάντεχων εκπλήξεων και των συνεχών και ριζικών ανατροπών. Έτσι, καλά θα κάνει ο καθένας µας να κοιτά τον καθρέφτη του µονάχα και τις δικές του δυνάµεις ή αδυναµίες και να µην κρίνει ή να µην περιγελά τους άλλους για την ατυχία ή την κακοτυχία τους…
Ταυτόχρονα, όµως, αντιλαµβανόµενοι ότι τίποτα δεν µπορεί να πετύχει στην ιδιωτική και τη δηµόσια ζωή του ένας άνθρωπος όταν αγωνίζεται µόνος του, είθε να παραµερίσουµε τις υπερηφάνειες και τους εγωισµούς, κάθε δόλο και ιδιοτέλεια. Να βλέπουµε τους γύρω µας µε αγάπη και σεβασµό ως συνεργούς και όχι ως αντιπάλους.
Και επιστρατεύοντας κατόπιν όλοι µαζύ τα ατοµικά µας πλεονεκτήµατα, ας µην σταµατάµε ποτέ τον κοινό αγώνα µε ανοιχτά µάτια και αφτιά και µε καθαρή ψυχή για ό,τι µπορεί να κάνει την εντός και εκτός σπιτιού ζωή όλων µας καλύτερη…
