Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΙΓΑ σιγά ’βρεχεν ο Θιός και σιγανά χιονίζει/ κι έχει το κρύγιος στα βουνά, το χιόνι στσι μαδάρες,/ κι απού ’χει σπίθια ροδωτά και σπίθια ροδωμένα/ κι έχει καρπούς στ’ αμπάρια του και λάδι στα πιθάρια/ και στα βαρέλια του κρασί και ξύλα στην αυλή του/ κι έχει και κόρη και φιλεί και στη φωτιά καθίζει,/ δεν τονε νοιάζει ο βοριάς αν βρέχει αν χιονίζει.
ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ σιγανά – σιγανά, μια βροχή ευλογία Θεού και να μου ’ρχεται στον νου το γνωστό ριζίτικο. (βλ. και Σταμ. Απ. Αποστολάκη: “Ριζίτικα τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης”). Πράγματι η ευτυχία ορίζεται από απλά και ασήμαντα πράγματα, όπως μου έγραψε πριν από δύο μήνες περίπου η και καλή ποιήτρια, συμμαθήτριά μου στο ένδοξο Γυμνάσιο Βάμου Πόπη Γαβριλάκη. Κρίμα μεγάλο κι άδικο να μην τ’ απολαμβάνουμε… Η κάθε στιγμή έχει το μεγαλείο της, ζήσε το!
ΔΑΣΚΑΛΟ θέλεις, δάσκαλε, το κινητό να μάθεις/ αυτό που ’παθες σήμερα να μην το ξαναπάθεις. Αυτήν τη μαντινάδα μου έστειλε ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης, πριν από λίγο καιρό. Στημένος στη γωνία ήταν και με περίμενε. Ηταν η τρίτη φορά, που πάνω στη βιασύνη μου, του έστειλα μήνυμα που απευθυνόταν σε άλλο. Αντε τώρα να του απαντήσω…
Ο ΣΕΙΣΜΟΣ της Κεφαλονιάς. Αλλο να τον ακούεις στο σαλόνι του σπιτιού σου και να τον ξεχνάς γιατί σε απασχολεί περισσότερο ένας όχι ιδιαίτερα βαρύς πονόδοντος κι άλλο να ζεις στο πετσί σου τα που άφησε και τα που φοβερίζει ν’ αφήσει. Δεν μας έφταναν όλα τ’ άλλα ήρθε κι ο σεισμός. Τουλάχιστον δεν θρηνήσαμε θύματα…
ΚΕΦΑΛΗΝΩΝ νήσον σεισμού φοβερά/ απειλή ταράττει/ φρούρει αυτήν Γεράσιμε κράτιστε! Προσευχή στον Αγιο Γεράσιμο να σώσει το νησί του. Από τον εκ των εφημερίων του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών π. Εμμανουήλ Γεωργιακάκη. Στη σελίδα του στο βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ).
ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ έμεινε η σκοπιανή πρόκληση μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου κατά τη διάσκεψη των προέδρων των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων ο βουλευτής της γείτονος χώρας Χαϊρουλά Μισίνι απεκάλεσε δύο φορές τη χώρα του “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Ο προεδρεύων Γιάννης Τραγάκης και ο, κατά τα άλλα πληθωρικός και λαλίστατος υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Το σχόλιο που έκανε στη στήλη του “9 μποφόρ” στην εφημ. “Χριστιανική” (Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014) ο “βοριάς”. Κάνανε τα κουνέλια, για να το πω αλλιώς. Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!
“ΕΞΕΛΕΓΧΕ πάντοτε την Αιδώ· ομοιάζει με τα πολύτιμα προϊόντα όσω μάλλον εκλείπει, τόσον και πολλαπλασιάζεται η απομίμησίς της”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΠΑΣΤΟΠΕΤΑΛΔΟ-γαλεοσσάλαχο-τουρσοπιπεράτο-μυαλοκομματο-μελοπερίχυτο-μυτζηθρότυρο-τρυγονοκότσυφο-τσαχλοπίτσουνο-ψητοσουσούραδο-κοτοκέφαλο-αγριοπερίστερο- λαγοκούνελο-στραγαλοπετίμεζο-φτερουγόδιπλες… Είναι (όπως γράφει η αδελφή μου η Χρύσα) η μεγαλύτερη ελληνική λέξη, τη βρίσκουμε στις “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη και μεταφράστηκε από τον Κ. Βάρναλη. Εχει 127 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές. Εχασε τα παγκόσμια πρωτεία από μια σανσκριτική. Για φαγητό πρόκειται. Καλή μας όρεξη!
ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ επειδή είχαν έλλειψη από γιατρούς, οδηγούσαν όσους υπέφεραν από κάποια ασθένεια στην αγορά. Εκεί κάθε άνθρωπος που περνούσε ήταν υποχρεωμένος να ρωτήσει τον ασθενή για την αρρώστια του! Οσοι λοιπόν είχαν ασθενήσει στο παρελθόν από την ίδια αρρώστια καθώς και όσοι γνώριζαν κάποιον που την είχε περάσει συμβούλευαν τον άρρωστο να ακολουθήσει κι αυτός τη θεραπεία που είχε αποδειχτεί αποτελεσματική για τους ίδιους. Ετσι αντιμετώπιζαν έξυπνα ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).
“Μπερδεύονται οι σκέψεις μου/ όπως το θεονήστικο γατί/ στα πόδια της ώριμης κυρίας./ Ψάχνω καινούριες λέξεις/ κι επιχειρήματα να κρυφτώ./ Ωμή η αλήθεια που ξεφυλλίζω:/ Χώμα, πλίνθοι σπασμένοι, ιδρώτα…/ Περιμένει στρωμένο με χαρτοκούτια/ το λιγδιασμένο παγκάκι της πόλης./ Αστεγες οι αντοχές μου απόψε…/ στο κέντρο της πόλης μεταναστεύουν”.
Το ποίημα “Μεταναστεύσεις” της Πόπης Λαμπρινέα – Γαβριλάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
