Ξεφυλλίζοντας τον «Παρατηρητή» του 1930 το βλέμμα έπεσε σε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο της 10/6/1930 με τίτλο: «Εξ’ αιτίας μιας δίκης. Ο ιατρός των σωμάτων και των ψυχών…». Η φωτογραφία ενός Τούρκου πολίτη με το όνομα Καρά-Καούκ Μουσταφά, ο οποίος φορά γούνινο σκούφο στο κεφάλι, φέρει ευρωπαϊκή ενδυμασία και έχει ένα μπαστούνι στο δεξί χέρι, τραβά την προσοχή του αναγνώστη. Ο συντάκτης του «Παρατηρητή» Στάθης Κοτρώνης υπογράφει το άρθρο και εξηγεί την ιστορία του Καρά-Καούκ Μουσταφά, με αφορμή τη δίκη του στο Πλημμελειοδικείο Χανίων.
Ο αντι-κεμαλικός Καρά-Καούκ, «[…]εκατηγορείτο ότι μετήρχετο το επάγγελμα του πρακτικού ιατρού[…]». Αν και παρέλασαν πολλοί μάρτυρες υπεράσπισης, οι οποίοι μαρτύρησαν για την επιτυχημένη θεραπεία τους, «[…]Το Δικαστήριον μετά την διαδικασίαν ετιμώρησε αυτόν δια 3 μηνών φυλακίσεως με αναστολήν και του απηγόρευσε συγχρόνως την περαιτέρω εξάσκησιν του επαγγέλματός του[…]».
Ο μπέης έμενε πίσω από τη Σπλάντζια στο στενό Αγά Τζαμί και στον περίεργο δημοσιογράφο που τον επισκέφθηκε στην οικία του, είπε την ιστορία του. Καταγόταν από οικογένεια μουσουλμάνων Κρητών από το Σέλινο, αλλά μεγάλωσε στη Σμύρνη. Η οικογένεια του ήταν οι Δραραρίφηδες, με παππού ναύαρχο, ο οποίος είχε κτίσει το τζαμί στο Άνω Κουμ Καπί και είχε εισαγάγει αυτόν και τρία αδέλφια του στη στρατιωτική σχολή Κωνσταντινούπολης από όπου αποφοίτησε το 1900 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου. Συμφοιτητές του ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο στρατηγός Καμήζ-Καρά-Μπεκίρ, πρωτεργάτης του κεμαλικού κινήματος. Το 1906 μετατάχθηκε στην τουρκική χωροφυλακή με το βαθμό του υπομοιράρχου και συνέλαβε τους περιβόητους ληστές Μπαλή-Ζεϊμπέκ και Τσακιτζή, ενώ το 1912 έγινε λοχαγός του ιππικού λαμβάνοντας μέρος στη μάχη της Καλλίπολης εναντίον των Βουλγάρων και προήχθη σε ταγματάρχη επ’ ανδραγαθία. Το 1914 πολέμησε στα Δαρδανέλια και κατέλαβε έναν λόφο απωθώντας τους Άγγλους. Μετά τη λήξη του πολέμου διαφώνησε με τον Κεμάλ και αναγκάστηκε να φύγει στην Ελλάδα. Ήρθε και εγκαταστάθηκε στα Χανιά όπου για βιοποριστικούς λόγους ασκούσε την πρακτική ιατρική, τέχνη την οποία είχε μάθει και ασκούσε στην Τουρκία, όπου δεν υπήρχε διαχωρισμός επιστημόνων ιατρών και πρακτικών ιατρών.
Στο σπίτι του στα Χανιά είχε ολόκληρο εργαστήριο επεξεργασίας βοτάνων για την παρασκευή φαρμάκων και ισχυριζόταν ότι είχε θεραπεύσει κουφούς, συφιλιδικούς, στραβούς φθισικούς, επιληπτικούς, κ.ά. Στο δικαστήριο παρουσίασε 69 επίσημα ενυπόγραφα έγγραφα από ασθενείς τους οποίους είχε θεραπεύσει και 29 μάρτυρες υπεράσπισης. Αλλά το δικαστήριο δεν πείστηκε, διότι είχε προηγηθεί μήνυση δυο επιστημόνων ιατρών και ο νόμος δεν επέτρεπε την άσκηση της πρακτικής ιατρικής. Πάντως τώρα που δεν μπορούσε να εργαστεί ανέφερε ότι είχε ανακαλύψει το φάρμακο για την φαλάκρα και για την εξάλειψη των τριχών από το πρόσωπο των γυναικών, καθώς και ειδική βαφή για τα μαλλιά για να μην ασπρίζουν. Ο μπέης κέρδισε τη συμπάθεια του δημοσιογράφου, αλλά η ποινή ήταν τελεσίδικη.
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι
ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος
