Την περίοδο του Μεσοπολέμου (1922-1940) η χανιώτικη λογοτεχνία γνωρίζει άνθηση με σημαντικούς εκπρόσωπους, οι οποίοι συνεχίζουν το έργο τους και κατά την Μεταπολεμική περίοδο.
Πρώτος, με βάση την ηλικία, είναι ο ποιητής και συγγραφέας Μανόλης Κανελής (1900-1980), ο οποίος δημοσιεύει την συλλογή διηγημάτων «Τα Κατακάθια» (1924), το μυθιστόρημα «Η Σάρκα» (1930), καθώς και τις ποιητικές συλλογές «Τα Ρίγη της Γης» (1929), «Ορείχαλκος» (1933) και «Βάρβαροι» (1946). Ακολουθεί ο Μανόλης Σκουλούδης (1901-1989), ο οποίος εκδίδει το περιοδικό Ρωτόκριτος (1924) και στη συνέχεια μια πληθώρα έργων: τη συλλογή διηγημάτων «Περί το Τέρμα» (1935), τη δραματική κωμωδία «Σταυροδρόμι» (1938), την τραγωδία σε στίχους «Λάμπρος και Μαρία» (1938), τα διηγήματα «Το Ριζοσκλόπη» (1945) στο περιοδικό Τα Γράμματα, ο «Κουκογιάννης» (1950) στο περιοδικό Κρητική Εστία, τη νουβέλα «Ένας νέος Ερωτόκριτος» (1951), τα θεατρικά έργα «Η Τραγωδία του Λόρδου Βύρωνα» (1955) και «Η Υπόθεση Ντρέϋφους» (1959), καθώς και την έμμετρη θεατρική τριλογία σε στίχους «Οδύσσεια» και το μυθιστόρημα «Ο Ντελικανής» (1974). Επίσης, διασκευάζει για το θέατρο τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, το «Όσα παίρνει ο Άνεμος» της Μίτσελ, την «Περηφάνεια και Προκατάληψη» της Τζέην Ώστιν και τους «Μαυρόλυκους» του Θανάση Πετσάλη. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι αναμφίβολα ο σημαντικότερος λογοτέχνης αυτής της περιόδου είναι ο Μανόλης Σκουλούδης, ο οποίος είναι πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και μουσικός (καθηγητής πιάνου στο Ωδείο Χανίων).
Η επόμενη λογοτέχνης είναι η Θάλεια Καλλιγιάννη (1906-1988), η πρώτη σημαντική γυναίκα συγγραφέας, η οποία πρωτοεμφανίζεται στη λογοτεχνία με το μυθιστορήματα «Ελβίρα» (1935) και ακολουθεί η «Αστρόλογη» (1943) και αργότερα η συλλογή διηγημάτων «Η Επανάσταση των Ξεριζωμένων» (1959). Άλλα σημαντικά έργα είναι: «Η Καπετάνισσα της Ρίζας» (1960), «Ναταλία» (1962), τα διηγήματα «Ένα πουκάμισο μουλιασμένο στον ιδρώτα» (1963), το χρονικό της Κατοχής «Το κάστρο του Λευτέρη» (1973), τα διηγήματα «Απόψε θα ακούσομε τ’ αηδόνια» (1975) και το μυθιστόρημα «Η Αρχόντισσα με το κόκκινο άλογο» (1975). Συνολικά γράφει πάνω από πενήντα έργα από τα οποία εκδίδονται σε βιβλία τα δεκαπέντε. Η Θάλεια Καλλιγιάννη μετά το 1936 μετακομίζει στο Ηράκλειο και εκδίδει το έγκριτο μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό Κρητικές Σελίδες (1936-1939) στο οποίο γράφουν οι κορυφαίοι Ηρακλειώτες λογοτέχνες, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Μηνάς Δημάκης, ο Άρης Δικταίος, ο Λευτέρης Αλεξίου, καθώς και κάποιοι Χανιώτες λογοτέχνες. Με αυτό τον τρόπο συμμετέχει ενεργά στην ακμή του «Λογοτεχνικού Ηρακλείου του Μεσοπολέμου».
Βιβλιογραφία
Α. Αλιγιζάκης, Όπερες, Μαντολινάτες & Καντάδες, Βαλς & Συρτός στα παλιά Χανιά. Πολιτισμός και κοινωνία κατά την περίοδο 1878-1967, Ηράκλειο 2016.
