Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Θεού θέλοντος από σήμερα το πρωί, δεν σας έχω ωστόσο από εκεί ταχυδρομήσει την όποια θλίψη μου, όπως θα έκανε, αν έβρισκε γραμματοκιβώτιο, ο φίλος ποιητής Γιάννης Κουβαράς ή την όποια χαρά μου καθώς τα “πεταχτά” που διαβάζετε γράφτηκαν χθες στα Χανιά. Ας τα πάρω, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της ποιητικής μου συλλογής “Οταν γίνεις ποίημα”, αύριο, Κυριακή 13 Οκτωβρίου, ώρα 7 μ.μ., στην Κρητική Εστία Αθηνών, ο λόγος της επίσκεψής μου. Ανοιχτό κάλεσμα και από εδώ. Χαρά μεγάλη για μένα να δω εκεί τους φίλους που μένουν ή που θα βρεθούν στην πρωτεύουσα αύριο.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ παρουσίαση του βιβλίου του συμπολίτη μας συγγραφέα Πολυχρόνη Κουτσάκη “Οταν ήταν ευτυχισμένος”, που θα γίνει την επόμενη μέρα (Δευτέρα 14 Οκτωβρίου), στις 6.30 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής, πάντα Θεού θέλοντος. Δεν έχω ξαναπάει εκεί, ευκαιρία, λοιπόν. Αυτό που μετρά, ωστόσο, περισσότερο για μένα είναι και στην παρουσίαση που έγινε πριν από 5 μήνες στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, με ομιλητή πάντα τον Μίμη Ανδρουλάκη.
ΟΣΟΝΟΥΠΩ κυκλοφορείται, πάλι από τις εκδόσεις “ΠΑΤΑΚΗ” σε βιβλίο ένα ακόμα μυθιστόρημα του Πολυχρόνη, “Καιρός για ήρωες”, ο τίτλος του. Τόσο νέος κι όμως έχει γράψει τόσα πολλά και τόσο καλά βιβλία, είχα γράψει κάποτε, εκφράζοντας τον θαυμασμό μου για τον γιο των φίλων μου, του Μανώλη και της Νανώς, που ειρήσθω εν παρόδω είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
ΑΘΗΝΑ διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι. Και ο στίχος αυτός του Κωστή Παλαμά στον νου μου κάθε φορά που τυχαίνει να βρεθώ εκεί. Την αγαπώ την Αθήνα και μ’ αρέσει να την επισκέπτομαι. Εκεί σπούδασα, εκεί έκανα μετεκπαίδευση. Εχει τόσα να μου θυμίσει κι έχω τόσα να της θυμίσω… Δεν την αντέχω, ωστόσο, περισσότερο από τρεις, άντε τέσσερις μέρες.
“ΑΘΗΝΑ η Ακρόπολη στέμμα σου και καμάρι/ όλοι σε καμαρώνουνε, το νου μου έχεις πάρει”. Η μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, ο Ηλίας ο Σταματάκης, με το που του είπα ότι ανεβαίνω στην πρωτεύουσα.
ΑΝΤΕ να τελειώνεις με τα “πεταχτά”, έχεις να ετοιμάσεις και τη βαλίτσα σου! Το άκουσα αυτό ή μου φάνηκε πως το άκουσα; Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση η βαλίτσα περιμένει και μόνο εύκολο πράγμα δεν είναι για μένα η ετοιμασία της. Καλλιά να έσκαβα τρεις ώρες, όμως…
“ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΝ άπειρον εδρεύει εις την καρδίαν μάλλον, παρά εις τον νουν διότι υπάρχουν πράγματα, τα οποία αισθάνεσαι, χωρίς να εννοήσης ουδέν όμως εννοείς, χωρίς προηγουμένως να το αισθανθείς”. Από τη Χρυσή Διαθήκη του Πολύβου Δημητρακόπουλου.
Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου (431 – 404 π.Χ.), θέλοντας να δώσει κάποια διέξοδο στον αθηναϊκό λαό που ταλαιπωρούνταν από τον λοιμό, ανέλαβε μια εκστρατεία κατά της Επιδαύρου και εξόπλισε 150 πλοία. Οταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης, έτυχε να γίνει έκλειψη ηλίου και σκοτείνιασε. Αυτό προκάλεσε μεγάλο φόβο στα πληρώματα των πλοίων, γιατί θεωρήθηκε κακός οιωνός. Βλέποντας ο Περικλής ότι και ο κυβερνήτης του πλοίου του ήταν καταπτοημένος και βρισκόταν σε αμηχανία σήκωσε τη χλαμύδα του μπροστά από τα μάτια του πλοιάρχου και αφού τα σκέπασε τον ρώτησε: “Νομίζεις ότι αυτό είναι μεγάλη συμφορά ή σημάδι που προοιωνίζεται κάποιο μεγάλο κακό;”. “Κι όταν εκείνος έδωσε αρνητική απάντηση του είπε: “Τι διαφέρει, λοιπόν, εκείνο από αυτό, εκτός του ότι εκείνο που προκάλεσε το γενικό σκοτάδι είναι μεγαλύτερο από τη χλαμύδα μου;” (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας, εκδ. “Σαββάλας”).
“Γράφω/ σημαίνει ζητώ παρηγοριά στις λέξεις/ ζητώ μάταια άσυλο/ ανοίγω/ μαύρα λαγούμια/ κάτω από τη χιονισμένη σελίδα/ στο τρίγωνο Ομόνοια – Κάνιγγος – Σύνταγμα/ κάθε τετράγωνο και τράπεζα/ όπως στη Φυλής κάποτε/ κάθε γωνιά και οίκος ενοχής/ και πουθενά τώρα./ Ενα γραμματοκιβώτιο/ Πώς θα ταχυδρομήσουμε τη θλίψη μας;”.
Το ποίημα “Ανεπίδοτα γ(ρ)άμματα” του Γιάννη Κουβαρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
