Σε λίγες μέρες, αρχές Σεπτέμβρη, ανοίγουν και φέτος τα σχολεία μετά τις θερινές διακοπές τους.
Μαθητές και δάσκαλοι, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, επιστρέφουν στα θρανία, ετοιμοπόλεμοι στο δύσκολο καθημερινό αγώνα των γνώσεων.
Πολλές είναι οι σκέψεις που τριγυρίζουν στο νου μου ενόψει του εναρκτήριου κουδουνιού. Άλλες σχετίζονται με τη σχέση της παρεχόμενης στα ελληνικά, δημόσια και ιδιωτικά, σχολεία εκπαίδευσης με την πραγματική γνώση αφενός και με τη βαθμοθηρία αφετέρου και κάποιες που σχετίζονται με το ρόλο των παιδαγωγών που καλούνται, νιώθοντας την αποστολή τους ως λειτούργημα ή ως αγγαρεία, να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά το φως των Γραμμάτων.
Οι δάσκαλοι, όπως και οι γονείς, συχνά αποτελούν τα πρότυπα για τους μαθητές. Παραδείγματα προς μίμηση. Ιδίως όσες φορές βρίσκονται απέναντι σε έφηβους. Γι’ αυτό, θα πρέπει να είναι οι πράξεις τους συνεπείς με τα λόγια τους. Επιπλέον, οφείλουν να υποβοηθούν τα παιδιά να εκφράζουν την γνώμη τους ελεύθερα, αλλά και έχουν χρέος να προτάσσουν τον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση και την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων της σχολικής ζωής εν τη γενέσει τους. Να είναι πρόθυμοι να συμπαραστέκονται, με όλες τους τις, ψυχοπνευματικές, δυνάμεις, σε όποιους μαθητές τούς έχουν ανάγκη ή αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Να μην επηρεάζονται από ξεπερασμένες και παρωχημένες ιδεοληψίες και να φροντίζουν να τονίζουν ό,τι διαλύει το «χάσμα των γενεών» και φέρνει κοντά τούς μαθητές και όχι όσα τυχόν θα μπορούσαν να απομονώνουν κάποιο από τα παιδιά εξαιτίας μιας έμφυτης ή επίκτητης αδυναμίας του ή του χαρακτήρα του.
Από την άλλη, τα παιδιά οφείλουν να σέβονται τους δασκάλους και να τους υπακούουν ανυπόκριτα. Να τους βλέπουν ως αρωγούς στον απαιτητικό και πολύπλευρο αγώνα της αρμονικής ένταξής τους στο στενό σύνολο του σχολείου καταρχάς και βαθμιαία και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Να μην τους απαξιώνουν αδιαφορώντας για το μάθημα την ώρα της διδασκαλίας και, συνάμα, στις σχέσεις τους με τους συμμαθητές τους, να μην κυριεύονται από αλαζονεία και εγωπάθεια και βαθμοθηρία και να μην περιθωριοποιούν εκείνους που θεωρούν «κατώτερούς» τους, αλλά όλοι μαζύ και με τη βοήθεια των δασκάλων να είναι ένα γερό και συμπαγές σύνολο ικανό να αντιμετωπίζει τα «προβλήματα» που συνήθως βρίσκουν «πρόσφορο έδαφος» στη νέα γενιά (ναρκωτικά, μπούλινγκ, εξάρτηση από «διαδίκτυο» κλπ)…
Με τέτοιες, μεταξύ άλλων, σκέψεις στο νου μου, λοιπόν, περιμένουμε να ανοίξουν και φέτος τα σχολεία. Και στον επίλογό μου, θα ευχηθώ και εγώ «καλή σχολική χρονιά!» για όλους τους εμπλεκόμενους (μαθητές, γονείς, δασκάλους). Και είμαι σίγουρος ότι θα είναι καλή, καλύτερη από αλλοτινές, η καινούργια σχολική περίοδος και δίχως δυσεπίλυτα προβλήματα, αρκεί η (τοπική και εθνική) πολιτική ηγεσία να είναι άδολος και ανιδιοτελής συμβοηθός των παρεχόντων τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και δεν την ναρκοθετεί προς ίδιον όφελος «ημετέρων» τινών, που επιθυμούν την ιδιωτική για λίγους εκπαίδευση και η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή μόρφωση και παιδεία του ανθρώπου, γιατί μπορεί να τον γεμίζει με πτυχία και διπλώματα, αλλά με τη βαθμοθηρία και την αρχομανία, τις οποίες του καλλιεργεί, τον αποξενώνει πραγματικά από το κοινωνικό σύνολο καίτοι ζει μέσα σε αυτό…
*Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.
Φιλόλογος, Msc Διαχ/σης Πολιτιστικής Κληρονομιάς & Διαχ/σης Πληροφ/κων συστημάτων
