Πλούσια τα ελέη του Θεού στην καρδιά και στη ζωή μας, κι ας μη το αναγνωρίζομε πολλοί. Ενα απ’ αυτά, και ψυχοσωτήριο είναι οι άγιοι και οι μάρτυρες. Οι όσιοι και οι δίκαιοι “οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες”.
Εμείς, λόγω των παθών, των αμαρτημάτων και των αδυναμιών μας, δεν έχομε την προς Θεόν παρρησία. Μα και η συνείδησή μας ακόμα μας τρομοκρατεί με ποια παρρησία θα απευθυνθούμε προς Αυτόν, και μάλιστα εκζητούντες κάτι απ’ Αυτόν. Ακόμα αισθανόμαστε δυσκολία και να Τον υμνήσομε. Και θυμόμαστε. Και ψιθυρίζομε το Δοξαστικό του Μεγάλου Αποδείπνου, που ψάλλεται την Μεγάλη Τεσσαρακοστή: “Κύριε, ειμή τους Αγίους είχομεν πρε- σβευτάς, και την αγαθότητα σου συμπαθούσαν ημίν, πώς ετολμώμεν, Σώτερ υμνήσαι σε, ον ευλογούσιν Άγγελοι; Καρδιογνώστα, φείσαι των ψυχών ημών».
Μεσίτες μας οι άγιοι. Πρεσβευτές μας οι άγιοι με πρώτην την Παναγίαν μας: “Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν” της λέμε και στην συνέχεια την παρακαλούμε “αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων”. Δεν μπορούμε να κάνομε χωρίς τους αγίους. Μετά δακρύων πολλές φορές τους θερμοπαρακαλούμε: “ικετεύσατε υπέρ ημών, άγιοι Απόστολοι και άγιοι πάντες, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών υμάς γαρ θερμούς προστάτας προς τον Σωτήρα κεκτήμεθα” (Κατανυκτικός Εσπερινός). Με το να ζούμε σε ένα κόσμο πονηρό (Α’ Ιωάννου 5,19) και με το να “περκείμεθα ασθένειαν” (Εβρ. 5,2) έχομε περισσότερη ανάγκη από την ευεργετική παρέμβαση των αγίων. Και η ζωή μας πρέπει να είναι αγιοτίμητη και αγιομίμητη. Εχοντες βοηθούς και αντιλήπτορες “νέφος μαρτύρων” (Εβρ. 12,1) να καταφεύγομε σ’ αυτούς και “ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν” (Εβρ. 13,7). Εισερχόμενοι στην Εκκλησία του Χριστού, διά του Αγίου Βαπτίσματος, λαμβάνομε το όνομα της Παναγίας, ή κάποιου αγίου ή αγίας. Θα πρέπει ως χριστιανοί και ως αγιώνυμοι αφ’ ενός να γνωρίζομε τον βίον του αγίου ή αγίας που το όνομά του φέρομε, αλλά και τον μιμούμαστε. Να ξέρομε επίσης πότε εορτάζει ο άγιος αυτός, γιατί υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν ξέρουν αν υπάρχει άγιος που έχουν το όνομά του. Μάλιστα, πολλοί απ’ αυτούς, λένε ότι εορτάζουν την Κυριακή των Αγίων Πάντων! Πρόκειται για μεγάλο λάθος για το οποίο δεν ευθύνονται μόνο αυτοί αλλά κι εμείς οι κληρικοί και οι θεολόγοι. Μα, αφού δεν φέρεις όνομα αγίου, πώς θέλεις να εορτάζεις μ’ αυτούς, αφού το όνομά σου δεν έχει αντίστοιχο άγιο; Γνωριμία με τους αγίους. Δεήσεις για τις προς Θεόν υπέρ ημών ικεσίες τους και μίμησις των αγίων. Δεν φθάνουν οι φιέστες, απαραίτητη και ψυχοσωτήρια η μίμησή τους. Μνήμη αγίου, μίμησις αγίου. Γνωριμία με τους αγίους, σύμφωνος ο βηματισμός μας με τη ζωή, τη μαρτυρία και το μαρτύριο των αγίων. Εχομε ανάγκη τους αγίους. Πέρα από την μεσιτεία τους προς τον φιλάνθρωπο Θεόν, οι άγιοι είναι και οι οδοδείκτες της ανθρώπινης πορείας μας. Γι’ αυτό όχι μόνο να τους τιμάμε και να τους επικαλούμαστε, αλλά και να βαδίζομε στα βήματά τους. Και, θα ήθελα να τέλειωνα το γραφτό μου αυτό με τα παρακάτω λόγια του μακαριστού Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου. Ειρηναίου Γαλανάκη: «Πέρα και πάνω από όλους στέκουν οι σεμνοί ήρωες κι οι ασκητές της πίστεως, αυτοί που παλαίψανε και νικήσανε τον κόσμον και τον εαυτόν τους με την πίστη και την αγάπη στον Θεόν. Κι αυτοί πηγαίνουν μπροστά κι ακολουθούν τον Πρωταγωνιστή και τον Πρωτομάρτυρα του Γολγοθά. Είναι φτασμένοι στην δόξα και στην Αθανασία Του. Ας ακολουθήσομε κι εμείς οπίσω τους. Τα βήματα των αγίων σημαδεύουνε τον δρόμο μας και το τραγούδι της Νίκης ευφαίνει την ψυχή μας. Η ζωή ημερώνει και το ανέσπερο φως της αιωνιότητος φαίνεται από μακριά σαν μια ωραία χαραυγή».
*Θεολόγος -τ. Λυκειάρχης (1) από το υπό έκδοση βιβλίο μας “Αγιολογικόν Λειμωνάριον” Γνωριμία με τους αγίους μας.
