Ένα έθιµο, που έρχεται από πολύ παλιά, είναι τα προικιά και η έκθεσή τους πριν τον γάµο. Προικιά ήταν το σύνολο των εσωρούχων, ρούχων, σεντονιών, υφασµάτων, πλεκτών, πετσετών, τραπεζοµάντηλων και λοιπών αντικειµένων, που η νύφη έπαιρνε στο νέο της σπιτικό και αποτελούσαν έναν από τους βασικούς παράγοντες σε ένα γάµο. Η συγκέντρωσή τους ήταν δύσκολη και δαπανηρή. Κάποια δε από αυτά απαιτούσαν πέρα από τα χρήµατα για την αγορά τους και πολλή προσωπική εργασία, π.χ. το κέντηµα µε ψιλοβελονιά, η ύφανση στον αργαλειό. Αντίθετα µε την προίκα, που αποτελούσε µέριµνα όλης της οικογένειας, τα προικιά ήταν καθήκον της µάνας. Η προίκα υπό µορφή περιουσίας, χωράφια, αµπέλια δεν ήταν υποχρεωτική προς την κόρη, ενώ τα προικιά έστω και λίγα δεν έλειπαν από καµιά κοπέλα τη στιγµή του γάµου της.
Η δηµοσιογράφος του «Παρατηρητή» µε το ψευδώνυµο Αιµιλία Γράκχου αφιερώνει ένα πρωτοσέλιδο άρθρο µε τίτλο «Από τις εντυπώσεις µου. Παλιά έθιµα» στην εφηµερίδα στις 10/7/1929. Το άρθρο αναφέρεται στην έκθεση των προικιών ένα παλιό έθιµο που το 1929 είχε ατονήσει, όπως αναφέρει η αρθρογράφος. Περπατώντας σε µια φτωχή συνοικία της πόλης είδε µια συνάθροιση γυναικών σε µια πόρτα ενός υπόγειου σπιτιού και πλησίασε από περιέργεια να δει τι συµβαίνει. Τότε είδε ότι στο δωµάτιο υπήρχε µια έκθεση προικιών, την οποία παρουσίαζε πριν το γάµο της µια φτωχή κοπέλα. «[…] Εκεί είχε στολίσει κάθετι, που για να τ’ αποχτήση ξαγρύπνησε, πόνεσε, έκλαψε, προσπάθησε, υπόβαλε την έµφυτη φιλοκαλία της στα δεσµά της µόδας για να δείξει µια µέρα συµπληρωµένο το νοικοκυριό της στις φίλες της, ν’ αποσπάση τα παίνια των επισκεπτών και τις ευκές των, σα να µπορούσαν όλα αυτά τα’ άψυχα πράγµατα να συντελέσουν στην ευτυχία της[…]». Η δηµοσιογράφος µπήκε µέσα στο σπίτι και είδε την έκθεση, «[…]αυτό το παλιό έθιµο που ο µεταπολεµικός άνθρωπος είχε καταργήσει µαζί µε τόσα άλλα[…]». Βγαίνοντας χαιρέτησε τη νύφη και βλέποντας τη χαρά στο πρόσωπό της σκέφτηκε πως «[…]κάθε έθιµο όσο άσκοπο και αν φαίνεται είναι ωραίο όταν πρόκειται να ευχαριστήσει µια ύπαρξη και µάλιστα µια φτωχούλα ύπαρξη, που λιγοστές χαρές χαίρεται στον κόσµο τούτο».
Πηγή
https://gr.pinterest.com/pin/1127588825431261719, 17/11/2023
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι
ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισµολόγος
