«Το Ακρωτήρι ακριβώς απέναντι μου, αγναντεύω./ Και ιδού! Την αιμάτινη πορεία των γυμνών σου πελμάτων,/ ξεχασμένε Ερημίτη, ακολουθώντας/ στην σπηλιά της άσκησής σου/ ανυπόδητος προσέρχομαι./ Όμως, εσύ, γνωρίζοντας των κακών κυνηγών/ τις αχρείες ορέξεις/ έχεις απέλθει/ κρατώντας, στο τριμμένο σου ράσο/ μια μικρούλα καρδιά που χτυπά ακανόνιστα». Στον τοπικό Άγιο Ιωάννη τον Ερημίτη που τον γιορτάζουμε αύριο 7 Οκτωβρίου μαζί με τους «συν αυτώ 98 θεοφόρους πατέρες» αναφέρομαι στους παραπάνω στίχους του ποιήματός μου. “Ακρωτήρι” ο τίτλος του. Κι αυτοί στον νου μου, αρχίζοντας τις “Στάσεις”. Να κρατά πάντα «μια μικρούλα καρδιά που χτυπά ακανόνιστα» και να διατρέχει απ’ τη μία μέχρι την άλλη άκρη τη δυτική Κρήτη φαντάζομαι τον Άγιο. Αφήνοντας τη σπηλιά του στο Γουβερνέτο, όπου, όπως λέει η παράδοση τον βρήκε ο κυνηγός που τον πυροβόλησε, περνώντας τον για ζώο, ακολουθώντας τις στάλες του αίματος που άφηνε.
Ανοίγω παρένθεση. Πολλές οι παραδόσεις για τον Άγιο Ιωάννη τον Ερημίτη και τους άλλους 98 θεοφόρους πατέρες, οι πρώτοι απ’ τους οποίους είχαν ξεκινήσει από την Αίγυπτο και ήρθαν τελικά, αφού πέρασαν από την Κύπρο και άλλα μέρη, όπου προστέθηκαν οι υπόλοιποι, στη Γαύδο κι από εκεί στην Κρήτη, πρώτα στα Σφακιά και μετά στον Αζωγυρέ. Μια απ’ αυτές μας λέει ότι όταν ο Ιωάννης είπε στους συνασκητές του ότι θα τους άφηνε και θα έφευγε, γιατί θεωρούσε ότι με την παρουσία άλλων δεν μπορούσε να αφοσιωθεί ολόψυχα στον θεό, αυτοί παρακάλεσαν τον θεό να τους εκπληρώσει την καθολική επιθυμία τους να πεθάνουν όλοι μαζί την ίδια μέρα, πράγμα που έγινε. Κλείνω την παρένθεση.
«Τοπική γιορτή που απηχεί τη μεγάλη ασκητική παράδοση της Κρήτης», χαρακτηρίζει την προαναφερθείσα ο εκ των κορυφαίων σημερινών πνευματικών δημιουργών του νησιού μας, Νίκος Ψιλάκης, στο μνημειώδες έργο του “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” (εκδ. “ΚΑΡΜΑΝΩΡ”). Ιδιαίτερα κατατοπιστικό το βιβλίο τού και συνεργάτη της εφημερίδας μας, γνωστού “τοις πάσι”, επιτίμου προέδρου του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, πάντα αειθαλούς Αντώνη Πλυμάκη, με τίτλο “Στα βήματα του Οσίου Ιωάννη του Ερημίτη”. Ευλογία για μένα ο ρόλος του συντονιστή της παρουσίασης του, τον Νοέμβριο του 2016, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου. Για ένα ξεχωριστό βιβλίο που περιγράφει βήμα το βήμα την πορεία του Αγίου (από τη Γαύδο) μέχρι το Ακρωτήρι κι αναφέρεται σ’ όλες τις εκκλησίες και σε όλα τα εικονοστάσια που είναι αφιερωμένα σ’ αυτόν. Ιδιαίτερα αγαπημένος Άγιος για τους Χανιώτες ο Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης που τιμάται ιδιαίτερα, εκτός απ’ το Γουβερνέτο στον Αζωγυρέ Σελίνου, στο παλιό μοναστήρι των Αγίων Πατέρων στη Μαραθοκεφάλα και σε πάμπολλα άλλα μέρη.
Και στα πεταχτά
«Τους τοπικούς σου άρχοντες μεθαύριο ψηφίζεις/ ποιος(ποια) θα ’ναι νέος(α) δήμαρχος εσύ αποφασίζεις», μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα. «Στο Δημαρχείο της καρδιάς, μόνο εσύ υπάρχεις/ στον έρωτα είσαι εσύ, παντοτινός μονάρχης», μας λέει στη δεύτερη. Υπέροχες, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά και οι δύο, ιδιαίτερα, ωστόσο, η δεύτερη. Μονάρχης στο Δημαρχείο της καρδιάς ο άνθρωπος που αγαπάμε…
Πολλούς ψηφώ δεν μπορώ όμως να τους ψηφίσω όλους… Τον καταλαβαίνω τον φίλο μου που μου το είπε. Άλλη έννοια έχει η λέξη “το ψήφος” που πάει να πει υπόληψη, εκτίμηση και βγαίνει απ’ το ρήμα ψηφώ=εκτιμώ, υπολήπτομαι κάποιον κι άλλη η ψήφος. Καλή ψήφο! Όπως λέμε “καλό βόλι”.
«Ακούτε κάποιον για νερά να λέει και για λέρες,/ να ξεκουφαίνει των γνωστών κι αγνώστων του τ’ αυτιά,/ ακούτε να υπόσχεται σε μερικές ημέρες/ να κάμει την πρωτεύουσα σαν άλλη Βενετία,/ τον βλέπετε την κάρτα του σ’ όποιον ευρεί να δίνει;/ Θα πει πως θέλει Σύμβουλος Δημοτικός να γίνει». Μια στροφή από ποίημα του Γεωργίου Σουρή. Για να θυμηθούμε, προπαραμονή Αυτοδιοικητικών εκλογών σήμερα, το ταλέντο του στη σάτιρα.
