Αισθάνομαι ότι τρώμε εθνικό χρόνο. Αισθάνομαι ότι η συζήτηση (χωρίς τα απαιτούμενα βήματα προόδου) κατάντησε πιο ανιαρή. Μόλις πριν από τέσσερις ημέρες ο κ. Ευ. Τσακαλώτος, βρέθηκε στο Λονδίνο και οι επενδυτές ήταν ακόμη επιφυλακτικοί. Κάνουμε ένα κεφαλαιώδες λάθος στην Ελλάδα, στα όρια της ιλαροτραγωδίας. Μέσα σε αυτή τη μικροαστική πρεμούρα για επενδύσεις, μπερδεύουμε τη φόδρα με το κουστούμι…
Οι επενδύσεις δεν γίνονται με τους “κωδικούς” της Κτηματικής Υπηρεσίας στο Υπερταμείο. Ας πούμε τι… επένδυση να κάνεις στο “Παλάτι της Κνωσού”. Ετσι κανείς δεν μάς παίρνει στα σοβαρά. Θα είμαστε πάντα ταπεινωμένοι.
Θέλω να πω ότι η χώρα συνθλίβεται από μια κρίση πανικού των ηγεσιών. Ή έχουμε Μνημεία στο Υπερταμείο ή δεν έχουμε. Κάποτε, πριν χρόνια, συζητούσα με τον ευρωβουλευτή Χρυσόγονο και μου είπε ότι «μάς έχουν πάρει στο ψιλό στο ευρωκοινοβούλιο, γιατί προτείνουμε να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό».
Με αυτή τη… λαϊκάτζα της ηγετικής οδύνης, γελούν οι επενδυτές. Διότι δεν μπορεί να πεις στον άλλο “έλα να νοικιάσεις τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη”. Θα φρικάρει.
