Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΑ (αν θέλετε πείτε τα και θηραϊκά) είναι τα σημερινά πεταχτά” που διαβάζετε, με την έννοια ότι όλα, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο, είναι γραμμένα (πάντα με το μολυβάκι μου) στη Σαντορίνη που λέγεται (επισήμως;) και Θήρα. Ενα το κρατούμενο. Συν το ότι (όπερ και σπουδαιότερο) τη Σαντορίνη (Θήρα) αφορούν.
ΤΟ “κάτι άλλο” ήταν η θεατρική παράσταση “Με λένε Ελπίδα” (διασκευή από το ομότιτλο βιβλίο της Ευδοκίας) που παρουσίασαν προχθές (χθες για μένα, αφού γράφω τη στήλη με το που ξυπνώ την Παρασκευή) το βράδυ οι μαθητές της Στ1 τάξης του Δημοτικού Σχολείου Εμπορείου Θήρας, έχοντας σε ρόλους εμψυχωτών τη δασκάλα τους Καλαμμιώτισσα Γαβαλά και τον δάσκαλό τους της Θεατρικής Αγωγής, τον γνωστό συμπολίτη μας σκηνοθέτη Κώστα Νταντινάκη. Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις. Ισχύει και για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής αυτό.
ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΙΟ Νημποριό το λένε οι ντόπιοι, είναι το μεγαλύτερο χωριό της Σαντορίνης και απέχει 9 περίπου χιλιόμετρα απ’ την πρωτεύουσα του νησιού, τα Φηρά. Για ένα πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό που έχει απεριόριστη θέα και προς τις δυο πλευρές του νησιού, μιλάμε. Περπατήσαμε με την Ευδοκία αρκετά, έχοντας σε ρόλο ξεναγού τον Κώστα τον Νταντινάκη, στα στενά δρομάκια του, μετά την παράσταση και διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι την αρχοντική ομορφιά του. Τι να πρωτογράψω γι’ αυτήν!
ΤΙ να πρωτογράψω όμως και για ολόκληρη τη Σαντορίνη, το νησί των ανέμων, του ήλιου και της λάβας, το νησί συν τοις άλλοις και της Santa Irinis, της Αγίας Ειρήνης, η εκκλησία της οποίας είναι στο χωριό Περίσσα, πολύ κοντά στο ομότιτλο ξενοδοχείο που μένουμε ως φιλοξενούμενοι της προέδρου του Συλλόγου Γονέων του Δημ. Σχ. Εμπορείου, Σταυρούλας Δρόσου, αν κάποτε αξιωθώ να συνθέσω ένα οδοιπορικό! Δεν έχουμε ακόμα κλείσει ούτε ένα 24ωρο στο νησί κι έχω ήδη συνάξει τόσα πολλά!
ΣΤΗ Σαντορίνη εύχομαι όμορφα να περάσεις/ και φάβα που ’ν’ καλόψητη θυμήσου ν’ αγοράσεις! Και βέβαια θ’ αγοράσω Ηλία Σταματάκη (δική του η μαντινάδα, καλά το καταλάβατε). Αυτό δα έλειπε, να μην αγοράσω!
ΑΥΤΟ δα έλειπε, όμως, να μην παρακολουθήσω απόψε το βράδυ από την τηλεόραση και τον αγώνα της εθνικής μας ομάδας εναντίον της Κολομβίας που γίνεται στη Βραζιλία, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2014. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις! Εχοντας αυτό υπόψη μου δεν θα επιτρέψω στο μολύβι μου να γράψει τίποτα περί του “τιμημένου”. Φτάνει ο “κλασικός χαιρετισμός: Εθνική Ελλάδος, γειά σου”!
ΜΕΤΑ τη φυγή από την Κολχίδα, οι Αργοναύτες με τον Ιάσονα και τη Μήδεια περιέπλεαν τις ακτές τις Λιβύης, όταν ξαφνικά σηκώθηκε κύμα φοβερό και τους έριξε στο εσωτερικό της χώρας. Βρέθηκαν στην Τριτωνίδα λίμνη. Ο θεός Τρίτωνας παρουσιάστηκε μπροστά τους, τους βοήθησε να ξαναβγούν στη Μεσόγειο κι έδωσε στον Αργοναύτη Εύφημο ένα σβώλο λιβυκής γης, σημάδι πως οι απόγονοί του θα βασίλευαν στη Λιβύη. Πέρασαν από την Κρήτη, όπου ο Χάλκινος Τάλως τους πετροβολούσε ώσπου τον εξόντωσε η Μήδεια, κι ανοίχτηκαν στο Αιγαίο. Πυκνό σκοτάδι, κάλυψε τα πάντα μέρα μεσημέρι. Πρέπει να έφταιγε η πυκνή στάχτη από το ηφαίστειο της Θήρας. Ο θεός Απόλλωνας έκανε να φανεί φως, ώστε να αντικρίσουν μπροστά τους στεριά. Είναι το νησί που οι ίδιοι εξαιτίας του γεγονότος το ονόμασαν Ανάφη. Ο Εύφημος θυμήθηκε τον σβώλο της λιβυκής γης, που του είχε δώσει ο Τρίτωνας και τον πέταξε στη θάλασσα. Από τα νερά, ένα νησί αναδύθηκε: Η Θήρα! (Πηγή: edettegreece.com)
«Kυκλαδανθέ που βλάστησες σε λάβα και σε στάχτη/ κι από της γης γεννήθηκες τα φλογερά τα σπλάχνα,/ που η γέννα σου ακούστηκε σα ρόχθος καταρράχτη/ κι ενός πελάγου ζέοντος σε φάσκιωσε η άχνα/ Ονομα έχεις ξακουστό, σε λένε Σαντορίνη/ κι οι άνθρωποι σ’ αποκαλούν ενίοτε και Θήρα/ ο Ηφαιστος σε πύρινο σε βάφτισε καμίνι/ και χάραξε ο Εγκέλαδος τη βροντερή σου μέρα […] Εσύ που κόρη της φωτιάς και του κινδύνου είσαι/ κι ενός παλιού πολιτισμού προκάλεσε το τέρμα,/ μάθε μας πως ο θάνατος, μυστυριώδη νήσε/ ζωής αιτία γίνεται και το αφετήριον έρμα».
Από το ποίημα “Σπονδή στον ήλιο με βινσάντο (ύμνος στη Σαντορίνη)” του Νικολάου Βαρβατάκου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
