Ο γνωστός βουλευτής Κωνσταντίνος Φούµης προς το τέλος της δεκαετίας του 1929 αρθρογραφούσε τακτικά στην τοπική εφηµερίδα «Παρατηρητής», σχολιάζοντας γεωργικά ζητήµατα. Ένα ενδιαφέρον πρωτοσέλιδο άρθρο του δηµοσιεύθηκε στις 19/2/1929 στον «Παρατηρητή», µε τίτλο « Γεωργικά ζητήµατα. Πλούτος παραµεληµένος».
Στο δίστηλο άρθρο ο Φούµης ξεκινά µε παραδείγµατα αγροτών που χρησιµοποίησαν λίπασµα κυρίως για τις ελιές τους, αλλά και για τα αµπέλια τους. Στο Βαρύπετρο ο συνταξιούχος ταγµατάρχης της χωροφυλακής Ν. Σκουλάς ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε να λιπαίνει τα αµπέλια και τα ελαιόδεντρά του και είδε µεγάλη διαφορά στην απόδοσή τους. Το παράδειγµά του µιµήθηκαν οι συγχωριανοί του, µε αποτέλεσµα ο Νίκος Γιατρουδάκης το 1927 να τριπλασιάσει την απόδοση της παραγωγής του λαδιού από 25 οκάδες σε 90 οκάδες, ενώ από τα αµπέλια του οι 1700 οκάδες έγιναν 4000 το 1928. Παρόµοια απόδοση είχαν και τα ελαιόδεντρα του Ηλία Παπαδοκωσταντάκη από τον Φουρνέ. Τελικά, το 1929 οι Χανιώτες άρχισαν να λιπαίνουν τα ελαιόδεντρά τους και ο Φούµης υπολόγιζε ότι στον Νοµό Χανίων υπήρχαν τρία εκατοµµύρια ελαιόδεντρα, τα οποία απέδιδαν δέκα εκατοµµύρια οκάδες λάδι χωρίς λίπασµα. Με τη λίπανση η απόδοση θα αύξανε σε τριάντα εκατοµµύρια οκάδες λάδι. Βέβαια, η επίτευξη αυτού του στόχου προϋπέθετε τη σωστή ποσότητα λιπάσµατος ανά ελαιόδεντρο, δηλαδή 2-4 οκάδες ανά ρίζα ελιάς. Όπως επισηµαίνει ο Φούµης κάποιοι παραγωγοί από υπερβάλλοντα ζήλο έβαλαν 10-15 οκάδες ανά δέντρο, µε αποτέλεσµα ο καρπός να σκληρύνει και να είναι άχυµος. Κλείνοντας το άρθρο ο αρθρογράφος τονίζει ότι οι παραγωγοί ήταν τυχεροί που δεν ξεράθηκαν τα δέντρα.
Το θέµα της λίπανσης των αγροτικών προϊόντων απασχόλησε τον άνθρωπο πριν ακόµα την εποχή του Οµήρου. Ο άνθρωπος κατάλαβε ότι η συνεχής καλλιέργεια εξαντλεί τη γη και µειώνει την απόδοση, γι’ αυτό στην αρχή υιοθέτησε την αµειψισπορά, δηλαδή την εναλλαγή των καλλιεργειών ανά έτος και όχι τη µονοκαλλιέργεια. Αργότερα ανακάλυψε την αξία του κόπρου των ζώων για την αναβάθµιση των εδαφών και τον εφοδιασµό των φυτών µε τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για να φτάσει στον 20ο αιώνα µε τα χηµικά λιπάσµατα.
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισµολόγος
