Αναμνήσεις πενήντα χρόνων ήρθε να μου ξυπνήσει το βιβλίο με τον τίτλο “Στα παραβάν των στοχασμών” του Γιάννη Μπιτσάκη, του Αντωνίου και της Μαρίας Τσουρή, από τον Αγριλέ Σελίνου, όταν το παρέλαβα, στο Παϊδοχώρι, ταχυδρομικώς. «Δώρημα. Στο δάσκαλο που δίδασκε και νόμον ετηρούσε». Πριν πενήντα χρόνια, τον γνώρισα στον Αγριλέ, φίλος αδελφικός, προσωπικός και οικογενειακός, νεανικός και συνταξιουχικός.
Οπως ο ίδιος εξηγεί στην εισαγωγή τα «παραβάν» είναι συνειδητά επιλογή του, γιατί ο καθένας κρύβεται πίσω τους και δρομολογεί τα απομεινάρια του δημιουργικού ή υποτακτικού εαυτού του. Μια μακρόχρονη πορεία και πείρα (ήταν ΟΤΕτζής) μπροστά από ένα γκισέ και στο πεζοδρόμιο, όπου ζούσε, είδε τη ζωή από όλες τις μεριές της. Παρακολουθούσε, κατέγραφε και κωδικοποιούσε τα γεγονότα και τώρα ποιητικά εκφράζει τις ευαισθησίες του.
Κάθε ποίημα και μια αληθινή ιστορία φιλοξενείται στο απλόχωρο πανδοχείο της ψυχής του, όπου φιλοξενεί και διαβιούν ερεθίσματα ή πράξεις που ξεχωρίζει η γνησιότητά τους και παραμένουν εκεί ως μυστική ιδιωτική παρακαταθήκη. Την επιμέλεια της έκδοσης είχε ο καθόλα άξιος Χρήστος Μαχαιρίδης από τις εκδόσεις “Ερεισμα”. Τα 200 και πλέον ποιήματα, γεγονότα, ιστορίες, αναμνήσεις, ευαισθησία, αγάπες, αισθήματα και συναισθήματα, ταξινομούνται σε τρία κεφάλαια (κατηγορίες). Κεφάλαιο Α’ Κρητογενή. 40 ποιήματα. Δύο στίχους μόνο από το ποίημα Ποιμαντικά (στον δεσπότη μας και νυν μακαριστό Ειρηναίο) από το 1998 σελ. 38 «Το Περιβόλι του Θεού, το μισορημαγμένο, σταγόνα δροσοστάλακτη και αγιομυρωμένη, πότισες με τα λόγια σου, το ήθος τ’ αγιασμένο κι έδωσες πλούσια τη πνοή στη γη τη διψασμένη. Το πέρασμά σου σα χαθεί, το φως σου δε θα σβήσει, ποτάμι έγινε η σταλιά, πηγή κρουσταλλιασμένη, το θάμπος σου απέριττο, αιώνια θα κρατήσει, για να διανέμει το νερό, στη γη τη στερημένη». Και ένας στίχος από το ποίημα «Διδασκαλική διατριβή» σελ. 29 (για μένα) «Σ’ ένα μικρό καμπαναριό φτωχομαστορεμένο βρήκα στον πέτρινο Σταυρό, πουλί για να καθίσει κι αντί για ήχο θαλπερό θ’ αρχοντοκελαϊδήσει, μιας της καμπάνας ήτανε το σείστρο πεταμένο». Διδασκαλική διατριβή πράγματι ήταν η εξάχρονη υπηρεσία μου – προσφορά στο Δ.Σ. Αγριλέ – Λειβάδας τα έτη 1966-1972. Σηματοδότησε την περαιτέρω πορεία μου στην υπηρεσία και τη ζωή μου. Δεν ξέρω αν έδωσα περισσότερα από όσα πήρα φεύγοντας. Κεφάλαιο Β’ Κοινωνικοί Οδυρμοί. 130 ποιήματα. Μόνο μερικοί τίτλοι: Σπαραγμός, Ψίθυροι ζωής, Αναμνήσεις, Αδικίες και τύψεις, Του Θεού το μεγαλείο, Ανθρωπος του μόχθου, Η Γλύκα του πόνου, Φεγγαρομιλίες, Παιδική Ομίχλη, Στη μάνα του ξενιτεμένου φοιτητή. Κεφάλαιο Γ’ Καρδιοχτύπια. 40 ποιήματα. Μερικοί τίτλοι: Αναδρομές, Ψυχοψαχουλέματα, Ψυχοερημιά – Απογοήτευση, Μπερδέματα, Τα γιασεμιά μαράθηκαν, Πρόσωπο θλιμμένο, Αγαπογένεση, Αγαποεργίες, Ανθοπλασίες. Στα ποιήματα “Στα παραβάν των στοχασμών” του Γιάννη Μπιτσάκη με ντοπιολαλιά, Κρητική, Σελινιώτικη, Αγριλιανή, παρουσιάζεται η ζωή του ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις της. Ο ποιητής Γ.Μ. με το «πρωτότυπο» βιβλίο του “Στα παραβάν των στοχασμών” παρουσιάζει αναμνήσεις και νοσταλγίες, χαρές και λύπες, έρωτες και έχθρες, ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις, ευτυχία και δυστυχία, συμπόνια και απονιά, εικόνες της ζωής στο χωριό και στην πόλη. Δείχνει την αγάπη – λατρεία του στην πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, στον άνθρωπο. Διαβάζοντάς το εντυπωσιάζομαι, τον καμαρώνω και τον συγχαίρω. Συγχαίρω και ευχαριστώ το κρυφό ταλέντο του. Αλήθεια τόσα χρόνια που κρυβόσουν; Μέσα στο “παραβάν”; Βγες έξω να σε γνωρίσει ο καλλιτεχνικός – ποιητικός κόσμος και όχι μόνο. Σε ευχαριστώ. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια. Αδελφικά.
*δάσκαλος
