«Η ελληνική υφαντουργία» ήταν το πρωτοσέλιδα άρθρο του «Παρατηρητή» στις 19/6/1929, στο οποίο ο αρθρογράφος επαινούσε τη Φλωρεντίνη Καλούτση για την επιτυχηµένη έκθεση υφαντών στην Αθήνα. Χάρη στη Φλωρεντίνη είχε ξεκινήσει η διάδοση της κρητικής υφαντουργίας στην Κρήτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αξιοσηµείωτο ήταν ότι η Καλούτση δεν είχε καµία βοήθεια οικονοµική ή ηθική από κανένα δήµο, κοινότητα ή δηµόσιο φορέα, καθώς µε δική της πρωτοβουλία είχε κάνει την έκθεση στην Αθήνα. Ο δηµοσιογράφος σχολιάζει επίσης και την αξία της ελληνικής υφαντουργίας γενικότερα, η οποία είχε υποτιµηθεί από τους Έλληνες που προτιµούσαν τα ευρωπαϊκά υφάσµατα. Ας θυµηθούµε όµως ποια ήταν η ξεχωριστή αυτή καλλιτέχνης και δηµιουργός.
Η Ρεθυµνιώτισσα Φλωρεντίνη Σκουλούδη Καλούτση (1910-1971), αδελφή του πολύ γνωστού πιανίστα και συγγραφέα Μανώλη Σκουλούδη, ήταν κόρη του Γιώργου Αντ. Σκουλούδη και της Κλεοπάτρας Χαρ. Πετυχάκη. Γεννήθηκε στο Ρέθυµνο, αλλά µεγάλωσε στα Χανιά. Ο πατέρας της ήταν ευκατάστατος δικηγόρος και είχε διατελέσει υπουργός ∆ικαιοσύνης επί Κρητικής Πολιτείας (1910), αλλά και διοικών σύµβουλος της Τράπεζας Κρήτης. Η µητέρα της, διδασκάλισσα εργόχειρου στο Παρθεναγωγείο της πόλης, εξελίχθηκε αργότερα (1885) σε ∆ιευθύντρια του Παρθεναγωγείου. Η Φλωρεντίνη σπούδασε στην Αγγλία από το 1906 ως το 1912 ζωγραφική και σχέδιο. Η επαφή της µε την επίσης Ρεθυµνιώτισσα Καλλιρρόη Παρρέν- Σιγανού οδήγησε το 1915 στη σύσταση παραρτήµατος του Λυκείου των Ελληνίδων στα Χανιά. Η µητέρα της, Κλεοπάτρα, ανέλαβε πρώτη πρόεδρος του Λυκείου στα Χανιά (1915-1923), ενώ η Φλωρεντίνη ήταν µέλος του πρώτου διοικητικού συµβουλίου. Το 1923 η Φλωρεντίνη συµµετείχε ενεργά και στις δράσεις του Συνδέσµου για τη ∆ιάδοση των Καλών Τεχνών, όπως και ο αδελφός της Μανώλης.
Η γνωριµία της µε τη λαϊκή τέχνη της υπαίθρου, η οποία µαράζωνε, σε συνδυασµό µε την εµπειρία της από το αγγλικό εικαστικό κίνηµα Arts and crafts (Τέχνη και χειροτεχνία) της έδωσαν την ιδέα της αξιοποίησης της λαϊκής τέχνης. Έτσι, το 1925 µετέτρεψε το οικιακό της εργαστήριο στα Χανιά σε επιχείρηση, που έφερε τη συµβολική ονοµασία «∆ιπλούς πέλεκυς» και σταδιακά εξελίχθηκε σε βιοτεχνική µονάδα, δίνοντας εργασία σε πολυάριθµες γυναίκες. Ο «∆ιπλούς πέλεκυς» γνώρισε εντυπωσιακή άνθιση ως και τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, συνέχισε όµως τη δραστηριότητά του και στις µεταπολεµικές δεκαετίες. Έφθασε να περιλαµβάνει 150 αργαλειούς, να απασχολεί περί τις 200 γυναίκες, να διατηρεί πρατήρια στην Αθήνα, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, την Κέρκυρα και να προβάλλει, σε πολυάριθµες εκθέσεις στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, µιαν «αναβιωµένη λαϊκή τέχνη».
Πηγές
Φλωρεντίνη Σκουλούδη – Καλούτση (1890-1971): Η ∆ηµοτική Πινακοθήκη Χανίων συστήνει στο κοινό µια ξεχωριστή Ρεθυµνιώτισσα,
https://rethnea.gr/φλωρεντίνη-σκουλούδη-καλούτση/1890-1971/20/3/2020, 23/11/2023.
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι
ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισµολόγος
