Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατά τη «χρυσή τετραετία» (1928-1932), πραγµατοποίησε µια πολιτική ανάπτυξης και εκσυγχρονισµού της Ελλάδας. Πολλά µεγάλα δηµόσια έργα, όπως σχολεία, δρόµοι, λιµάνια, κ.λπ. δροµολογήθηκαν και διεκπεραιώθηκαν µε επιτυχία.
Ένας άλλος τοµέας στον οποίο εργάστηκε ήταν και η δηµόσια υγεία, όπως φαίνεται από την παρουσία του στο Α’ Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο, το οποίο πραγµατοποιήθηκε στο Πανεπιστήµιο Αθηνών. Ο Βενιζέλος ως υπουργός Υγιεινής ήταν ο επίτιµος πρόεδρος του συνεδρίου, ενώ στις εργασίες του συνεδρίου παρέστησαν ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας Αλ. Ζαΐµης, ο Επίσκοπος Αθηνών Χρυσόστοµος, ο ∆ήµαρχος Αθηνών Σπ. Μερκούρης, και άλλοι επίσηµοι.
Ο Πρωθυπουργός και υπουργός Υγιεινής αφού συγχάρηκε τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών έδωσε τον λόγο στον υφυπουργό Υγιεινής, ο οποίος τόνισε τη σηµασία του νεοϊδρυθέντος υπουργείου Υγιεινής, το οποίο ήταν απαραίτητο µετά την µόνιµη εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων. Η συσσώρευση µεγάλης µερίδας του πληθυσµού στα µεγάλα αστικά κέντρα δεν επέτρεπε πλέον την προληπτική ιατρική, ενώ υπήρχε έξαρση της σύφιλης, της φυµατίωσης και του αλκοολισµού. Ο υφυπουργός µε τον τρόπο αυτό έδωσε τις κατευθυντήριες γραµµές του συνεδρίου, το οποίο θα εστιαζόταν σε αυτά τα τρία προβλήµατα υγείας, τα οποία είχαν άµεση σχέση µε τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσµού. Στο συνέδριο συµµετείχαν και ξένοι διαπρεπείς επιστήµονες, όπως οι Άγγλοι υγειονολόγοι Ουάιτ, Ραΐτ και Μπαλφούρ.
Αυτό το άρθρο, το οποίο παρουσιάζει ως πρωτοσέλιδο η «Ηχώ της Κρήτης» («Επί τη ευκαιρία της ενάρξεως του Πανελληνίου Συνέδριου Υγιεινής», 6/5/1930), µας πληροφορεί ότι το 1930 έγινε το πρώτο πανελλήνιο συνέδριο υγιεινής στην Ελλάδα, ενώ την ίδια χρονιά για πρώτη φορά ιδρύεται υπουργείο Υγιεινής.
Έχοντας κατανοήσει την κοινωνική, οικονοµική και υγειονοµική διάσταση των υγειονοµικών προβληµάτων που προκάλεσε η ανθρωπιστική κρίση της Μικρασιατικής Καταστροφής ο πρωθυπουργός Βενιζέλος ιδρύει το υπουργείο, το οποίο θεωρεί εξαιρετικά σηµαντικό γι’ αυτό και τίθεται επικεφαλής ως υπουργός. Με τον τρόπο αυτό δίνει ώθηση στη δηµιουργία σανατορίων για την αντιµετώπιση της φυµατίωσης και ιατρείων λοιµωδών νοσηµάτων για την σύφιλη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν οι υγειονοµικοί έλεγχοι στους οίκους ανοχής. Όσον αφοράς στο πρόβληµα του αλκοολισµού, το οποίο συνδέεται άµεσα µε τη δηµόσια υγεία, είχε σχέση µε την ένδεια, την ανεργία και τις κακές συνθήκες διαβίωσης, και θα µπορούσε να ελεγχθεί µε τη γενικότερη οικονοµική ανάπτυξη της χώρας.
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισµολόγος
