“Στα ζάλα των προγόνων”

Πολυτάλαντος και πολυβραβευμένος ο αγαπητός μας Θανάσης Πατεράκης μας έστειλε πρόσφατα το τελευταίο του βιβλίο.
«Στα ζάλα των προγόνων» ο τίτλος του.
«Τα ζάλα των προγόνων»  οι βαθιές πατημασιές τους -στην ουσία η γενναιότητα, η υπερηφάνεια, η σοφία κι ό,τι άλλο καλό είχαν να μας παραδώσουν- που δεν πρέπει τα ίχνη τους να τ’ αφανίσει ο χρόνος, για να τα βρουν οι επερχόμενες γενιές,  γερά να πατήσουν πάνω τους και να σταθούν στα πόδια τους.
Ρίχνουμε μια ματιά στο εξώφυλλο.
Στην άκρη της εικόνας προβάλει απ’ τα βάθη των χρόνων ο Μινωίτης, δίπλα του ο πρώτος διδάξας την θυσία ο ατρόμητος εκείνος ο Δασκαλογιάννης! Πιο πέρα ο κάθε βρακοφόρος Καγιαλές που θα σηκώσει στα δύσκολα ψηλά την σημαία. Ακολουθεί  πανέτοιμος για θυσίες αντάρτης του τελευταίου πολέμου. Να κι  ο σαρικοφόρος συγγραφέας  με πλήρη εξάρτηση  πολεμιστή και τ’ όπλο στον ώμο, ν’ ατενίζει μακριά στο μέλλον, όσους θα ακολουθήσουν…
Ένας πολεμιστής είναι όντως ο κ. Πατεράκης!
Άξιος απόγονος της γενιάς του, λυράρης, πρωτοχορευτής κι άξιος ποιητής, σε καιρούς ειρήνης με όπλο την πένα προωθεί τον πολιτισμό, την ντοπιολαλιά και  τις αξίες της Κρήτης.
Χαρά μας να μοιραστούμε ξανά τις σκέψεις και τις ανησυχίες του, μέσα απ’ τις μαντινάδες, τις ρίμες, τα ριζίτικα και τα ποιήματα του τελευταίου του πονήματος!
Ξεκινάμε με τις μαντινάδες που καλύπτουν πλήθος θεμάτων, όπως και τα υπόλοιπα κείμενα του βιβλίου, που δεν αφήνουν ασχολίαστο κανένα συναίσθημα, κανένα προβληματισμό, επιθυμία ή προσδοκία.
Ο συγγραφέας θα εμπνευστεί και θα καταθέσει στο χαρτί την αγωνία του για την Πατρίδα και για το που βαδίζει αυτή. Την αγάπη για τη μάνα, για τη φύση, για τον άνθρωπο. Θα καταθέσει το ενδιαφέρον του για την προσφυγιά, για τα παιδιά, για τους αιμοδότες. Όπως και την ανησυχία του για την Κύπρο μας, για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και άλλα πολλά.
Θα παραθέσουμε μικρό δείγμα γραφής, τον επίλογο  από το κείμενο «Ο Κρητικός λόγος τιμής» των σελίδων 162-163: «…Πρίχου να πεις  “λόγω τιμής” για μια στιγμή στοχάσου/ πως ζει για μια υπόληψη, στον κόσμο τ’ όνομά σου./ Ο Κρητικός τονε τιμά το λόγο που ’χει δώσει/ κι όσο χρονώ κι ανέ γενεί, δε θα τόνε προδώσει./ Στη Κρήτη, “το λόγω τιμής”,  πρίχου το πεις στοχάσου/ πως σε ξανοίγει άγρυπνο  το βλέμμα τση γενιάς σου./ Άντρας που έχει τση τιμής και τσ’ αντριγειάς το νάμι/ αυτός το λόγο που θα πει, πράξη θα τόνε κάμει./ Αν έχει αξία κι ομορφιά του δειλινού το χρώμα,/ έχει κι ο λόγος της τιμής, στου Κρητικού το στόμα.»!
Αξίζει ωστόσο να μελετήσουμε προσεκτικά και τις λίγες σελίδες που προηγούνται, όπου  με αγάπη και εκτίμηση αρκετοί ομότεχνοι του καταθέτουν την γνώμη τους για το έργο του.  Ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο είναι οι προσθήκες αυτές που μας δίνουν μια καλή ιδέα για το σύνολο της δουλειάς του, ενώ ταυτόχρονα αποδεικνύουν το πόσο καλά πατούν οι Κρητικοί στα ζάλα όσων  προηγήθηκαν!
Θα ήθελα τελειώνοντας να παραθέσω μερικούς στίχους απ’ το ενσωματωμένο, σχετικό  κείμενο της  γνωστής Χανιώτισσας στιχουργού   Αντωνίας Μηλογιαννάκη που λέει στον ποιητή: «…Τ’ αξίζεις τα βραβεία σου σ’  ότι και όσα να’ ναι/ γιατί ό,τι κι αν έγραψες βάλσαμο και χαρά ’ναι/ Πάντα θα τα’ χω στο μυαλό σα διάφανο κρουστάλι/ που διάβασα κι όμως ποθώ να τα διαβάσω πάλι./ Να’ σαι καλά και τ’ ακριβό τση πένας σου χρυσάφι/ δώρο ψυχής που κάτεχε ότι δεν πήγε στράφι…»
Να του ευχηθούμε κι εμείς με τη σειρά μας υγεία και πάντα στην κορυφή των επάλξεων της παράδοσης και του πολιτισμού!