Τα ήθη και τα έθιμα κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου στις μικρές επαρχιακές πόλεις όπως ήταν τα Χανιά, όπως είναι γνωστό, ήταν σεβαστά και αποτελούσαν τον άγραφο κώδικα της κοινωνικής ζωής των κατοίκων. Ειδικά όσον αφορά στα ερωτικά θέματα τα πράγματα ήταν αυστηρά και ελεγχόμενα. Εντούτοις, καμιά φορά υπήρχε η διάθεση για σάτιρα και υπαινιγμούς προς το ωραίο φύλο, η οποία σπανίως μπορούσε να δημοσιευθεί και στον τοπικό Τύπο. Παρόλα αυτά ένα τέτοιο άρθρο δημοσίευσε στις 20/8/1929 ο αρθρογράφος με το ψευδώνυμο Καβρός στην εφημερίδα «Παρατηρητής» με τίτλο «Αποκάουδα. Η κωμωδία της ζωής».
Ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι γέμισαν αποκάουδα, δηλαδή ξύλα μισοαναμμένα, υπολείμματα πυρκαγιών, γνωστά μέρη της πόλης όπου σύχναζαν οι Χανιώτες, όπως το κοσμικό κέντρο «Καπρίς», το Ακταίον, ο Μώλος, ο δρόμος της Χαλέπας, οι δεντροστοιχίες του Δημοτικού Κήπου, τα οποία δεν έσβησαν οι αντλίες του Δήμου. Αμέσως παρακάτω διευκρινίζει ότι πρόκειται για αλληγορία και ότι τα αποκάουδα είναι τα χέρια, τα μπράτσα, οι λαιμοί και οι πλάτες των γυναικών. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1929 η γυναίκα φορούσε μακριές φούστες, αλλά μπορούσε να φορά και λίγο εξώπλατα φορέματα. Ο αρθρογράφος σε αυτό το άρθρο καυτηριάζει τη νέα μόδα των γυναικών που τις θέλει αδύνατες, η «μόδα της νηστείας και της κομψής σιλουέτας» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η οποία «ξεπάστρεψε κάθε καμπύλην από τα γυναικεία σώματα και κάθε εξοχή και με ένα φοβερό πριόνι, έκοψε από ‘δω, αφήρεσε από ‘κει, γλουτούς, στήθη, κοιλιές και μετέβαλε τα τρυφερά μας ήμισυ σε ταβανοσανίδας». Και μελαγχολικά αναρωτιέται θέτοντας στον εαυτό του και στους άλλους άνδρες το ρητορικό ερώτημα: «Τι απέμεινεν για δείπνο των ματιών, για το γεύμα της αφής, για κολατσό τρυφεροτήτων;». Η απάντηση είναι: «Ένας κοκαλένιος διαβήτης έτοιμος να σωριαστεί και να λιποθυμήσει».
Έπρεπε, λοιπόν, το ανδρικό φύλο να διαμαρτυρηθεί «για τη μανία αυτή της μεταβολής των αλαβάστρων σε πάτους των τσικαλιών, σε μπακιροτήγανα και καμινάδες». Στη συνέχεια, αναφέρει ότι κανείς εραστής δεν μπορεί να συμβιβαστεί με αυτή τη μεταμόρφωση και προτείνει την αλλαγή των ερωτικών επιστολών, όπου ο απογοητευμένος ερωτευμένος αποστολέας θα εξηγεί ποιητική αδεία στην αγαπημένη του ότι αυτή η απρόσμενη και αντιαισθητική αλλαγή της μορφής της την έκανε σκοτεινή ντυμένη με μαύρα τούλια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του την παλαιότερη αιθέρια οπτασία της…
